✍️امام رضا عليه السلام:

طوبى‏ لِمَن شَغَلَ قَلبُهُ بِشُكرِ النِّعمةِ
خوشا به حال كسى كه دلش به شكر نعمت، مشغول است!

📚 نزهة الناظر صفحه‏198

✅در مشکلات باید با هم تفاهم کنیم

✍️در مشکلات باید بنشینیم و با هم تفاهم کنیم و نتیجه صحیح را بگیریم. اگر می‌خواهیم در زندگی به تفاهم برسیم، باید بنشینیم با هم تفاهم کنیم و هر کس عقل و فهم و شعور بیشتر دارد باید جور نادان را بکشد و او را به راه صحیح راهنمایی کند.

📕در محضر بهجت، ج٣، ص ۱۸۶

🔴در طوفان‌های زندگی خدا کنار تو و مواظب توست

✍️مرد جوانی کنار نهر آب نشسته بود و غمگين و افسرده به سطح آب زل زده بود.

استادی از آنجا می‌گذشت. او را ديد و متوجه حالت پريشانش شد و کنارش نشست.

مرد جوان وقتی استاد را ديد، بی‌اختيار گفت:
عجيب آشفته‌ام، همه چيز زندگی‌ام به هم ريخته. به‌شدت نيازمند آرامش هستم و نمی‌دانم اين آرامش را کجا پيدا کنم؟

استاد برگی را که از شاخه روی زمين افتاده بود، داخل نهر آب انداخت و گفت:
به اين برگ نگاه کن. وقتی داخل آب می‌افتد، خود را به جريان آن می‌سپارد و با آن می‌رود.

سپس سنگ بزرگی را از کنار جوی آب برداشت و داخل نهر انداخت.

سنگ به‌خاطر سنگینی‌اش داخل نهر فرورفت و در عمق آن کنار بقيه سنگ‌ها قرار گرفت.

استاد گفت:
اين سنگ را هم که ديدى، به‌خاطر سنگینی‌اش توانست بر نيروی جريان آب غلبه کند و در عمق نهر قرار گيرد.

حال تو به من بگو آيا آرامش سنگ را می‌خواهی يا آرامش برگ را؟

مرد جوان مات‌ومتحير به استاد نگاه کرد و گفت:
اما برگ که آرام نيست. او با هر افت‌وخيز آب نهر بالاوپايين می‌رود و الان معلوم نيست کجاست!

لااقل سنگ می‌داند کجا ايستاده و با وجودی که در بالا و اطرافش آب جريان دارد اما محکم ايستاده و تکان نمی‌خورد. من آرامش سنگ را ترجيح می‌دهم!

استاد لبخندی زد و گفت:
پس چرا از جريان‌های مخالف و ناملايمات جاری در زندگی‌ات می‌نالی؟!

اگر آرامش سنگ را برگزيده‌ای پس تاب ناملايمات را هم داشته باش و محکم هر جایی که هستی، آرام و قرار خود را از دست مده.

استاد اين را گفت و بلند شد تا برود.

مرد جوان که آرام شده بود، نفس عميقی کشيد و از جا برخاست و مسافتی با استاد همراه شد.

چند دقيقه که گذشت موقع خداحافظی مرد جوان از استاد پرسيد:
شما اگر جای من بوديد آرامش سنگ را انتخاب می‌کرديد يا آرامش برگ را؟!

استاد لبخندی زد و گفت:
من در تمام زندگی‌ام خودم را با اطمينان به خالق رودخانه هستی و به جريان زندگی سپرده‌ام و چون می‌دانم در آغوش رودخانه‌ای هستم که همه ذرات آن نشان از حضور يار دارد، از افت‌وخيزهايش هرگز دل‌آشوب نمی‌شوم و من آرامش برگ را می‌پسندم.

خود را به خدا بسپار و از طوفان‌های زندگی هراسی نداشته باش چون خدا کنار تو و مواظب توست.

🌷امام مهدی(ع):

إنّا غَيرُ مُهمِلينَ لِمُراعاتِكُم ولا ناسين لِذِكرِكُم و لَولا ذلِكَ لَنَزلَ بِكُم اللّأْواءُ وَاصطَلَكُمُ الأَعداءُ.

ما در رعايت حال شما هيچ کوتاهی نمی کنيم و ياد شما را از خاطر نمی بريم وگرنه محنت و دشواريها شما را فرا می گرفت و دشمنان شما را از بُن و ريشه قلع و قمع می ساختند.

📚 بحار، ج ٥٣، ص ٧٢

🌷امام مهدی(ع):

إنّا غَيرُ مُهمِلينَ لِمُراعاتِكُم ولا ناسين لِذِكرِكُم و لَولا ذلِكَ لَنَزلَ بِكُم اللّأْواءُ وَاصطَلَكُمُ الأَعداءُ.

