#شرح_نهج_البلاغه
(شرح حکمت۵٧ )

?امام(ع) در این گفتار کوتاه و حکمت آمیز به اهمیت قناعت اشاره کرده مى فرماید:
?الْقَنَاعَةُ مَالٌ لاَ یَنْفَدُ
قناعت؛ مالى است که هرگز تمام نمىشود

?قناعت یعنی حالتى که انسان با داشتن آن به حد اقل ضروریات زندگى مى سازد و به دنبال زرق و برق و اضافاتى که فکر و وقت انسان را پیوسته به خود مشغول مى دارد و آلوده انواع محرمات مى کند نمى رود.
داشتن این روحیه به منزله ثروت پایان ناپذیر است، چرا که انسان را از تمام ثروت هاى دنیا بى نیاز مى سازد؛ همواره سربلند زندگى مى کند و با عزت و آبرو ادامه حیات مى دهد. دست نیاز به سوى دیگران دراز نمى کند و عمر خود را در مسیر تشریفات و تجملات بر باد نمى دهد

?در خطبه ۱٩٢ نیز امام در میان اوصاف انبیا این وصف برجسته را شمرده بود:
?[مَعَ قَنَاعَة تَمْلاَُ الْقُلُوبَ وَالْعُیُونَ غِنًى]آنها داراى قناعتى بودند که دل ها و چشم ها را پر از بى نیازى مى کرد. در جای دیگری فرمود: من در جستجوى توانگرى برآمدم ولى آن را جز در قناعت نیافتم زیرا حرص، غالب توانگران را راحت نمى گذارد، بنابراین قناعت پیشه کنید تا غنى شوید

? سرچشمه بسیارى از نارضایى هاى مردم و شکایت آنها از وضع زندگى کمبودها و فقر نیست، بلکه گاه مى بینیم همه چیز دارند اما باز ناله و فریاد مى کنند. عامل اصلى آن عدم قناعت و توقعات بى حد و حساب است و اگر همگى به مقدار نیاز قانع باشند آرامش بى مانندى در جامعه حاکم مى شود و بسیارى از پرونده هاى جنایى و تجاوز بر اموال برچیده خواهد شد و کرامت انسانى و پاکى دامان از گناه فراهم مى شود

#شرح_نهج_البلاغه
(شرح حکمت۵٧ )

?امام(ع) در این گفتار کوتاه و حکمت آمیز به اهمیت قناعت اشاره کرده مى فرماید:
?الْقَنَاعَةُ مَالٌ لاَ یَنْفَدُ
قناعت؛ مالى است که هرگز تمام نمىشود

?قناعت یعنی حالتى که انسان با داشتن آن به حد اقل ضروریات زندگى مى سازد و به دنبال زرق و برق و اضافاتى که فکر و وقت انسان را پیوسته به خود مشغول مى دارد و آلوده انواع محرمات مى کند نمى رود.
داشتن این روحیه به منزله ثروت پایان ناپذیر است، چرا که انسان را از تمام ثروت هاى دنیا بى نیاز مى سازد؛ همواره سربلند زندگى مى کند و با عزت و آبرو ادامه حیات مى دهد. دست نیاز به سوى دیگران دراز نمى کند و عمر خود را در مسیر تشریفات و تجملات بر باد نمى دهد

?در خطبه ۱٩٢ نیز امام در میان اوصاف انبیا این وصف برجسته را شمرده بود:
?[مَعَ قَنَاعَة تَمْلاَُ الْقُلُوبَ وَالْعُیُونَ غِنًى]آنها داراى قناعتى بودند که دل ها و چشم ها را پر از بى نیازى مى کرد. در جای دیگری فرمود: من در جستجوى توانگرى برآمدم ولى آن را جز در قناعت نیافتم زیرا حرص، غالب توانگران را راحت نمى گذارد، بنابراین قناعت پیشه کنید تا غنى شوید

? سرچشمه بسیارى از نارضایى هاى مردم و شکایت آنها از وضع زندگى کمبودها و فقر نیست، بلکه گاه مى بینیم همه چیز دارند اما باز ناله و فریاد مى کنند. عامل اصلى آن عدم قناعت و توقعات بى حد و حساب است و اگر همگى به مقدار نیاز قانع باشند آرامش بى مانندى در جامعه حاکم مى شود و بسیارى از پرونده هاى جنایى و تجاوز بر اموال برچیده خواهد شد و کرامت انسانى و پاکى دامان از گناه فراهم مى شود

?کشتی سوراخ ما….

