برای الگو شدن باید در دسترس بود. در کوچه و بازار، در مسجد و مدرسه، در عزا و عروسی و در سختی ها و آسانی ها. مدیر تبلیغ باید در مقابل انظار مردم باشد.
شما که از نسل قدیم اندکی فاصله گرفته اید، شاید تاکنون نام حاجی عابدزاده مشهدی را نشنیده باشید.. روحانی خودساخته ای که با مردم زندگی می کرد. مردم فقط او را روی منبر نمی دیدند و از او تنها به شنیدن سخنی بسنده نمی کردند. او در میان مردم بود. وقتی کار می کردند، تشویقشان می کرد. وقتی غیبت می کردند، اخمشان می کرد. هنگام مرافعه آشتی شان می داد و در وقت سوگ غم از دل و جانشان می سترد. علم را با بردباری می آمیخت و به کامشان می ریخت و از جرعه تهذیب و خودسازی آنان را می نوشاند.

پس بدانید هنر این نیست که هنگام تبلیغ از خانه به مسجد و از مسجد به منبر بروید. هنر این است که با مردم زندگی کنید.

در ارتباط چهره به چهره، مخاطب همۀ حرف را به خود می‌گیرد و از این نظر واکنش نشان می‌دهد.
آقای قرائتی می‌گفت: در کاشان، دیوانه‌ای گاهی به مسجد محل می‌آمد و به افراد توهین می‌کرد؛ اما کسی توجهی به او نداشت. دید با این روش کاری از پیش نمی‌برد. روزی آمد مسجد و به امام جماعت گفت: آن حرفی که گفتم با تو بودم، بعد به نفر بعدی گفت و بعد به سومی… سرانجام او را گرفتند و از مسجد بیرون انداختند.

شما نیز در حوزۀتبلیغی خود از این ارتباط چهره به چهره با تک تک افراد غفلت نکنید. حرف را دقیق و روشن بزنید. با بعضی افراد به فراخور حال آنها کلاس خصوصی بگذارید. همواره دغدغۀ این را داشته باشید که یک نفر را بسازید. استعدادها را بشناسید و مثل پزشکی که برای هر بیمار نسخۀ جداگانه می‌دهد، با هر کسی در حد و اندازۀ خودش ارتباط برقرار کنید. اردوها، گردش‌های در دل طبیعت، سفرها و مواردی از این دست فرصت‌های مناسبی برای این امر مهم هستند.

هرجایی که شما برای تبلیغ می روید، مردم آداب و رسومی دارند و حساسیت ها و ملاحظه هایی. مُبلغ زیرک آن است که در وهله اول این حساسیت ها را بشناسد و نسبت به آنها آگاهی یابد آنگاه آنها را تجزیه و تحلیل کند. اگر با دین و تعالیم دینی مخالفت داشت با شکیبایی و روی خوش به نفی آنها بپردازد. نظیر کاری که امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) در هنگام ورود به شهر انبار کرد. حضرت وقتی دید عده ای در رکاب او می دوند، مرکب خویش را نگه داشت و سبب این کار را پرسید. گفتند ما برای احترام بزرگانمان چنین میکنیم. حضرت آنان را منع کرد و فرمود این کار، شما را به زحمت می اندازد و برای بزرگانتان سودی ندارد.(نهج البلاغه؛ حکمت ۳۷)

امروزه هم از این عقاید و آداب نادرست در همه جای دنیا هست. در بعضی از مناطق کشور خودمان، مردم معتقدند زن پس از زایمان تا چهل روز حق عبادت و نمازگزاردن ندارد. در برخی نقاط دیگر اعتقاد مردم آن است که زن پس از مرگ به محارم خویش جز دامادش نامحرم می شود… اینها با تعالیم دین سازگار نیست و نباید زیر بار آنها رفت.

پی نوشت:

شرط بلاغ، چهل کلید طلایی در مدیریت تبلیغ، حسین سرو قامت،ص ۲۷و۲۸.

آرامش مُباح :
آرامش گرفتن از نگاه به طبیعت
آرامش گرفتن با خواب و استراحت و…

آرامش مستحبّ :
آرامش دادن و آرامش گرفتن با همسر
آرامش دادن به مصیبت زده و کسی که عزادار و داغدار شده
آرامش گرفتن با ذکر ، دعا، مناجات و . . .

آرامش واجب :
آرامش در حالت اذکار نمازهای واجب ( اعمّ از اذکار واجب و مستحب، به استثنای ذکر بحول الله و قوّتهٖ …)

آرامش حرام:
آرامش از راه ارتباط با نامحرم ( از راه لمس، نگاه، صحبت و… )
آرامش از طریق مصرف هر نوع مست کننده
آرامش از راه استماع آهنگ و آواز مُطرِب

آرامش مکروه:
آرامش از راه تقاصّ و انتقام از کسی که به ما ظلمی کرده
آرامش از راه مشغولیت به کارهای بیهوده و بی ثمر ( تا جایی که به حدّ گناه نرسد…)

 الاٰ بِذکرِ اللهِ تَطمئِنُّ القلوُب

در زمان معاویه گروهی تشکیل شدند و مذهبی ایجاد کردند به نام مذهب مرجئه.