ما در رعايت حال شما هيچ کوتاهی نمی کنيم و ياد شما را از خاطر نمی بريم وگرنه محنت و دشواريها شما را فرا می گرفت و دشمنان شما را از بُن و ريشه قلع و قمع می ساختند.

📚 بحار، ج ٥٣، ص ٧٢

✍️توجه به عبادت گامی در جهت کسب #تقوا

🔴برای یافتن حقیقت عبادت باید به واژه «عبد» و مفهوم آن که ریشه اصلی عبادت است توجه نمود.

«عبد» از نظر لغت به انسانی گفته می شود که سرتاپا تعلق به مولا و صاحب خود دارد؛ اراده اش تابع اراده او، و خواستش تابع خواست اوست؛ در برابر او خود را مالک چیزی نمی داند و در اطاعت او سستی بخود راه نمی دهد.

بنابراین، عبودیت اظهار آخرین درجه خضوع در برابر کسی است که همه چیز از ناحیه اوست، و بخوبی می توان نتیجه گرفت که تنها کسی می تواند «معبود» باشد که نهایت انعام و اکرام را کرده است و او کسی جز خدا نیست!

در حدیثی از امام صادق علیه السلام می خوانیم: «العبودیة جوهرة کنهها الربوبیة؛ عبودیت گوهری است که ربوبیت در درون آن نهفته شده است.📚(مصباح الشریعه، صفحه 536)

اشاره به این که عبد تلاش و کوشش می کند که خود را در صفات شبیه معبود سازد و پرتوی از صفات جلال و جمال او را در خود منعکس کند، و نیز انسان در سایه عبودیت به جایی می رسد که به اذن پروردگار می تواند در جهان تکوین، تدبیر و تصرف کند، و صاحب ولایت تکوینیه شود، همان گونه که آهن سرد و سیاه بر اثر مجاورت با آتش، گرم و سرخ و فروزان می شود؛ این حرارت و نورانیت از درون ذات او نیست بلکه پرتو ناچیزی از آتش به او افتاده و به این رنگ در آمده است.

با این اشاره به قرآن باز می گردیم و چگونگی تأثیر عبادت را در پرورش فضائل اخلاقی در آیات قرآن بررسی می کنیم.
1) ای مردم! پروردگار خود را پرستش کنید، آن کس که شما و کسانی را که پیش از شما بودند آفرید، تا پرهیزگار شوید. 📚(سوره بقره، آیه 21)

2) ای کسانی که ایمان آورده اید! روزه بر شما نوشته شده، همان گونه که بر کسانی که قبل از شما بودند نوشته شد، تا پرهیزگار شوید. 📚 (سوره بقره، آیه 183)

3) …و نماز را بر پا دار که نماز (انسان را) از زشتیها و گناه باز می دارد. 📚(سوره عنکبوت، آیه 45)

4) به یقین انسان حریص و کم طاقت آفریده شده است هنگامی که بدی به او رسد بی تابی می کند و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران می شود (و بخل می ورزد) مگر نماز گزاران آنها که نماز را پیوسته به جا می آورند.📚 (سوره معارج، آیات 19 تا 24)

5) از اموال آنها صدقه ای (به عنوان زکات) بگیر تا به وسیله آن، آنها را پاک سازی و پرورش دهی. 📚(سوره توبه، آیه 103)

6) آنان کسانی هستند که ایمان آورده اند، و دلهایشان به یاد خدا مطمئن (و آرام) است، آگاه باشید تنها با یاد خدا دلها آرامش می یابد! 📚(سوره رعد، آیه 28)

7) ای کسانی که ایمان آورده اید! از صبر (روزه) و نماز کمک بگیرید! (زیرا) خداوند با صابران است! 📚(سوره بقره، آیه 153)

تفسیر و جمع بندی
در تمام آیاتی که در بالا آمده، رابطه نزدیکی میان «عبادت» و تقوا و پرهیز از گناه و پرورش فضائل اخلاقی دیده می شود و نشان می دهد کسانی که می خواهند به تهذیب نفس راه یابند باید از در عبودیت و پرستش خداوند وارد شوند؛ سالکان راه خدا، و پویندگان طریق خودسازی و تقوا، باید از نیایش و عبادت یاری طلبند و ناخالصیهای وجود خود را در کوره داغ عشق به خدا بسوزانند و از بین ببرند، و مس وجود خود را با کیمیای عبادت زر کنند .

📚منبع : اخلاق در قرآن، ج 1 , مکارم شیرازی