خداوند مي‌فرمايد:

♦️«آنگاه كه به وادي مورچگان رسيدند, مورچه‌اي گفت: اي مورچگان به خانه‌هايتان داخل شويد مبادا سليمان و سپاهش بدون توجه شما را پايمال كنند.»

?(سوره نمل, آيه 18)

♦️در اين آيه, به وجود زباني كه مورچگان با هم سخن مي‌گويند, صريحاً اشاره شده است و خداوند بزرگ اين نيرو را به حضرت سليمان داده تا بتواند اين زبان را بفهمد و درك كند.

?امروزه دانشمندان در سعي و تلاشند صداهايي كه مورچه از خود صادر مي كند را بفهمند ولي آنها بعد از سالها پژوهش طولاني مدت توانستند فقط چهارنوع از اين صداها را تشخيص بدهند.
?دانشمندان تأكيد دارند كه مورچه‌ها به انسانها شباهت دارند. به اين ترتيب كه مورچه كارهايش را به طور منظم انجام مي‌دهد. هنگام كار كردن با همديگر صحبت مي‌كنند. بعضي از مورچه كار جمع آوري غذا را انجام مي دهند و بعضي ديگر مسير رفت و آمد را تنظيم مي‌كنند.

☝️همه اين كارها را با اصوات خاصي كه نوع امر كردن, ياد دادن و … مي‌باشد صادر مي‌كند و ديگر مورچه‌ها نسبت به اين صداها عكس‌العمل نشان مي‌دهند.

?هنگامي كه مورچه‌اي از طرف دشمن مورد حمله قرار مي‌گيرد, صداي وحشتناك از خود صادر مي‌كند. اين صدا كاملاً ناشناس بوده و به صداي جنگ ميان انسانها شباهت دارد. اين صدا را براي ترساندن دشمن از خود درمي‌آورد.

?در پايان ارتعاشات صوتي تنها وسيله براي ارتباط حشرات با يكديگر است و به اين منظور است كه خداوند فرموده:

♦️«و هیچ موجودی نیست مگر اینکه به ستایش او تسبیح می گوید. ولی شما تسبیحشان را نمی فهمید، به راستی که او بردبار و آمرزنده است.»

?(سوره اسراء, آيه 44)

?بسياري از نظريه‌هاي علمي همچنا يك نظريه باقيمانده مانده است ولي با آنچه كه در قرآن آمده است تطابق دارد و به همين علت بايد به ياد آوريم كه اين آيه كريم حاوي همان معنا مي‌باشد و همانا قرآن و سنت, پايه و بنيان اصلي علم است كه به آن تكيه مي‌كنيم به همين منظور بايد در مورد اين آيه كه خداوند فرموده “مورچه‌گفت” و آيا مورچه واقعا سخن گفت آن چنان كه در تفسيرات آمده است؟ فقط خدا مي‌داند.

?در پايان‌عزيزان من بعد از دقت و تأمل در اين حقايق چيزي نداريم جز اينكه خدا را سپاس گوييم.

یا اهل بیت النبوه علیهم السلام?

بهار پشت زمستان بهار پشت بهار
دلم گرفت از این گردش و از این تکرار

نفس کشیدن وقتی که استخوان به گلو
نگاه کردن وقتی که در نگاهت خار

اگر به شهر روی طعنه های رهگذران
اگر به خانه بمانی غم در و دیوار

نمانده است تو را در کنار همراهی
که دوستانِ تو را می خرند با دینار

نه دوستان؛ صفحاتی ز هم پراکنده
که جمع کردنشان در کنار هم دشوار

به صبرشان که بخوانی؛ به جنگ مشتاق اند
به جنگشان که بخوانی؛ نشسته اند کنار

تو از رعیت خود بیمناکی و همه جا
رعیت است که تشویش دارد از دربار

کتاب کهنه تاریخ را نخوانده ببند
دلم گرفت از این گردش و از این تکرار
✋
✍فاضل نظری

زهراست چراغ شب ظلمانی حیدر
زهراست طبیب دل طوفانی حیدر

زهراست پریشان پریشانی حیدر
زهراست به هر معرکه قربانی حیدر

یک جمله بود ذکر لب حضرت زهرا
من مات علی حب علی مات شهیدا
–
در بین زنان هیچ کسی همقدمش نیست
در هر دو جهان سروتر از، قدّ خمش نیست

در بیت علی صحبتی از بیش و کمش نیست
در راه علی سوزد و انگار… غمش نیست

سر تا سر ذرات وجودش شده گویا
من مات علی حب علی مات شهیدا
–
گوید به علی نور تو را ماه ندارد
دل جز تو دگر دلبر دلخواه ندارد

بی تو دو جهان ارزش یک کاه ندارد
من بی تو بمانم …! به خدا راه ندارد

هر جا که تویی فاطمه هم هست در آنجا
من مات علی حب علی مات شهیدا
–
یک عمر شده باعث خوشحالی مولا
می ساخت به نان و نمک خالی مولا

دیدند همه زندگی عالی مولا
کردند حسودی به خوش اقبالی مولا

دشمن همه جا لرزد از این جمله غرّا
من مات علی حب علی مات شهیدا
–
می گفت همیشه به همان حالت مضطر
مردم همه کاره است علی بعد پیمبر

