فیض بن مختار از امام صادق (علیه السلام) روایت کند که حضرت فرمودند:

هر کس از شما بمیرد، درحالى که منتظر این امر (ظهور حضرت مهدى علیه السلام) باشد، همانند کسى است که با حضرت قائم (علیه السلام) در خیمه اش بوده باشد.

سپس چند لحظه اى درنگ کرده و آن گاه فرمودند: نه، بلکه مانند کسى است که در خدمت آن حضرت شمشیر بزند. سپس فرمودند: نه به خدا، همچون کسى است که در رکاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) شهید شده باشد).

?بحارالانوار؛علامه مجلسی ج۵۲

زیارت امام زمان در روز جمعه

السَّلامُ عَلَیْكَ یَا حُجَّةَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ السَّلامُ عَلَیْكَ یَا عَیْنَ اللَّهِ فِی خَلْقِهِ
السَّلامُ عَلَیْكَ یَا نُورَ اللَّهِ الَّذِی یَهْتَدِی بِهِ الْمُهْتَدُونَ وَ یُفَرَّجُ بِهِ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ
السَّلامُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْمُهَذَّبُ الْخَائِفُ
السَّلامُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْوَلِیُّ النَّاصِحُ
السَّلامُ عَلَیْكَ یَا سَفِینَةَ النَّجَاةِ
السَّلامُ عَلَیْكَ یَا عَیْنَ الْحَیَاةِ
السَّلامُ عَلَیْكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْكَ وَ عَلَى آلِ بَیْتِكَ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ
السَّلامُ عَلَیْكَ عَجَّلَ اللَّهُ لَكَ مَا وَعَدَكَ مِنَ النَّصْرِ وَ ظُهُورِ الْأَمْرِ
السَّلامُ عَلَیْكَ یَا مَوْلایَ أَنَا مَوْلاكَ عَارِفٌ بِأُولاكَ وَ أُخْرَاكَ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى بِكَ وَ بِآلِ بَیْتِكَ وَ أَنْتَظِرُ ظُهُورَكَ وَ ظُهُورَ الْحَقِّ عَلَى یَدَیْكَ،

وَ أَسْأَلُ اللَّهَ أَنْ یُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ یَجْعَلَنِی مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ لَكَ وَ التَّابِعِینَ وَ النَّاصِرِینَ لَكَ عَلَى أَعْدَائِكَ وَ الْمُسْتَشْهَدِینَ بَیْنَ یَدَیْكَ فِی جُمْلَةِ أَوْلِیَائِكَ

یَا مَوْلایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْكَ وَ عَلَى آلِ بَیْتِكَ هَذَا یَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ هُوَ یَوْمُكَ الْمُتَوَقَّعُ فِیهِ ظُهُورُكَ وَ الْفَرَجُ فِیهِ لِلْمُؤْمِنِینَ عَلَى یَدَیْكَ

وَ قَتْلُ الْكَافِرِینَ بِسَیْفِكَ وَ أَنَا یَا مَوْلایَ فِیهِ ضَیْفُكَ وَ جَارُكَ وَ أَنْتَ یَا مَوْلایَ كَرِیمٌ مِنْ أَوْلادِ الْكِرَامِ وَ مَأْمُورٌ بِالضِّیَافَةِ وَ الْإِجَارَةِ فَأَضِفْنِی وَ أَجِرْنِی صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْكَ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِكَ الطَّاهِرِینَ.

#اللهم_عجل_لولیک_الفرج

?آیت الله مجتهدی تهرانی(ره):

برای اینکه بدانید اعمالی را که انجام می دهید مورد قبول خداوند قرار می گیرد یا نه ببینید بعد از هر عمل چه کاری را انجام می دهید :
۱- الطاعه بعد الطاعه دلیل علی قبول الطاعه ؛
اگر طاعت پشت طاعت انجام می دهید دلیلی بر مورد قبول قرار گرفتن طاعت های شماست.
۲- الطاعه بعد المعصیه دلیل علی غفران المعصیه ؛
اگر بعد از معصیت و گناه ، طاعتی انجام می دهید دلیلی بر بخشیده شدن آن معصیت است.
۳- المعصیه بعد الطاعه دلیل علی رد الطاعه ؛
اگر بعد از طاعتی ، گناه و معصیتی انجام دهید ، دلیلی بر عدم پذیرش و رد شدن آن طاعت شماست.
۴- المعصیه بعد المعصیه دلیل علی خذلان العبد ؛اگر همینطور گناه و معصیت پشت گناه و معصیت انجام شود ، وای به حال آن بنده که در زیانکاری وحشتناکی است