✍️استاد #علی_صفایی_حائری

?کسانی که معاشر ما و امانات الهی در دست ما بوده اند و باید متحول می شدند،باید به غنایی در وجود می رسیدند باید دیوارهای وجود و محدودیت هاشان می ریخت، ما این ها را آن چنان محدود و صغیر و حقیربار آوردیم، که با کمترین چیزی شاد می شوند و از کمترین چیزی رنج می برند.

?این داستان مهمی است. حکایت حال ماست… بنشینید و از خود جمع بندی کنید، یک عمر، یک سال، نمی دانم یک روز و اگر اهل دقت و تامل هستید، لحظه های تان را برسی کنید. تَهِ جوال را بیرون بکشید و ببینید چه کرده اید؟ و چه جمع آوری کرده اید؟…

?تنها این نیست که بنویسیم چند تا غیبت کرده ایم. چند تا نگاه به نا محرم کرده ایم، که این ها خوبی های ماست! به خدا قسم! آن چه ما را غرق می کند، همان کشتی های طاعات ماست، که سخت سوراخ است. و ما نمی توانیم بر این کشتی ها سوار شویم تا از دریاها بگذریم!

? فوز سالک ، (ص۲۰۱)

#طرح_کلی_اندیشه_اسلام_در_قرآن

?اطاعت از خدا و اطاعت از رسول…
رحمت خدا شامل حال چه کسانی میشود؟

?[أَطِیعُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ] اطاعت کنید از الله و از پیامبر، شاید مورد رحمت پروردگار قرار بگیرید. خب اطاعت از خدا با اطاعت از پیغمبر تفاوتی ندارد، به چه مناسبت می فرماید که اطاعت کنید از خدا و اطاعت کنید از پیامبر؟ هر دو تا را باهم،ذکر کردنش زائد نیست؟

?نه. اگر چنانچه فقط بگوید[أَطِیعُوا اللَّهَ] اطاعت کنید از خدا و پیغمبر را به عنوان مصداق و نمونه ای ذکر نکند و اطاعت از پیغمبر را متذکر نگردد، آن کسانی هم که در نقطه مقابل پیغمبر قرار دارند، ممکن است ادعا کنند ما داریم اطاعت از خدا میکنیم. دامنه ادعا که وسیع است، همه کس میتواند داعیه دین و ایمان و تقوا را علنی کند. همه کس میتوانند مدعی بشوند که بنده خدایند و مطیع او.

?در زمان پیغمبر، هم پیغمبر؛ مدعی عبودیت و اطاعت خدا بود، هم آن کسانی که در جبهه مقابل او، با او می جنگیدند، اخلال میکردند، رهبران و آقایان و رهبانان مسیحیت و احبار یهود، اینها هم ادعا میکردند.? [وَ قَالَتِ الْیهُودُ وَ النَّصَارَی نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّهِ] یک ذره هم بالاتر از پیغمبر، او میگفت من بنده خدا هستم،اینها میگفتند ما فرزندان و پسران خدا هستیم. اگر نمی گفت پیامبر را، دشمنان پیامبر هم می گفتند ما مطیع خداییم؛ لذا بایستی مشخص بشود که اطاعت خدا یعنی چه؟

⬅️بعد میفرماید [لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ] رحم خدا یعنی چه؟ مورد رحم خدا قرار گرفتن یعنی چه؟ اینجا یک مقایسه ای بکنید بین بیان قرآن و پندار عامیانه ما. ما میگوییم که اگر گناهکاریم، اگر نافرمانی خدا کردیم، اگر به واجبات و تعهدات و تکالیف عمل نکردیم، اگر چنانچه از منطقه های ممنوعه پروردگار پا عقب نکشیدیم؛ فقط یک امیدواری داریم، آن چیست؟ آن رحم خداست. خدا با رحمتش با ما عمل کند، خدا ما را رحم کند، این داعیه و حرف ماست؛ یعنی حرف معمول اجتماع ما و مردم ما این است.

