#به_یاد_شهدا
#شهید_ابراهیم_هادی

لباس پلنگی اش را پوشید، رفت پیش بچه ها وقتی آمد دیدم با لباس سربازی است.. گفتم ابراهیم لباست کو؟ گفت یکی از بچه های کرد خوشش آمد، بخشیدم به او….

?????????

دست خالی نرود موقع بخشیدن تو
کودک و این همه اوصاف و جلال و جبروت
به خدا نیست غلط معجزه نامیدن تو
محشری ، معجزه ای ، بی بدلی غوغایی❤️
دختری نیست به اندازه تو بابایی❤️

شاعر:محمدحسین رحیمیان

ولادت دختر ارباب مبارک
ولادت بابایی ترین دختر دنیا مبارک

?مجید می گفت: خواب مادر سادات را دیدم، پایم که به سوریه برسد هفته بعد میهمان او خواهم بود، با رفتنش موافقت نشد، به حضرت زهرا قَسمشان داد و کارش راه افتاد.??

?هفته ی بعد، شب آخر جوراب‌های همرزمانش را می‌شست، همرزمش به مجید گفت: حیف تو نیست با این اعتقادات و اخلاق و رفتار خالکوبی روی دستت داری؟ گفت: تا فردا این خالکوبی یا خاک می‌شه و یا اینکه پاک میشه‌…

?و فردای آن روز با اصابت یک تیر به بازوی سمت چپش که دستش را پاره کرد و سه یا چهار گلوله به سینه و پهلویش ‌نشست و با ذکر یا زهرا (س) به شهادت رسید.?

#شهید_مجید_قربانخانی?

?━⊰✹⚪️?⚪️✹⊱━?

❣﷽❣

?? #پیامبران_و_مهدویت (20)

2⃣ #ظهور_منجی

?موسی علیه السّلام پس از آن که بنابر اقوال تاریخی هشت روز در بیابان سرگردان بود و در این مدت غذایی جز علف و برگ درختان نداشت به شهر مدین رسید و در آنجا پس از پیش آمدن داستان دختران شعیب و کمک به آنان در آب دادن به گوسفندان، در کنار چاه مدین دراز کشید و بنابر نقل قرآن ظاهراً زبان به دعایی توأم با ابراز خستگی و درماندگی گشود و از خدا طلب غذا و خیر نمود.

? سوره قصص، آیه 24: فَسَقَى لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّى إِلَى الظِّلِّ فَقَالَ رَبِّ إِنِّی لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ
موسی گوسفندانشان را سیراب کرد (و با حالی خسته) رو به سایه درختی آورد و گفت: بار الها، به من خیری که تو (از خوان کرامت) نازل فرمایی محتاجم.?

?توجه بیشتر به متن آیه می تواند تعبیر دیگری را نیز پیش روی ما قرار دهد که با شأن این پیامبر بزرگ خداوند سازگارتر است. اولاً موسی علیه السّلام در کلمه “انزلت” از صیغه گذشته استفاده می کند و به خیری اشاره می کند که در پیش از این از سوی خداوند به او اعطا شده است.

?واژه “خیر” نیز لزوماً در این مقام بر غذا دلالت نمی کند و شاید ضعیف ترین مصداق آن، آن هم در دعای پیامبری اولوالعزم-اگرچه به اعتبار آینده-و درخواست وی از خداوند متعال باشد. از سوی دیگر واژه “فقیر” در اصل ریشه به معنای محتاج و نیازمند از لحاظ اقتصادی نیست. اگر این چنین بود شاید به کاربردن واژه “محتاج” در این مقام اولی و شایسته تر بود.

?ضمن این که منشأ این نیاز فعلی موسی علیه السّلام فقر اقتصادی وی نبود و تنها فرار و سرگردانی چند روزه او بود که موقتاً سبب بروز این حالت شده بود. فقیر در لغت کسی است که بر اثر تحمل باری سنگین ستون فقراتش خم شده و تحمل آن بار را ندارد.

