?????
?پرسش:
?معنی مراقبه ای که علمای اخلاق می گویند چیست؟ آیا فقط ترک گناهان محسوب می شود؟ یا همراه با آن باید دائم در دل به یاد خداوند باشیم؟
✍️ پاسخ:
✅ «مراقبه» از ماده «رَقَبَه» به معنى «گردن»، گرفته شده و چون انسان به هنگام نظارت و مواظبت از چيزى گردن مى كشد، و اوضاع را زير نظر مى گيرد، اين واژه بر معنى نظارت و مواظبت و تحقيق و زير نظر گرفتن چيزى، اطلاق شده است.
?اين واژه در تعبيرات علماى اخلاق در مورد «مراقبت از خويشتن» به كار مى رود، در واقع کسی که می خواهد تهذیب نفس داشته باشد باید مراحلی را طی کند که یکی از این مراحل مراقبه است. این مرحله بعد از مرحله ی «مشارطه» انجام می گیرد يعنى انسان بعد از عهد و پيمان با خود براى اطاعت از فرمان الهى و پرهيز از گناه بايد مراقب پاكى خودش باشد، چرا كه اگر غفلت كند، ممكن است تمام شرط و پيمانها به هم بريزد. شیطان از یک طرف و هوا و هوس هاى درون از سمت دیگر ما را به سوى خود مى خوانند، اگر مراقب اعمال خودمان نباشیم سرمايه ايمان و تقوا را از دست می دهیم.پس مراقبه یعنی، مراقب اعمال و اخلاق خويش بودن، و نظارت دقيق بر آن داشتن، و همه روز و در همه حال و در هر جا به اعمال خود توجه کردن.
?امیر المومنین (علیه السلام) درباره مراقبت می فرماید: «طُوبی لِمَن راقَبَ ربَّه و خافَ ذَنْبَه خوشا بنده ای که پروردگارش را مراقب باشد و از گناه خود بترسد. دائم به یاد خدا بودن به این معناست که انسان مراقب باشد خواسته ها و توصیه های خدا را پیاده نماید، یعنی مراقب باشد که گناه نکند و واجباتش را انجام بدهد، نه این که در تمام ساعات روز، ذکر بگوید.
? #اخلاقی
? منبع: مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