⁉️ رحمت خدا را برای کجا میدانیم؟ برای آنجا که عمل نکردیم، درصورتیکه نافرمانی کردیم، درصورتیکه منطقه ممنوعه خدا را زیر پا لگدکوب کردیم، مسئولیت و تعهد الهی را ملاحظه نداشتیم؛ در یک چنین صورتهایی میگوییم : ما که عمل نداریم، مگر خدا رحمِمان کند. … رحمت پروردگار را،رقیب عمل کردن و جایگزین عمل کردن میدانیم.

?آیه قرآن بالعکس است؛ میگوید عمل کنید، اطاعت کنید، شاید مورد رحمت پروردگار قرار بگیرید. رحمت خدا آن وقتی است که یک ملتی به مسئولیتش عمل کند. خدا آنوقتی به مردمی رحم میکند که او را اطاعت کنند، تکالیف خود را انجام بدهند. هفتصد میلیون مسلمان بنشینید به انتظار ابر رحمت پروردگار؛ که بر سرشان ببارد، آنوقت راهها را باز کنند تا دزدان ناموس و غارتگران دین بیایند همه چیزشان را ببرند؛ به امید رحمت خدا بنشینند؟ پس بگو بنشینند حالا!…
_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

✍️برجسته ترین متفکر جهان معاصر #استاد_سید_علی_خامنه_ای (حفظه الله تعالی)

?خیلی ها مشرکیم اما نمیدانیم…

✍️آیت الله #جوادی_آملی

? به ما فرمودند هر کاري را که انجام مي‌دهيد،ديگر نگوييد:خدا هست«ولي»! خدا هست «اما»! خدا ديگر «ولي و اما» قبول نمي‌کند. در بخش پاياني سوره مبارکه يوسف دارد:
[وَ مَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّهِ إِلّا وَ هُم مُشْرِكُون] تنها غدّه بدخيم ما؛ آن شرک است.

?فرمودند: خيلي‌ها مشرک هستند؛ منتها نمي‌دانند. هر کار خيري که مي‌کنند دلشان مي‌خواهد يک نام از ايشان برده بشود يا نام ايشان اوّل باشد؛ همين بازي‌هايي که هست. وقتي از امام(عليه السلام) سؤال کردند که چگونه اکثر مؤمنين مشرک‌ هستند؟ فرمود همين که مي‌گويند: «لَولا فَلانٌ لَهَلَکْتُ»اوّل خدا، دوم فلان! مگر خداي اوّلي است که دومي داشته باشد؟! اگر فلان کس نبود من تلف مي‌شدم! اگر فلان کس نبود مشکل من حلّ نمي‌شد! عرض کرد پس چگونه بگوييم؟ فرمود: خدا را شکر که از فلان راه مشکل ما را حلّ کرد.

?همه مجاري قدرت او هستند. هر کسي در هر نشئه‌اي کاري انجام مي‌دهد، به اذن خداست. ما بگوييم اوّل خدا دوم فلان شخص! يا خودم بودم؛ خود را در برابر خدا قرار دادم، يا ديگري را در برابر خدا قرار دادن.

? چرا گفتند اگر کسی يک «لا اله الا الله» در قيامت بگويد در بهشت به روي او باز است؛ اما کدام زبان است که بگويد. مگر هر کسي آن توفيق را دارد که هنگام مرگ بگويد «لا اله الا الله»؟! زمان حياتمان، زمان زندگي‌مان؛ توحيد را بايد قبول کنيم.