?از همین رو است که به نیازمند اقتصادی نیز فقیر اطلاق می شود.
حال با این مقدمات یک بار دیگر به معنای آیه توجه کنیم. ظاهراً حضرت موسی علیه السّلام با رسیدن به شهر مدین و دسترسی به آبادی، با حالی عرفانی در این مقام زبان به شکر می گشاید و به خداوند عرضه می دارد که کمر من زیر بار الطاف و محبت های تو خم شده و توان شکرگزاری را از من گرفته است.

?داستان تولد معجزه آمیز او و بزرگ شدنش در دربار فرعون و سپس نجات او از چنگ مأموران فرعون و رسیدن او به مدین همه و همه از جمله منتهای خداوند بر موسی علیه السّلام بود که او را به ادای شکر وا می داشت. تحقیق بیشتر در این خصوص را باید به اهل آن و مفسران قرآن کریم واگذاشت.

??? #ادامه_دارد…

?الَّلهُمـّ؏جِّل‌لِوَلیِڪَ‌الفَرَج?

نجات يافتگان در فتنه هاى آخرالزمان

اميرالمؤمنين (ع):
زمانى مى آيد كه كسى نجات نمى يابد مگر مؤمن خداپرست بى نام و نشان كه اگر (در مجالس) حاضر گردد او را نشناسند و اگر غائب شود كسى درصدد جستجويش برنيايد، اين اشخاص چراغهاى هدايت و نشانه هاى روشن براى ره پويان در شب تاريك هستند
در ميان مردم براى فتنه و سخن چينى رفت و آمد نمیكنند، عيب و بدى مردم را آشكار نمیكنند، نادان و بيهوده گو نيستند، خداوند درهاى رحمت خودرا بر آنان مى گشايد و سختى عذاب خود را از آنان برمیدارد.
ای مردم زمانى بر شما مى آيد كه اسلام وارونه شود مانند برگشتن ظرف كه آنچه در آن است بريزد،
اى مردم خداوند شما را امان داد از اينكه به شما ظلم كند ولى پناه نداد از اينكه امتحان كند (حتما امتحان میشويد) و همانا (خداوندى كه) برترين و بزرگترين گوينده هاست فرموده است:
ان فى ذلك لآيات و ان كنا لمبتلين.(۱)

همانا در آن حادثه (طوفان نوح) نشانه هائى است و ما امتحان میكنيم.(۲)

منبع:
?۱- المؤمنون، ۳۰۲.۲، نهج البلاغه
?۲- كتاب پيشگوئيهاى اميرالمؤمنين (ع)

نجات يافتگان در فتنه هاى آخرالزمان

اميرالمؤمنين (ع):
زمانى مى آيد كه كسى نجات نمى يابد مگر مؤمن خداپرست بى نام و نشان كه اگر (در مجالس) حاضر گردد او را نشناسند و اگر غائب شود كسى درصدد جستجويش برنيايد، اين اشخاص چراغهاى هدايت و نشانه هاى روشن براى ره پويان در شب تاريك هستند
در ميان مردم براى فتنه و سخن چينى رفت و آمد نمیكنند، عيب و بدى مردم را آشكار نمیكنند، نادان و بيهوده گو نيستند، خداوند درهاى رحمت خودرا بر آنان مى گشايد و سختى عذاب خود را از آنان برمیدارد.
ای مردم زمانى بر شما مى آيد كه اسلام وارونه شود مانند برگشتن ظرف كه آنچه در آن است بريزد،
اى مردم خداوند شما را امان داد از اينكه به شما ظلم كند ولى پناه نداد از اينكه امتحان كند (حتما امتحان میشويد) و همانا (خداوندى كه) برترين و بزرگترين گوينده هاست فرموده است:
ان فى ذلك لآيات و ان كنا لمبتلين.(۱)

همانا در آن حادثه (طوفان نوح) نشانه هائى است و ما امتحان میكنيم.(۲)

منبع:
?۱- المؤمنون، ۳۰۲.۲، نهج البلاغه
?۲- كتاب پيشگوئيهاى اميرالمؤمنين (ع)