استاد(آیت الله سیدعبدالکریم کشمیری) درباره سوره والذّاریات می‌فرمودند:

برای رزق، خواندنش مؤثر است و شنیدم به بعضی‌ها دستوری می‌دادند که این سوره را برای تنگی روزی بخوانند.

دربارهٔ سوره انشراح می‌فرمودند:

برای کسانی که قبض دارند و سینه‌شان تنگ و مغموم است، خواندنش خوب است و سینه را فتح و باز می‌کند و مرحوم آقا سید هاشم حداد این مطلب را گفته‌اند و تجربه هم نشان داده است.

دربارهٔ سورهٔ والعادیات می‌فرمودند:

روزی ۱۱۰ مرتبه خوانده شود روزی حلال فراوانی خواهد آمد و ربطش به امیرالمؤمنین علیه‌السلام است. از مستور آقا شیرازی به ما رسیده است.

?روح وریحان:سیدعلی اکبرصداقت

✍️حاج آقا قرائتی:
قرآن ستایش می کند از کسانی که اقتصاد آنان را از نماز باز نمی دارد. «رجال لا تلهیهم تجارة و لا بیع…»
?سوره نور آیه ۳۷??????

یک عمر ما تو را نگه داشتیم !

مرحوم حاج آقا فخر می گفت:
یک روز، من و یکی از دوستان به نام مرحوم آقای انشایی در خدمت آقا شیخ مرتضی زاهد بودیم.

آقا شیخ مرتضی، تسبیحش را گم کرده بود و با نگاه و با کشیدن دست با این طرف و آن طرف، به دنبال تسبیحش می گشت و به ما هم گفت:

شما این تسبیح مرا ندیدید؟
ما هم شروع به گشتن و پیدا کردن تسبیح ایشان در اتاق کردیم. بعد از دقایقی آقا شیخ مرتضی با چشمانی اشک آلود و گلویی بغض کرده فرمود:

ببنید این امر می تواند به این معنا باشد که مثلاً خداوند می خواهد به من بفرماید که ای مرتضی! یک عمر است که ما تو را نگه داشته ایم والا تو خودت تسبیحت را هم نمی توانی نگه داری.

جستجوی تسبیح و نیش عقرب

چشمهای آقا شیخ مرتضی زاهد در آخرین سالهای حیاتش مقداری ضعیف شده بود. روزی، بعد از نماز به دنبال تسبیحش می گردد و فرزندش مرحوم حاج شیخ عبدالحسین را می گوید:
« آقا عبدالحسین این تسبیح من کجا است؟ »

شیخ عبدالحسین و حاضرین رو به آقا شیخ مرتضی می کنند. آنها مشاهده می کنند او در حالی که با کشیدن دستهایش بر روی زمین، در جستجوی تسبیحش می باشد، عقربی را در دست گرفته است.
آنها با مشاهده آن عقرب بسیار وحشت زده و هراسان می شوند و فوراً به آقا شیخ مرتضی می گویند:
آقا تکان نخورید؛ شما یک عقرب را در دست گرفته اید.

در این هنگام آقا شیخ مرضی با خونسردی و بسیار آرام می گوید:
«من که با عقرب کاری ندارم؛ من تسبیحم را می خواهم.»

و سپس آن عقرب را در گوشه ای رها می کند، انگار نه انگار عقربی را در دست دارد که ذاتش با کوچک ترین تحریکی نیش زدن است و دوباره در حالی که آن عقرب در کنارش می چرخیده، به جستجوی تسبیحش مشغول می شود!

️✅ تولّی و تبرّی

? #قرآن:

️?خداوند متعال در آیه‌ی ۱ سوره‌ی ممتحنه می‌فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، دشمن من و دشمن خود را دوست نگیرید…»
و در آیه‌ی ۵۶ سوره‌ی مائده می‌فرماید: «کسانی که ولایت خدا و پیامبر او و افراد باایمان (ائمه) را بپذیرند، (پیروزند، زیرا) حزب خدا پیروز است.»

? #حدیث:

?پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلّم فرمود: «هر کس امامان بعد از مرا دوست بدارد و از آنان پیروی کند و آنان را تصدیق نماید، از من است؛ و کسی که به آنان ظلم کند و تکذیب نماید، از من نیست و با من نخواهد بود و من از او بیزارم.» (1)

? #داستان:

? محبت بی مورد

?روزی قنبر، غلام امیرالمؤمنین علیه‌السلام به مجلس یکی از متکبّران (به خاطر کاری) وارد شد.

در حضور آن شخص، عدّه‌ای ازجمله، مرد کوته‌فکری که خود را از شیعیان ثابت‌قدم امام علی علیه‌السلام می‌دانست، نشسته بودند.

موقعی که قنبر به مجلس وارد شد، آن شیعه به احترام قنبر از جا برخاست و عملاً مقدم او را گرامی شمرد.

مرد متکبّر از این کار خشمگین شد و به وی گفت: «آیا در محضر من برای ورود یک فرد خدمتگزار قیام می‌کنی؟»

آن مرد شیعه به‌جای سکوت با ناراحتی به او جواب داد و خشم صاحب‌مجلس را بیشتر کرد.

او گفت: «قنبر آن‌قدر شریف است که فرشتگان بال‌های خود را در راه وی می‌گسترانند، یعنی قنبر روی بال‌های ملائکه راه می‌رود.»

این اظهار دوستی نابجا نزد دشمن، سبب شد که صاحب‌مجلس عصبی گشته و بلند شد و قنبر را زد و ناسزا گفت و تهدیدش کرد که نباید از این کتک زدن و دشنام کسی آگاه شود.

طولی نکشید آن شیعه بر اثر مارگزیدگی بستری شد. امیرالمؤمنین علیه‌السلام به عیادتش رفت و به وی فرمود:

«اگر می‌خواهی خداوند عافیت دهد، باید متعهد شوی که از این به بعد، نسبت به ما و دوستان اظهار محبت بی‌مورد نکنی و در نزد دشمنان موجبات زحمت و آزار یاوران ما را فراهم نیاوری.» (2)

? #منابع :
(1): بحارالانوار، ج ۲۷، ص ۲۰۳
(2): حکایت‌های پندآموز، ص ۱۴۱؛ سفینه البحار، ماده سبب، ص ۵۹۲

? #_۴۰۰موضوع۲۰۰۰داستان
#_جلد1ص625′
✍️ #سید_علی_اکبر_صداقت

امام رضا علیه السلام:
#گناهان كوچك، راهى به سوى گناهان كبيره است. هر كس كه در گناهان كوچك از خدا نترسد، در مورد گناهان بزرگ و بسيار هم از او نمى ترسد. (مسند الامام الرضا عليه السلام ج۱ص۲۹۰)???