والله که من گفته ام این جمله مکرّر
حیدر همه دین من و دین همه حیدر

این است تمام سخن ربّی الأعلی
من مات علی حب علی مات شهیدا
–
ای وای که در پشت در خانه تنش سوخت
ای وای ز غصه دل خون حسنش سوخت

می دید غریبی … که مه انجمنش سوخت
یک چشم به هم زد که گل یاسمنش سوخت

با خون شده حک روی در خانه مولا
من مات علی حب علی مات شهیدا
–
من محو علی گشته ندانم که خطر چیست
دلسوخته کی حس کند این آتش در چیست

حالا که علی هست دگر داغ پسر چیست؟
سر گشته ی عشقش شده ام ضربه به سر چیست

در پشت در این است کلام من شیدا
من مات علی حب علی مات شهیدا
–
جانم به فدای علی و قلب صبورش
بر عهد خودش بود و ننازید به زورش

دادند از آن کوچه غریبانه عبورش
در کوچه شکستند تمامی غرورش

جانم به لب آمد، علی و… خنده اعدا
من مات علی حب علی مات شهیدا
–
برخاستم و خواستم از غصه بمیرم
دیدم که طنابی است به دستان امیرم

افتاد غریبانه در آن کوچه مسیرم
باید ز یدالله کنون دست بگیرم

هر چند که از دست دهم دست خودم را
من مات علی حب علی مات شهیدا
–
دلسوخته تر از من دلسوخته کس نیست
غیر از غم عشق تو مرا هیچ هوس نیست

خواهم که صدایت کنم اینجا و نفس نیست
یکبار فدا گشتن در پای تو بس نیست

باید که فنای تو شود امّ ابیها
من مات علی حب علی مات شهیدا
✋
✍مجتبی شکریان

✨? سعادت ?✨

⚜? آدم با کمی تلاش می تواند به سعادت برسد.
اینکه رسیدن به سعادت را منوط به تلاش فراوان بدانیم، ? ناامید کننده است.

⚜? کافی است کمی مبارزه با هوای نفس کنیم و در هنگام هر امتحانی????

کمی علیه دلبخواهی های خودمان مقاومت?? کنیم.
⚜♻️ آن گاه خواهیم دید چه برکاتی دارد و خداوند متعال چقدر عنایت می فرمایند. ???

? علیرضا پناهیان ?

⛔️❌گناه عبورکردن ازجلوی نمازگزار⛔️❌

عن أَبِي جُهَيْمٍ رضی الله عنه قَالَ: قَالَ: رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی الله علیه وسلم : «لَوْ يَعْلَمُ الْمَارُّ بَيْنَ يَدَيِ الْمُصَلِّي مَاذَا عَلَيْهِ، لَكَانَ أَنْ يَقِفَ أَرْبَعِينَ خَيْرًا لَهُ مِنْ أَنْ يَمُرَّ بَيْنَ يَدَيْهِ». قَالَ الراوي: لا أَدْرِي أَقَالَ: أَرْبَعِينَ يَوْمًا أَوْ شَهْرًا أَوْ سَنَةً

?(بخاري: 510)?

??ترجمه: ابوجهيم رضی الله عنه روايت مي كند كه رسول اكرم صلی الله علیه وسلم فرمود:

«كسي كه از جلوي نمازگزار ميگذرد، اگر ميدانست كه اين كار چقدر گناه دارد ، تا چهل (سال) توقف مي نمود ولي از جلوي نماز گزار، عبور نمي كرد».
???

راوي ميگويد: يادم نيست كه رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: چهل روز، ماه يا سال

?متاسفانه عده ای از مردم با بی توجه و خیلی راحت از جلو نمازگزار ها عبور میکنند و اصلا به گناه سنگین آن فکر نکرده اند
???
✅کسانی که تا حالا به گناه آن فکر نکرده اند امیدوارم این احادیث رسول الله صلی الله علیه وسلم باعث جلوگیری از این کارشون شود…

✨﷽✨

?آیا می دانید گناهان ڪبیره ڪدامند؟

✍?عبید بن زراره میگوید: از امام صادق علیه السلام پرسیدم: گناهان ڪبیره ڪدام اند؟
آن حضرت فرمود: گناهان ڪبیره در نوشتار امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام هفت چیز است؛

⇦کفر به خداوند،
⇦ڪشتن انسان،
⇦عاق پدر و مادر شدن،
⇦ربا گرفتن،
⇦خوردن مال یتیم بہ ناحق،
⇦فرار از جهاد و تعرب بعد از هجرت

?عرض ڪردم: شما ترڪ نماز را از گناهان ڪبیره بہ حساب نیاوردید.!!
حضرت فرمود: اولین چیزے ڪہ از گناهان ڪبیره برایت گفتم چه بود؟
عرض کردم: ڪفر بہ خداوند. حضرت فرمود: همانا تارڪ نماز ڪافر است.

?:الکافی ج۲ ص۲۷۸
?:بحار الانوار، ج۸۴