وظیفه یاغریزه؟

حضرت ابراهیم بعدازصدسال خداوندبه اوفرزندی عطافرمود.خداوندبه اوامرفرمودتاحضرت اسماعیل راذبح کند.غریزه ومهرپدری میگفت :نکش وظیفه میگفت :بکش.حضرت طبق وظیفه عمل کردند.

درماه رمضان غریزه میگوید بخوروظیفه میگویددرروزنخور.سی روزبه وظیفه عمل میکنی وروزه میگیری ولی وظایف سخت تری هم داری.زن باردار9 ماه حملش رانگه میدارد ولی بایدیک عمربچه داری بکند.روزه دار30روزروزه میگیردولی مهمترنگه داشتن عملش بعد از30روز است.بعضی مواقع اول کارهایمان راباریا و یا وسط کارمان راباعجب و یا آخرکارمان راباحبط خراب میکنیم پس بایدهمیشه مواظب اعمالمان باشیم.

اسلام به فقرات وجه زیادی دارد.مردی که بخوابدوهمسرش گرسنه باشدایمان ندارد.

درروز عید فطر باید با دادن فطریه نان فقرا تامین شود همچنان که درعیدقربان گوشت فقرا تامین می شود. 

درروزعیدفطربه خداوخودت وفقراتوجه کن:

با خداوندرابطه داشته باش باخواندن نمازعیدفطر.به خودت اهمیت بده باغسل کردن ورعایت بهداشت .وبه فقراتوجه کن بادادن فطریه.¹

 «زکات فطره» به اتفاق شیعه و سنی، واجب است و در متون دینی برای آن، فلسفه و فواید متعددی برشمرده است که مهم‌ترین آنها عبارت است از:

 1- دادن زکات فطره باعث قبولی و تمامیت روزه می‌شود.

 2- دادن زکات فطره موجب حفظ انسان از مرگ در آن سال می‏‌شود.

 امام صادق (علیه السلام)به من فرمود از جانب اهل و عیالت زکات فطره را ادا کن و همه را در نظر بگیر و از آنها کسی را فراموش نکن چرا که اگر فردی از آنها را ترک کنی من بر فوت او خوف دارم. راوی می‌گوید عرض کردم منظور از فوت چیست؟ حضرت فرمود: مرگ.

 3- دادن زکات فطره باعث سلامتی جسم و پاکسازی روح از رذایل اخلاقی است.  2

پی نوشت :

1:خلاصه ای ازبرنامه سمت خداحجت الاسلام قرائتی

2-فطر

امیرالمؤمنین(علیه السلام) در خانۀ خدا به دنیا آمد، در حالیکه خدا مادر حضرت عیسی(علیه السلام) را هنگام زایمان دستور دارد از مسجد خارج شود و حتی رسول خدا(ص) با آنهمه قرب و منزلت در کعبه به دنیا نیامدند. با این حساب از همان ابتدا حسادت‌ها به امیرالؤمنین(علیه السلام) و مظلومیت‌های حضرت شروع شد.

1-آیا نمی‌شد خدا حسادت‌ها نسبت به حضرت امیر(علیه السلام) را تحریک نمی‌کرد؟
2-خدا چطوری امتحان بگیره و سره از ناسره را مشخص کنه؟ خب از اول داره زمینه‌های این امتحان را فراهم می‌کنه.
3- اهل مکه خیلی روشون زیاد بود، و با این کار خدا رویشان را کم کرد.
4- اگه تواضع داشته باشی اون دنیا دور علی(علیه السلام) می‌گردی و اگر متکبر باشی ازش بدت میاد.
5- امیر المومنین حکم مصاحبه‌کننده و پذیرش‌کننده را دارد؛ پیامبر دعوت‌کننده عمومی است و علی پذیرش‌کننده؛ من منذرم و علی هادی.

1- ما باید قرآن را برای برانگیختگی عاطفی بخوانیم، در تدبر همین برانگیختگی رخ می‌دهد.

2- ادعیه محل ابراز احساسات ما هستند و مردم گریه کردن را حال دعا می دانند، در حالی که دعا برای تفکر هم هست و غالبا مفاهیم ادعیه به شدت عقلانی هستند. اگر عقلانیت گزاره‌های ادعیه را درک نکنیم، اشک درستی نخواهیم ریخت.

3- ما باید در رمضان به دو موضوع اهمیت بدهیم: حزن انگیز بودن آیات قرآن و عقلانی بودن گزاره های ادعیه.

4- مناجات عاقلانه با خدا باعث می‌شود انسان در روز از سرگرمی‌های بیهوده دست بردارد.