?جلسه درس اخلاق (۱٣٩٧/۴/٢۱)

?بهره مندی از امام زمان(عج) در دوران غیبت…

✍️استاد سیدمحمدمهدی #میر_باقری

?حداقل سه غیبت برای امام داریم
1⃣ یک غیبت که جسم امام از ما پنهان شده است. این امتحان سنگینی برای دوستان حضرت است؛ که البته حکمتهایی دارد.

2⃣غیبت دوم که از آن مهم‌تر است این است که حقیقت ولایت امام در پرده حجاب رفته است. گاهی در قرآن از آن به «وَالَّیْلِ إِذَا یَغْشىَ‏، وَ النهَّارِ إِذَا تجَلىَ»‏ یک خورشیدی باید می‌تابیده و جهان هستی را روشن می‌کرده و یک غشایی و شب تاریکی در این ولایت حجاب انداخته است. این یک غیبتی است که از زمان حضرت امیر(ع) هم به نقطه غلبه خودش رسیده است.

3⃣یک غیبت خاصی هم به تعبیر قرآن در باب امام عصر(عج) است که امام عصر همان کلمه‌ غیب الهی و آن حجت غیب الهی هست که با آن حجت تمام حقایق تمام می‌شود و کار به نتیجه می‌رسد و حجت بر تمام تاریخ تمام می‌شود؛ به تعبیر قرآن حضرت کلمه غیب هستند.

⁉️ اما آيا میتوان در اين غیبت و حجاب؛ از امام استفاده كرد؟
?بله، امكان استفاده از امام هست و می توان به نور امام رسيد. خداي متعال در قرآن اين مطلب را توضيح داده است: [أَوْ كَظُلُماتٍ في بَحْرٍ لُجِّيٍّ يَغْشاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحابٌ ظُلُماتٌ بَعْضُها فَوْقَ بَعْض]ٍ از ظلمات و تاريكي هايي ظلماني در عمق يك درياي عميق موّاج صحبت مي كند.

⬅️درياي عميقي كه موجي رويش آمده است، در وراي اين موج؛ موج ديگري است. كسي که در ته دريا هست اين امواج؛ بالای سر او هستند، از وراي اين دريا هم يك ابر تيره هست، «ظُلُماتٌ بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ»؛ تاريكي روي تاريكي؛آن قدر فضا تاريك مي شود كه «إذا أخرَجَ يَدَهُ لَم يَكِد يُراها» در اين تاريكي ها خودش را نمي تواند ببيند، حتی دستش را هم نمي تواند ببيند.

? ما الآن در اين دوران هستيم. در این دوران؛مؤمن از حقایق وجودي، سرمايه ها و مقامات خودش هم غافل است. الآن اكثر مومنين اين طور هستند. ما معمولاً از معرفت نفس خودمان كه راه بسوي خدا دارد غافل هستيم. خود را در حد غرایز و نيازهاي طبيعي مي شناسيم؛ چون در اين فضاي تاريك هستيم.

⁉️خوب، حالا در اين ظلمت چه بايد كرد؟
?تنها راه هدايت اين است كه خداي متعال نوري براي انسان قرار دهد، و الا «فما له من نور»؛ هيچ نور ديگری براي او نيست.

⁉️اين نور چيست كه اگر انسان در اين ظلمات به آن رسيد از اين ظلمات به راحتي عبور مي كند؟
?فرمود: «إماماً من ولد فاطمة» اين، نورِ امام زمان و ائمه از نسل حضرت زهرا سلام الله عليها هست كه اگر انسان در اين تاريكي به نور اهل بیت رسيد مي تواند از اين ظلمات عبور كند.

⬅️ و عجيب اين است که اگر كسي در اين تاريكي دستش به امام نرسيد «وَ مَنْ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورامام يومَ القيامهِ» يعني اگر در دنيا به امام نرسيديم اين تاريكي تا قيامت هم هست، در قيامت هم كه مي رويم در وادي ظلمات هستيم.