به زبان ساده آن‌ها جماعتی بودند که احکام را ساده می‌گرفتند و می‌گفتند لازمه مسلمانی فقط ایمان است و بس، اگر کسی گناهی انجام داد هر چند کبیره باشد به ایمان او ضرری نمی‌رسد…به زبان امروزی

فقط دلت پاک باشه، هرکاری دوست داری بکن…

از ابو مسروق نقل شده که:

حضرت صادق «علیه السلام» از من درباره اهل بصره پرسید که (بر) چه (مذهبى ) هستند؟ عرض کردم: مرجئه و قدریه و حروریه، فرمودند: خدا لعنت کند این ملت‌های کافر مشرک را به هیچ وجه خدا پرست نیستند… با آنها همنشین نشوید- یعنى با مرجئه- خدا آن‌ها را لعنت كند و لعنت كند ملّتهاى مشركى كه خدا را در هیچ موضوعى از موضوع‌ها نمى‏پرستند.[1]

امروز هم خیلی دیدم از آدم‌هایی که می‌گفتند…بیخیال…دلت پاک باشه…بعد راحت خیلی کارایی که دوست داشتند رو انجام می‌دادند…………مواظب باشین لعنت امام دامن شما را نگیرد…مواظب باشید مرجئه زمان خود نشوید…

پی نوشت:

1- اصول کافی

1. هر وقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه بندان شد، بدان خدا کرده است؛ زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی که راهم را بستی؟ هر کس گرفتار است، در واقع گرفته ی یار است.

٢. زیارتت، نمازت، ذکرت و عبادتت را تا زیارت بعد، نماز بعد، ذکر بعد و عبادت بعد حفظ کن؛ کار بد، حرف بد، دعوا و جدال و… نکن و آن را سالم به بعدی برسان. اگر این کار را بکنی، دائمی می شود؛ دائم در زیارت و نماز و ذکر و عبادت خواهی بود.

٣. اگر غلام خانه‌زادی پس از سال ها بر سر سفره صاحب خود نشستن و خوردن، روزی غصه دار شود و بگوید فردا من چه بخورم؟ این توهین به صاحبش است و با این غصه خوردن صاحبش را اذیت می کند. بعد از عمری روزی خدا را خوردن، جا ندارد برای روزی فردایمان غصه دار و نگران باشیم.

۴. گذشته که گذشت و نیست، آینده هم که نیامده و نیست. غصه ها مال گذشته و آینده است. حالا که گذشته و آینده نیست، پس چه غصه ای؟ تنها حال موجود است که آن هم نه غصه دارد و نه قصه.

۵. موت را که بپذیری، همه ی غم و غصه ها می رود و بی اثر می شود. وقتی با حضرت عزرائیل رفیق شوی، غصه هایت کم می شود. آمادگی موت خوب است، نه زود مردن. بعد از این آمادگی، عمر دنیا بسیار پرارزش خواهد بود. ذکر موت، دنیا را در نظر کوچک می کند و آخرت را بزرگ. آمادگی باید داشت، نه عجله برای مردن.

۶. اگر دقّت کنید، فشار قبر و امثال آن در همین دنیاقابل مشاهده است؛ مثل بداخلاق که خود و دیگران را در فشار می گذارد.

٧. تربت، دفع بلا می‌کند و همه ی تب ها و طوفان ها و زلزله ها با یک سر سوزن از آن آرام می شود. مؤمن سرانجام تربت می‌شود. اگر یک مؤمن در شهری بخوابد، خداوند بلا را از آن شهر دور می‌کند.

٨. هر وقت غصه دار شدید، برای خودتان و برای همه مؤمنین و مؤمنات از زنده ها و مرده ها و آنهایی که بعدا خواهند آمد، استغفار کنید. غصه‌دار که می‌شوید، گویا بدنتان چین می‌خورد و استغفار که می‌کنید، این چین ها باز می شود.

٩. تا می گویم شما آدم خوبی هستید، شما می گویید خوبی از خودتان است و خودتان خوبید. خدا هم همین طور است. تا به خدا می گویید خدایا تو غفّاری، تو ستّاری، تو رحمانی و…خدا می فرماید خودت غفّاری، خودت ستّاری، خودت رحمانی و… . کار محبت همین است.

١٠. با تکرار کردن کارهای خوب، عادت حاصل می شود. بعد عادت به عبادت منجر می شود. عبادت هم معرفت ایجاد می کند. بعد ملکات فاضله در فرد به وجود می آید و نهایتا به ولایت منجر می شود.

١١. خدا عبادت وعده ی بعد را نخواسته است؛ ولی ما روزی سال های بعد را هم می خواهیم، در حالی که معلوم نیست تا یک وعده ی بعد زنده باشیم.