دعا از انسان توجه عقلانی می‌خواهد؛ بدون رابطه عقلانی احساسات و عواطف در حای خود به کار گرفته نمی‌شود

5- یک آیۀ قرآنی که نگاه عقلانی به دعا را تقویت می‌کند
6- طبق این آیۀ قرآن، دعا کردن یعنی ادب کردن، چون دعا نکردن یعنی استکبار؛ به گفته همۀ مفسران
7- ادب یکی از پایگاه‌های عقلانی دعاست، یعنی حتی اگر #حال هم نداریم باید مودبانه دعا کنیم
8- این آیه قرآن به ما خبر می‌دهد که اول باید در درگاه خداوند ادب کرد و عقلانیت به خرج داد، تا نوبت به عواطف و احساسات برسد

پی نوشت:

پروندۀ ویژۀ رمضان 96 استاد پناهیان(شبکۀ افق)

برخى «رمضان» را از «رمض» مشتق مى دانند كه به معناى تافته شدن سنگ ها، از شدّت گرما است. که به تعبیری ماه رمضان، ماه سوزاندن گناهان و بلكه بالاتر سوزاندن نفس آدمى است.

برخى ديگر رمضان را مشتق از «رميض»، به معناى ابر و باران در پايان چلّه تابستان و ابتداى فصل پاييز مى دانند كه گرماى تابستان را دور مى كند. به اين دليل اين ماه را «رمضان» گفته اند كه بدن هاى آدميان را از گناهان مى شويد

برخى ديگر «رمضان» را بر گرفته از «رمضت النصل ارمضه رمضاً» مى دانند؛ به اين معنا كه نيزه را ميان دو سنگ مى گذاشتند و بر آن مى كوفتند تا نازك شود. به اين تعبير رمضان؛ يعنى، انسان خود را ميان طاعت و عبادت الهى قرار مى دهد تا نفس او نرم و آماده بندگى شود.

در معناى «رمضان» به دو نكته كه در روايات بيان شده، اشاره مى گردد:
1️- در بسيارى از احاديث اهل بيت (عليهم السلام) از گفتن كلمه «رمضان» به تنهايى نهى و توصيه شده است كه آن را «ماه رمضان» نام گذارند؛ زيرا «رمضان» يكى از اسماى الهى است.

از امير مؤمنان (عليه السلام) نقل شده است: «نگوييد رمضان؛ بلكه بگوييد ماه رمضان و احترام آن را رعايت كنيد».

امام باقر (عليه السلام) فرمود: «نگوييد «اين رمضان» و «رمضان رفت» و يا «رمضان آمد»؛ زيرا «رمضان» نامى از نام هاى خداوند است كه نمى آيد و نمى رود. رفتن و آمدن، ويژگى هاى موجود زايل شدنى است».

2️- در روايات متعدد، ماه رمضان اول سال معرفى شده؛ چنان كه امام صادق (عليه السلام) فرموده است: «اول سال ماه رمضان است» و به اين دليل اگر اين ماه سالم باشد، همه سال درست و سالم خواهد بود.
فروردين اول سال، بر اساس اعتدال طبيعت و مناسب براى كشاورزى است و ماه محرم، اول سال در ماه هاى قمرى است. اما براى ساكنان و كسانى كه به دنبال خودسازى هستند، ماه رمضان اول سال است. در ماه هاى رجب و شعبان، بايست حساب سالشان را صاف و پاك كنند و با پاكى به مهمانى خداوند گام نهند.

پی نوشت:
به نقل از کتاب “ویژه ماه مبارک رمضان” جهت مطالعه متن کامل کتاب به آدرس زیر مراجعه نمایید:
 http://www.porseman.org/showarticle.aspx?id=1297
جهت مطالعه متن کامل این پرسش و پاسخ به آدرس زیر مراجعه نمایید
 http://www.porseman.org/showarticle.aspx?id=2348

ميهمانى خداوند در ماه رمضان چيست؟ چگونه در ماه رمضان برنامه ريزى كنيم تا بهتر از بركات اين ماه بهره ببريم؟

ميهمانى در ماه رمضان، اكرام و رحمت خاص براى روزه داران است. بر اساس روايات، چند موضوع نشان از ميهمانى خداوند است:

1️ از شب اول ماه رمضان، درهاى بهشت باز مى شود و تا شب آخر بسته نمى شود.
2️ از ابتدا تا انتهاى ماه رمضان، درهاى جهنم بسته مى شود.
3️ شياطين در بند و زنجير مى شوند تا نتوانند روزه بندگان را خراب كنند.
4️ ماه رمضان، ماهى است كه ابتداى آن رحمت، وسطش آمرزش گناهان و پايان آن، آزادى از آتش جهنم است.
5️ وجود شب قدر در اين ماه است كه ارزش آن، از هزار ماه بيشتر است و عبادت در آن، نتايج بسيارى دارد

براى استفاده كامل از ماه رمضان، هر كس بايد متناسب با موقعيت شغلى و وضعيت جسمانى و روانى خويش، برنامه ريزى كند.
در اين صورت بايد وقت خود را به چند بخش تقسيم كنيم:

1️ علم و معرفت: در اين ماه بايد با جديت تمام، در جهت دانش افزايى تخصصى و معرفت يابى بنيادين و اعتقادى بكوشيم.
2️ عبادت و مناجات: در ماه رمضان، علاوه بر عبادت هاى معمول، عبادت هاى واجب و مستحب ديگرى نيز اضافه شده است؛ مانند: روزه گرفتن، تلاوت قرآن، خواندن دعاهاى ماه رمضان، احسان و…
3️ خواب و استراحت: لازمه استفاده بهينه از دو بخش گذشته، اين است كه خواب و استراحت انسان به مقدار كافى انجام شود. در غير اين صورت در دو بخش اول نيز موفق نخواهد بود. در ماه مبارك رمضان، به دليل جابه جايى اوقات غذا و تغييراتى ديگر، تا حدودى چرخه خواب و استراحت نيز تغيير مى كند. توصيه ما اين است كه بكوشيد ميزان خواب خود را خيلى تغيير ندهيد و وقت آن را نيز خيلى به هم نزنيد. فقط با كمى تغيير در چرخه خواب، برنامه خواب و استراحت خود را ادامه دهيد؛

پی نوشت:

به نقل از کتاب “ویژه ماه مبارک رمضان” جهت مطالعه متن کامل کتاب به آدرس زیر مراجعه نمایید:
http://www.porseman.org/showarticle.aspx?id=1297
جهت مطالعه متن کامل این پرسش و پاسخ به آدرس زیر مراجعه نمایید
 http://www.porseman.org/showarticle.aspx?id=2349

 در سی شب ماه رمضان، سی دور دعای ابوحمزه را بخوانید تا به فضاهای جدید و عوالم جدید ورود کنید…

«سی شب ماه رمضان، سحرها بلند شوید و ابوحمزه بخوانید!… اگر کسی سی‌شب ابوحمزه خواند و سر این سفره نشست، کم‌کم فضاهای جدیدی به رویش باز می‌شود؛ کم‌کم با عوالم دیگری رفیق می‌شود؛ می‌فهمد چه نیازهایی وجود دارد و چه وسعتی در این عالم است و چه سیرهایی برای انسان می‌تواند وجود داشته باشد؛ می‌فهمد چه خطراتی او را تهدید می‌کند و چه عیوبی در او هست که از آنها غافل بوده است.

موانع انسان، عیوب انسان، رحمت‌های خدا، وسعت عوالم، وسعت اضطرارها و مسیر طولانی پیش روی ما، در دعاهای سحر ماه رمضان [مثل دعای ابوحمزه] وجود دارد.
اگر کسی سی شب آمد و گریه کرد، کم‌کم شب سی‌ام، کمی طعم ابوحمزه با ذائقه‌اش آشنا می شود؛ کم‌کم حال دعا به او دست می‌دهد. نه اینکه هر شب یک صفحه بخوانید؛ هر شب باید یک دور ابوحمزه را خواند؛ مگر اینکه مانعی باشد. سی دور ابوحمزه بخوانید؛ در آغاز هم ممکن است به انسان خیلی حال توجه دست ندهد، ولی اگر سی شب خواندید، شب سی‌ام می‌بینید که چه اتفاقی خواهد افتاد…».

پی نوشت:

استادسیدمحمّدمهدی میرباقری، ماه رمضان ۹۲

ازآن‌جایی که ما باید خود را برای ابدیت بسازیم لازم می‌آید راه‌کارهای مخصوصی را دنبال کنیم که صرفاً به بدن و جسم نظر ندارند و با «جوع» و «صوم» راه‌کار عبور از حاکمیت بدن و پرورش‌یافتن در حیاتی متعالی‌تر از حیات دنیایی را می‌توان شروع کرد.

حاکمیت امیال بدن بر انسان، از جمله موانع «لِی مَعَ الله»بودنِ بشر و صاحب «وقت»شدن است. با «جوع» و «صوم» است که این موانع برطرف می‌شود و معراج انسان شروع می‌گردد زیرا:

برگشاده روح بالا بال‌ها
تن زده اندر زمین چنگال‌ها

 «جوع» و «صوم» از آن نوع درمان‌هایی است که درد عشق را درمان می‌کند و بُعد را به قرب تبدیل می‌نماید و انسان در راستای رجوع به «جوع» و «صوم» به خود می‌گوید:

فکر بهبودِ خود ای دل ز ره دیگر کن

درد عاشق نشود بِهْ ز مداوای حکیم

 حاکمیت بر بدن، انسان را از دنیا آزاد می‌کند و زهد در دنیا را که از جمله‌ی بهترین عبادات است به انسان برمی‌گرداند تا انسان بر فراز دنیا از تنگنای زندگی آزاد گردد و از سنگ‌هایی که با پرخوری همواره بر پاهای پرواز خود می‌بندد نجات یابد. زیرا به ما گفته‌اند:

مکن کاری که بر پا سنگت آیو

جهان با این فراخی تنگت آیو

انسان روزه‌دار با روزه‌داری، عهد قدیم خود با خدا را تجدید می‌کند و با ظهور این عهد بقیه‌ی عهدها نیز ظهور خواهند کرد و به همین جهت رسول خداf فرمودند: «لکل شیئ بابٌ و باب العبادة الصوم» با روزه‌داری دیگر عبادات نیز رونق می‌گیرند و استوار می‌شوند.

