پدری روزنامه می‌‌خواند اما پسر کوچکش مدام مزاحمش می‌‌شد. حوصله پدر سر رفت و صفحه‌ای از یک روزنامه را که نقشه جهان را نمایش می‌‌داد، جدا و قطعه قطعه کرد و به پسرش داد و گفت: «بیا اینجا! کاری برایت دارم. یک نقشه دنیا به تو می‌‌دهم، ببینم می‌‌توانی آن را دقیقاً‌‌ همان طور که هست بچینی؟» پسر بچه روزنامه تکه تکه شده را گرفت و پدر هم دوباره سراغ روزنامه‌اش رفت. می‌‌دانست پسرش که نام و مکان بسیاری از کشور‌ها را نمی‌داند، تمام روز گرفتار این کار است. اما در کمال ناباوری یک ربع بعد، پسرک با تکه‌های روزنامه چسبانده شده و نقشه کامل برگشت. پدر با تعجب پرسید: «مادرت به تو کمک کرد؟» پسر جواب داد: «نه. خیلی راحت بود. پشت این صفحه تصویری از یک آدم بود. وقتی توانستم آن آدم را دوباره بسازم، جهان را هم دوباره ساختم‌».

این واقعیت درونی ما انسان‌هاست. خیلی وقت‌ها دلمان می‌خواهد دنیا را تغییر دهیم. به زمین و زمان گیر می‌دهیم، از همه ایراد می‌گیریم، برای هر مشکلی نسخه‌ای می‌پیچیم، و جایی شاید دور دنبال دلیل مشکلات می‌گردیم؛ غافل از اینکه اگر خودمان را تغییر دهیم، دنیا هم تغییر خواهد کرد. اگر خودمان انسان‌های بهتری باشیم دنیای پیرامون ما هم بهتر خواهد شد. یادمان می‌رود دنیا را آدم‌های آن می‌سازند. یادمان می‌رود بهترین نصیحت عمل کردن به اعتقادات خودمان است. یادمان می‌رود بهترین الگو برای نسل آینده کسانی هستند که ظاهر و باطنشان یکی است. یادمان می‌رود مردم از این همه حرف و سخنرانی و نصیحت خسته می‌شوند. یادمان می‌رود که پیامبرمان فرموده است «کونوا دعاه الناس بغیر السنتکم »، یادمان میرود که …‌ تغییر کار راحتی است. کافی است هر کس تنها خودش را تغییر دهد.

در مورد تبلیغ در دوران محرّم عرض بکنم که بعضی ها ممکن است بگویند، شما می خواهید نهضت امام حسین(علیه السلام) را بیان بکنید، خیلی خب، بروید بیان کنید، دیگر روضه‌خوانی و گریه و زاری و اینها چیست؟ بروید بنشینید بیان کنید که حضرت این کار را کردند،هدفشان هم این بود. این، خیلی فکر خطائی است، نگاه غلطی است. این عاطفه‌ی نسبت به اولیاء خدا، اولیاء دین، این پیوند عاطفی، پشتوانه‌ی بسیار ارزشمند پیوند فکری و پیوند عملی است. بدون این پشتوانه، خیلی سخت می شود در این راه حرکت کرد. این پیوند عاطفی، خیلی مهم است. این که امام راحل (رضوان اللَّه علیه) فرمودند عزاداری به سبک سنتی. این یک حرف از روی عادت نبود؛ حرف بسیار عمیقی است؛ ژرف‌نگرانه است. ببینید در قرآن نسبت به اولیاء الهی سه تعبیر وجود دارد:

یک تعبیر، تعبیر ولایت است؛ « إِنَّمـا وَلِیُّكُمُ اللهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلَوةَ وَیُؤْتُونَ الزَّكَوةَ وَهُمْ راكِعُونَ»

1- بحث ولایت. معلوم است که پیوند، ارتباط، معرفت، اینها داخل در زیرمجموعه‌ی ولایت است.
2- یک بحث، بحث اطاعت است؛ « أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُم »(2)اطاعت رسول و اطاعت اولی الامر. این، در عمل است. در میدان عمل باید اطاعت کرد، پیروی کرد.
3- اما یک بحث سومی وجود دارد و آن، بحث مودت است. « قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی »(3)

………………………………………….
پی نوشت :
1. سوره مائده، آیه55.
2. سوره نساء، آیه 59.
3. سوره شوری، آیه23.
بیانات مقام معظم رهبری (حفظه الله) در جمع طلاب و روحانیون، 22/09/1388.

امروز مورخ 94/7/15 درحوزه علمیه حضرت نرجس خاتون (س)دولت آباد جلسه اعتقادی واخلاقی باموضوع نماز وسخنرانی سرکار خانم داودی برگزارشدواهم صحبتهای ایشان ازقرار زیر میباشد :

اهمیت نماز:

1-درتمام ادیان بوده: درآیین عیسی (ع) :واوصانی بالصلاه  ،خداوند مرابه نماز سفارش کرده

درآیین موسی :اقم الصلاه لذکری (طه آیه 24)

درآیین ابراهیم :رب اجعلنی مقیم الصلاه ومن ذریتی (سوره ابراهیم آیه 40)

2- هیچ عبادتی به اندازه نماز تبلیغات ندارد:

20 بار حی علی الصلاه در هرشبانه روز

20 بار حی علی الصلاه

20 بار حی علی الفلاح

20 بار حی علی خیر العمل

10 بار قد قامت الصلاه

70مرتبه به خود ودیگران تلقین به نماز

3-نماز در راس همه عبادات :

تقریبا درهمه ایام و لیالی ( شب قدر ، اعیاد ، نماز مخصوص ائمه و…)

4- ترک مهمترین جلسات بخاطر نماز:

یک نفر ازگروه صائبین باامام رضا صحبت می کردند وبعداز چند جلسه یک روز صحبت های امام رضا(ع) رویش تاثیرگذاشت وگفت :الان لان قلبی(حالاروح من نرم شده )که همان موقع صدای اذان بلندشد وامام برای نماز انجا راترک کردندوحاضران همه ناراحت که فرصت خوبی راامام از دست داده است ولی آن فرد صائبی بعدازنماز بیشترمشتاق شده وایمان آورد.

5-نماز اول وقت وسط جنگ :

ابن عباس گفت که علی (ع)گاهی در وسط جنگ به آسمان نگاه می کند پرسید چرا ؟فرمودند برای اینکه وقت نماز از دستم نرود.

6- اولین واجب بعداز ایمان به توحید ومعاد :

الذین یومنون بالغیب ویقیمون الصلاه (2)

و………