? #امام_حسین_علیه_السلام :

? يابْنَ آدَمَ تَفَكَّرْ وَقُلْ اَيْنَ مُلُوكُ الدُّنْيا وَاَرْبابُهَا الَّذينَ عَمَرُوا وَاحْتَفَرُوا أَنْهارَها وَغَرَسُوا أَشْجارَها وَمَدَنُوا مَدائِنَها، فارَقُوها وَهُمْ كارِهُونَ.

? اى فرزندآدم! انديشه كن وبگو: كجايند پادشاهان جهان و صاحبان دنيا كه آن را آباد كردند و نهرها كندند و درختان را كاشتند و شهرها را بنا كردند و بعد با ناخرسندى از آنها جدا شدند.

? ارشاد القلوب، ج 1، ص 29.

۞ عرفات در حجّ شیعه، معرفت امام حسین علیه السّلام است و حج بدون درک و وقوف عرفات درست نیست.

۞ سالی یک بار عاشورا شیعیان را می‎میراند و زنده می‎کند و مُوتُوا قَبلَ اَن تَمُوتُوا را عملی می‎کند.

▪️عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی▪️

? مصباح الهدی
تٱلیف استاد مهدی طیّب

?زینب الگوی حجاب و عفاف?

❇️هستی اش را داد تا محفوظ باشد معجرش
مثل کوهی ماند پای اعتقاد و باورش

❇️وقت بیرون رفتن از خانه، حسین و مجتبی
با یل ام البنین بودند در دور و برش

❇️مریم و آسیه را دیدم که می آموختند
با چه شوقی درس عفت را به پای منبرش

❇️دختر نور است این بانو و بی شک آفتاب
می شود مانند شمعی بی رمق در محضرش

❇️ اسم او ذکر شب و روز همه آیینه هاست
عصمت الله است این آیینه نام دیگرش

❇️حضرت زهرای اطهر مظهر حجب و حیاست
ارث برده این عقیله حجب را از مادرش

❇️حضرت زهرای اطهر آنکه پیش کور هم
چادرش را برنخواهد داشت از روی سرش

❇️هر کسی در این جهان از عفتش دم می زند
یا به زهرا اقتدا کرده ست یا بر دخترش…

استاد(آیت الله سیدعبدالکریم کشمیری) درباره سوره والذّاریات می‌فرمودند:

برای رزق، خواندنش مؤثر است و شنیدم به بعضی‌ها دستوری می‌دادند که این سوره را برای تنگی روزی بخوانند.

دربارهٔ سوره انشراح می‌فرمودند:

برای کسانی که قبض دارند و سینه‌شان تنگ و مغموم است، خواندنش خوب است و سینه را فتح و باز می‌کند و مرحوم آقا سید هاشم حداد این مطلب را گفته‌اند و تجربه هم نشان داده است.

دربارهٔ سورهٔ والعادیات می‌فرمودند:

روزی ۱۱۰ مرتبه خوانده شود روزی حلال فراوانی خواهد آمد و ربطش به امیرالمؤمنین علیه‌السلام است. از مستور آقا شیرازی به ما رسیده است.

?روح وریحان:سیدعلی اکبرصداقت

✍️حاج آقا قرائتی:
قرآن ستایش می کند از کسانی که اقتصاد آنان را از نماز باز نمی دارد. «رجال لا تلهیهم تجارة و لا بیع…»
?سوره نور آیه ۳۷??????

یک عمر ما تو را نگه داشتیم !

مرحوم حاج آقا فخر می گفت:
یک روز، من و یکی از دوستان به نام مرحوم آقای انشایی در خدمت آقا شیخ مرتضی زاهد بودیم.

آقا شیخ مرتضی، تسبیحش را گم کرده بود و با نگاه و با کشیدن دست با این طرف و آن طرف، به دنبال تسبیحش می گشت و به ما هم گفت:

شما این تسبیح مرا ندیدید؟
ما هم شروع به گشتن و پیدا کردن تسبیح ایشان در اتاق کردیم. بعد از دقایقی آقا شیخ مرتضی با چشمانی اشک آلود و گلویی بغض کرده فرمود:

ببنید این امر می تواند به این معنا باشد که مثلاً خداوند می خواهد به من بفرماید که ای مرتضی! یک عمر است که ما تو را نگه داشته ایم والا تو خودت تسبیحت را هم نمی توانی نگه داری.