روزه‌داری امید نجات از بحران‌های اخلاقی را در انسان تقویت می‌کند و انسان می‌فهمد حدّ بشر تنها آن اندازه‌ای نیست که جسمِ انسان به انسان تحمیل می‌کند.

 خردمندان، عمل‌زده نیستند هرچند تنها عملی، عمل است که خردمندان انجام دهند. روزه آن نوع عملِ خردمندانه‌ای است که با یک نوع بی‌عملی همراه است ولی بیکاری و تنبلی را به همراه نمی‌آورد.

 از آن‌جایی که دلبستگی به حق در ذات انسان نهفته است، اگر دلبستگی به بدن بخواهد دلبستگیِ ما را نسبت به حق تحت تأثیر خود قرار دهد وظیفه داریم با «جوع» و «صوم» آن عهد ذاتی را تازه کنیم و به خود آییم و ناخود را خود نپنداریم.

وقتی پذیرفتیم هرگز نباید تسلیم زندگی سرد و منجمد دنیا شویم و زندگی را تنها در برآوردن حوائج بدن محدود کنیم، از طریق «جوع» و «صوم»، چشم دل را به افق‌های بلند معنویت می‌دوزیم تا مفتخر به دیدار انوارِ آشنایی ‌شویم که از جنس جان است و نه از جنس تن. در این حال درست است که تنهائیم ولی احساس غربت نمی‌کنیم. گفت:

وصال حق ز خلقیّت جدایی است

ز خود بیگانه گشتن آشنایی است

چو ممکن گَرد امکان بر فشاند

به‌جز واجب دگر چیزی نماند

نجات از همان جایی می‌آید که خطر از آن‌جا آمد یعنی با گرفتارشدن در لذّات بدنی، با روزمرّگی ها و تنگناهای زندگیِ دنیایی روبرو می شویم و با آزادشدن از لذات بدنی از طریق «جوع» و «صوم»، نجات را در همان جایی جستجو خواهیم کرد که خطر از آن‌جا آمد.

این شما و این کتابی که می‌خواهد نجات را از همان جایی جستجو کند که خطر نیز در آن‌جا قرار دارد.(رمضان دریچه ی رویت)

پی نوشت:

کتاب رمضان دریچه ی رویت -مولف استاد محترم طاهر زاده

همان طور که می دانید،[1] انسان علاوه بر جنبه مادی و جسمی، دارای جنبه معنوی و روحی هم هست و هر یک از آن ها در رسیدن به کمال مطلوب خود، برنامه های خاصی احتیاج دارند .

یکی از برنامه هایی که جنبه معنوی دارد، تقوا و پرهیزگاری است . به این معنا که اگر انسان بخواهد خودش را از جنبه معنوی ارتقاء دهد و به عالم طهارت و رفعت متصل کند، اولین چیزی که باید بدان ملتزم بشود، جلوگیری از افسار گسیختگی خود است .

او نباید خود را سرگرم لذت های جسمی و شهوات بدنی کند، باید خود را بزرگتر از آن بداند که زندگی مادی را هدف بپندارد . بهترین، نزدیک ترین، مؤثرترین و عمومی ترین راهی که افراد را در این امر (تقوا) می تواند کمک کند، روزه است که با پرهیز از خوردن، آشامیدن و شهوت جنسی، علاوه بر این که نیروی خویشتن داری از گناهان در آنان قوت می گیرد، به تدریج بر اراده خود مسلط می شوند و در برابر هر گناهی عنان اختیار را از کف نمی دهند .

«یا ایها الذین ءامنوا کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم لعلکم تتقون » ; [2]ای افرادی که ایمان آورده اید! روزه بر شما نوشته شد; همان گونه که پیشینیان از شما نوشته شده تا پرهیزگار شوید .[3]

روزه، علاوه بر فایده معنوی (تقوا)، فایده های دیگری هم دارد: …

————————————————-
[1]مجله یاس ، آبان 1382، شماره 8 ، فرهنگ قرآنی
[2] بقره، 183 .
[3] علامه طباطبایی (ره)، تفسیر المیزان، ج 2، ص 8 .