حکمت ۲۰ #نهج_البلاغه
?? حکمت ۲۰ #نهج_البلاغه
أَقِیلُوا ذَوِی الْمُرُوءَاتِ عَثَرَاتِهِمْ، فَمَا یَعْثُرُ مِنْهُمْ عَاثِرٌ إِلاَّ وَیَدُ اللَّهِ بِیَدِهِ یَرْفَعُهُ.
امام(علیه السلام) فرمود:
از لغزشهاى افراد باشخصیت (و جوانمرد) چشمپوشى کنید، چرا که هیچکس از آنها گرفتار لغزش نمىشود مگر اینکه دست خدا بهدست اوست
و او را بلند مىکند.
امام حسین علیه السلام
?امام حسین علیه السلام
?إيَّاكَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا يَجِدُ عَلَيْكَ نَاصِراً إِلَّا اللَّهَ
?از ظلم به کسی که در برابر تو، هیچ یاری کنندهای به جز خداوند ندارد، بر حذر باش
?الكافی،جلد 2، صفحه331
#سخنان_رهبر
#اُنس_با_قرآن، خیلی خوب است.
هر روزی یک مقدار #قرآن بخوانید، ولو نیمصفحه؛ مواظب باشید ترک نشود. قرآن را باز کنید؛ نیمصفحه، دو آیه، با #توجه بخوانید.
۱۳۹۱/۷/۱۲
#سخنان_رهبر
#نعمت اهل بیت را مفت از دست ندهیم❗️
#نعمت اهل بیت را مفت از
دست ندهیم❗️
✅حضرت آیت الله بهجت قدس سره:
اهل مکه و مدینه هم نعمت #ولایت و #اهلبیت علیهمالسلام را داشتند، ولی در روایت آمده است که آنها از نعمت ولایت قدردانی نکردند، لذا به اعاجم منتقل گردید. خدا کند ما عجم هم نعمت مفت بهدستآمده، را مفت از دست ندهیم
? در محضر بهجت، ج۱، ص۲۱۲
آیت الله بهجت(ره)
آیت الله بهجت(ره)
حاضر نبودند از عبادات خودشان کم بگذارند. همین اواخر میفرمودند:
به تجربه ثابت شده که اگر از عبادات کم نگذاریم عملی که یک ساعت وقت لازم دارد در ده دقیقه تمام میشود.
✍️به نقل از حجت الاسلام علی بهجت
#شخصیت_حضرت_فاطمه_زهرا_س#در_اندیشه_شهید_مطهری۴
#شخصیت_حضرت_فاطمه_زهرا_س
#در_اندیشه_شهید_مطهری۴
#حقیقت_کوثر
?قرآن درباره حضرت صدیقه طاهره می فرماید: « انا اعطیناک الکوثر»،✨
?کلمه ای بالاتر از کوثر نیست.
در دنیایی که زن را شر مطلق و عنصر فریب و گناه می دانستند،?
قرآن می گوید: #فاطمه نه تنها #خیر است بلکه #کوثر است،
یعنی #خیر_وسیع، یک دنیا خیر. ۱
? آیه «انا اعطیناک الکوثر» مخصوصا به قرینه «ان شانئک هو الابتر» اشاره به #کثرت_ذریه است.
? البته تنها کثرت ذریه، کوثر و #خیر_کثیر نیست؛
☘️ #طیب_بودن و #صالح_بودن و #مصلح_بودن و #ستون_فقره_اسلام بودن نیز در این امر دخالت دارد.
?پس تنها نظر به کمیت نیست، کیفیت هم در نظر است.
?عملا معلوم شد که نسل پیغمبر که از بطن زهراست واقعا کوثر است؛ یعنی خود زهرا کوثر است،
از زهرا کما و کیفا خیرات کثیر ظاهر شد.✅
?۱_حماسه حسینی، ج۱، ص۳۲۷
ادامه دارد…