بیهوده وَرق میخورَداین دفترِ خالی
این غفلتِ مشهور به تقویمِ جلالی

هرجا بِگُریزم،غمِ تو زودترآن جاست
ازگریه پُرم،ای همه جا،جایِ تو خالی

#شهید_حاج_قاسم_سلیمانی ❤️
#شهید_حاج_عمار

#ویژگی_یاران_مولاعج

?جوان‌اند و نه پیر
امام علی علیه‌السلام می‌فرمایند:
یاران قائم، جوان‌اند و پیران، میان آنان نیستند، جز به اندازه‌ی سرمه‌ی چشم یا نمک در توشه که کمترین اندازه را میان ره توشه دارد.

?قوی‌دل و نیرومند
امام محمد باقر علیه‌السلام می‌فرمایند:
قائم و یارانش، همان بندگان سخت جنگاور و نیرومندند.

?عابدان شب و شیران روزند
امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند:
گویی قائم و یارانش را در بلندی کوفه می‌بینم که چون کسی که بر سرش پرنده نشسته است [ساکت و خاموش‌اند]، توشه و آذوقه‌شان تمام شده، لباس‌هایشان کهنه گشته و اثر سجده بر پیشانی‌هایشان نقش بسته و شیران روز و شب زنده‌داران هستند.

?جهادگر در راه خدایند
تفسیر آیه‌ی ۵۴ سوره‌ی مائده آمده است:
قائم و یارانش است که در راه خدا جهاد می‌کنند و از سرزنش هیچ ملامتگری نمی‌هراسند.

?فرمان‌بردار اویند
امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند:
خوشا به حال شیعیان قائم ما که در روزگار غیبتش، منتظر ظهور او و در روزگار ظهورش، فرمان بردار اویند. آنان اولیای الهی‌اند که نه بیمی در آنهاست و نه اندوهگین می‌شوند.

قـدری بـا تأمـل …

همهٔ ما می‌میریم
همهٔ ما بدون استثناء
کمی دیرتر، کمی زودتر
یک دفعه ناگهانی تمام می‌شویم

یک روز همین خانه‌ای که سقف دارد خانه عنکبوت‌ها و لانهٔ خفاش‌ها می‌شود

همین ماشینی که دوستش داریم زیر باران در یک گورستان ماشین زنگ می‌زند

همین بچه‌هایی که نفسمان به نفسشان بند است، می‌روند پی زندگی یشان
حتی نمی‌آیند آبی بریزند روی سنگ مزارمان

قبل از ما میلیاردها انسان
روی این کرهٔ خاکی راه رفته‌اند
مغرورانه گفته‌اند: مگر من اجازه بدهم!
مگر از روی جنازهٔ من رد بشوید

و حالا کسی حتی نمی‌تواند هم استخوانهای جنازه‌شان را پیدا کند که از روی آن رد بشود یا نشود!

قبل از ما کسانی زیسته‌اند که زیبا بوده‌اند،
دلفریب، مثل آهو خرامان راه رفته‌اند
زمین زیر پای تکان خوردن جواهراتشان لرزیده،
سیب‌ها از سرخی گونه‌هایشان رنگ باخته‌اند
و حالا کسی حتی نامشان را هم به خاطر نمی‌آورد

قبل از ما کسانی بوده‌اند که در جمجمهٔ دشمنانشان شراب ریخته‌اند و خورده‌اند
سرداران و امیرانی که گرزهای گران داشته‌اند، پنجه در پنجه شیر انداخته‌اند
از گلوله نترسیده‌اند و حالا کسی نمی‌داند در کجای تاریخ گم شده‌اند!

همهٔ این کینه‌ها، همهٔ این تلخی‌ها
همهٔ این زخم زبان زدن‌ها
همهٔ این کوفت کردن دقیقه‌ها به جان هم،
همهٔ این زهر ریختن‌ها
تهمت زدن‌ها
توهین کردن‌ها به هم تمام می‌شود
از یاد می‌رود و هیچ سودی ندارد
جز اینکه زندگی را به جان خودمان
و همدیگر زهر کنیم

اگر می‌توانیم به هم حس خوب بدهیم
کنار هم بمانیم و اگر نه،
راهمان را کج کنیم، دورتر بایستیم

و یادمان نرود که همهٔ ما می‌میریم
همهٔ ما بدون استثناء
کمی دیرتر، کمی زودتر
یک دفعه ناگهانی …

زندگی کنیم
و بگذاریم دیگران هم زندگی کنند!