١٢. لبت را کنترل کن. ولو به تو سخت می گذرد، گله و شکوه نکن و از خدا خوبی بگو. حتّی به دروغ از خدا تعریف کن و این کار را ادامه بده تا کم کم بر تو معلوم شود که به راست ی خدا خوب خدایی است و آن وقت هم که به خیال خودت به دروغ از خدا تعریف می کردی، فی الواقع راست می گفتی و خدا خوب خدایی بود.

١٣. ازهر چیز تعریف کردند، بگو مال خداست و کار خداست. نکند خدا را بپوشانی و آنرا به خودت یا به دیگران نسبت بدهی که ظلمی بزرگ تر از این نیست. اگر این نکته را رعایت کنی، از وادی امن سر در می آوری. هر وقت خواستی از کسی یا چیزی تعریف کنی، از ربت تعریف کن. بیا و از این تاریخ تصمیم بگیر حرفی نزنی مگر از او. هر زیبایی و خوبی که دیدی رب و پروردگارت را یاد کن، همانطور که امیرالمؤمنین علیه السلام در دعای دهه‌ی اول ذیحجه می فرماید: به عدد همه چیزهای عالم لا اله الا الله

١۴. دل های مؤمنین که به هم وصل می‌شود، آب کُر است. وقتی به علــی علیه السّلام متّصل شد، به دریا وصل اااا است…شخصِ تنها ، آب قلیل است و در تماس با نجاست نجس می شود ، ولی آب کُر نه تنها نجس نمی شود ، بلکه متنجس را هم پاک می کند.”

١۵. هر چه غیر خداست را از دل بیرون کن. در “الا”، تشدید را محکم ادا کن، تا اگر چیزی باقی مانده، از ریشه کنده شود و وجودت پاک شود. آن گاه “الله"را بگو همه ی دلت را تصرف کند.

همان طوری که پیش آگاهی و اطلاعات مناسب قبل از ازدواج منجر به یک ازدواج موفق خواهد شد، داشتن دفترچه راهنما و چگونگی برخورد با فرزند که حاصل ازدواج است می تواند محصول خوبی از این ازدواج داشته باشد. آنچه را که والدین در آینده از فرزندشان انتظار دارند ارتباط تنگاتنگی با نوع فرزندپروری آنها دارد، اینکه والدین در تربیت کودک خود باری به هر جهت حرکت کنند یا از اصول و ضوابط خاصی پیروی کنند نتایج مخصوص به همان رفتار را خواهند گرفت.

همه والدین توقع دارند کودکشان در فرایند رشدی ، رفتار مناسب خاص همان مقطع رشدی را نشان دهد ، به خصوص در نوجوانی و جوانی که والدین حاصل تربیت خود را درو خواهند کرد. برای رسیدن به این هدف والدین می توانند از آموزش ها و راهبردهایی که در این زمینه از طریق آموزه های دینی و پژوهشی و علمی موجود است به اطلاعات مفید در این زمینه دست یابند تا بتوانند به هدف خود برسند.

در فرزندپروری درست ، والدین به فرزند خود توجه عاطفی بی قید و شرط کرده و انتظاراتی در حد توانایی وی خواهند داشت، تشویق و تنبیه بموقع، توجه کردن به نیازهای ضروری، با ایجاد فضایی گرم و صمیمی در خانه و… کودکی با سلامت روانی بالا پرورش داده و او را در مقابل آسیبهای روانی اجتماعی ومحیط نیز بیمه خواهند کرد.

پی نوشت :
1.سیده خدیجه سعادتمند، وبلاگ ذهن آزاد، ميهن بلاگ

مردی در جهنم بود که فرشته ای برای کمک به او آمد و گفت من تو را نجات می دهم ، برای اینکه تو روزی کاری نیک انجام داده ای . فکر کن ببین آن را به خاطر می آوری یا نه؟ او فکر کرد و به یادش آمد که روزی در راهی که می رفت عنکبوتی را دید اما برای آنکه او را له نکند راهش را کج کرد و از سمت دیگری عبور کرده ؛ فرشته لبخند زد و بعد ناگهان تار عنکبوتی پایین آمد و فرشته گفت تار عنکبوت را بگیر و بالا برو تا به بهشت بروی. مرد تار عنکبوت را گرفت ،

در همین هنگام جهنمیان دیگر هم فرصتی برای نجات خود یافتند به سمت تار عنکبوت دست دراز کردند تا بالا بروند اما مرد دست آنها را پس زد تا مبادا تار عنکبوت پاره شود و خود بیفتد که ناگهان تار عنکبوت پاره شد و مرد دوباره به سمت جهنم پرت شد. فرشته با ناراحتی گفت تو تنها راه نجاتی را که داشتی با فکر کردن به خود و فراموش کردن دیگران از دست دادی، دیگر راه نجاتی برای تونیست و بعد فرشته نا پدید شد.

پی نوشت :
سايت نيم كيلو دات كام.