آنچه مسلم است مصائب وارد شده بر حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه اسلام) است به حدی که قلم از بیان آن عاجز است

در زیارت جامعه کبیر صادر ه از امام هادی (علیه السلام )آمده است « وَ بَذَلْتُمْ أَنْفُسَكُمْ فِي مَرْضَاتِهِ وَ صَبَرْتُمْ عَلَى مَا أَصَابَكُمْ فِي جَنْبِهِ [حُبِّهِ ] وَ أَقَمْتُمُ الصَّلاةَ وَ آتَيْتُمُ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ جَاهَدْتُمْ فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ حَتَّى أَعْلَنْتُمْ دَعْوَتَهُ …..؛ و جان خود را در تحصیل رضایتش فداکردید و در آنچه در  این زمینه به شما رسید شکیبا بودید و نماز ا به پا داشتید و زکات را ادا نمودید و امر به معروف و نهی از منکر کردید و در راه خدا جهاد نمودید و امر به معروف و نهی از منکر کردید و در راه خدا جهاد نمودید آن چنانکه شایسته بود تا دعوتش را آشکار کردید و واجباتش را اقامه کردید و دستورات  احکامش را منتشر نمودید و سنتش را عمل کرده و استوار نمودید و در این باره رضایت او را جلب کردید و به قضای او تن دادید و پیامبران گذشته را تصدیق کردید»

با بررسی اوضاع و شرایط حاکم بر زمان حضرت و آشنایی با اعمال و رفتار یزید پلید و دوری جامعه مسلمین از اهداف عالیه اسلامی در اثر تبلیغات زهر آگین معاویه ، مجالی برای خدشه و اشکال نسبت به قیام و شهادت حضرت سید الشهدا (علیه السلام ) باقی نمی ماند خصوصا از دیدگاه شیعه که معتقد به عصمت آن بزرگوار است .

بسیاری از بزرگان علل قیام را امر به معروف و نهی از منکر واقامه نماز و سایر واجبات شرع مقدس و بالجمله  احیای دین برشمرده اند . لکن به نظر می رسد که در این بیان حق مطلب  ادا نشده است این اهداف از آثار قیام آن حضرت می باشد. ابعاد قیام حضرت بسیار گسترده است و میزان درک افراد متفاوت است و همه مردم قابلیت درک حقایق را ندارند لذا کلمات امام حسین علیه السلام در علت خروج خود متفاوت و متناسب با استعداد شنوندگان بوده است.

امر به معروف ونهی از منکر و سایر واجبات هر چند بسیار مهم و بسیار مورد تاکید و توجه شارع مقدس است لکن در مقایسه با وجود مقدس امام (علیه السلام) فرع به حساب می آید و آنچه اصل است وجود ملکوتی حضرت سید الشهدا (علیه السلام ) است امام حسین(علیه السلام) ناچار به انتخاب یکی از2 راه بود.

1-  پذیرش بیعت با یزید پلید و تن به ذلت دادن و به این معنی محو ولایت و شریعت بود.

2-  برگزیدن مرگ سرخ با عزت که در بردارنده دفاع از حقیقت خویش که مشتمل بر حفظ ولایت مطلقه ی خود و پدر بزرگوارش بود. حضرت راه دوم را برگزید که حفظ شریعت را نیز تضمین می کرد. و در پرتو آن دین جد بزرگوارش نیز احیا می شد. و فراز دوم کلام رسول خدا (صلی الله علیه و آله) که فرمودند حسین منی و انا من الحسین ناظر به همین معناست.»

پی نوشت:

سحاب رحمت(تاریخ و سوگواره حضرت سید الشهدا)،اسماعیل یزدی