حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:
✅حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:
خدا نکند که برای تعجیل فرج امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف دعا کنیم، ولی کارهایمان برای تبعید فرج آن حضرت باشد!
? در محضر بهجت، ج2، ص230
یکی از شیعیان به امام کاظم علیه السلام گفت: مرا هم در دعایتان فراموش نکنید. امام پرسید: فکر می کنی من تو را فراموش می کنم؟
❇️یکی از شیعیان به امام کاظم علیه السلام گفت: مرا هم در دعایتان فراموش نکنید. امام پرسید: فکر می کنی من تو را فراموش می کنم؟
??مرد کمی فکر کرد و گفت: نه. امام پرسید از کجا می دانی؟ گفت: چون شما برای شیعیانتان دعا می کنید و من هم از شیعیان هستم.
?امام گفت: چیز دیگری هم به ذهنت می رسد؟ گفت نه. امام فرمود:
❇️هرگاه خواستی جایگاه خودت در نزد من را بدانی به خودت نگاه کن ببین من در پیش تو چه جایگاهی دارم.
?اصول کافی/باب الاغضاء/حدیث4/ج2
حواسمان باشد او در میان ماست...
حواسمان باشد او در میان ماست…
از کوچه‌ها و خیابان‌های ما عبور می‌کند
ولی چشم گناه‌آلود کجا و دیدن‌یار کجا؟
السلام علیک یا بقیه الله❤️
#مولایم_ببخش_شرمنده_ایم
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
بى اعتنايى به تعريف و تمجيد❗️
?بى اعتنايى به تعريف و تمجيد❗️
#نهج_البلاغه
✨ربَّ مَفْتُون بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِ✨
?بسيارند كسانى كه به سبب تعريف و تمجيد ديگران فريب مى خورند»
? #حکمت ۴۶۲
#نَفَس_مسیحایی
#نَفَس_مسیحایی
عالم فاضل سید محمّد بروجردی گوید: در زمان عارف کامل سید علی شوشتری، شخصی با تقوی و مقّدس در نجف اشرف بنام ملّا علی محمّد بزرگ بود.
او (ملّا علی محمّد) نقل کرد: مدتی به مرض تب شدید مبتلا شدم و بیماری‌ام به طول انجامید و قوای من ضعیف شد. طبیب من آقا سید علی شوشتری (صاحب کرامات) که شغلش طبابت (جسم) نبود؛ بعضی دواها را به خاطر تسلّی به من می‌داد.
روزی یکی از رفقا نزدم آمد و گفت: برخیز به وادی‌السلام برویم. گفتم: من قدرت حرکت ندارم. او اصرار کرد تا مرا حرکت داد و به وادی‌السلام رفتیم.
ناگاه مردی با لباس عربی و با ابهت و جلال مشاهده کردم، رو به من آورد و دست‌های خود را دراز نمود و فرمود: بگیر، من با ادب تمام دست دراز کردم و گرفتم. دیدم به قدر پشت ناخن، ورق نانی که حرارت آتش ازنان جدا شده بود را به من داد و از نظرم غائب شد.
قدری راه رفته و آن را بوسیده و بر دهان خود گذارده و خوردم چون آن نان را خوردم، دل مرده‌ام زنده و خفگی و دل‌تنگی و شکستگی از من زایل شد و زندگی تازه به من بخشید و حزن و اندوه از من دور شد و هیچ شک نکردم که او امام زمان (عج) بود.
پس با خوشحالی به منزلم بازگشتم و دیگر از آن بیماری اثری نماند. صبح طبق عادت نزد عارف کامل سید علی شوشتری رفتم و دست خود را به او دادم. چون دستم را گرفت و نبضم رادید، تبسم کرد و فرمود: چکار کردی؟ عرض کردم: کاری نکردم.
فرمود: راست بگو و از من پنهان مکن. چون قضیه روز گذشته را عرض کردم، فرمود: دانستم که نفس عیسی آل محمّد «امام زمان (عج)» به تو رسیده است؛ برخیز که دیگر حاجت به طبیب نداری و سالم شدی.
ملّا علی گوید: دیگر آن آقا «امام زمان (عج)» را ندیدم، مگر یک روز در حرم امیرالمؤمنین علیه‌السلام؛ چشمم به جمال او روشن شد. رفتم نزدیکش که زیارتش کنم، ناگاه از نظرم پنهان شد و دیگر او را ندیدم.
?فتوحات:سیدعلی اکبرصداقت
نفس لَوَّامه
نفس لَوَّامه به معنای نفس سرزنش‌گر نیرویی در وجود آدمی است که او را به خاطر انجام کارهای بد و گناه سرزنش می‌کند.
چون پس از انجام گناه، صاحبش را ملامت می‌کند، به آن لوامه می‌گویند.
این اصطلاح از آیه «وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ»[ گرفته شده است. آیت الله مظاهری از نفس لوامه به وجدان اخلاقی تعبیر کرده است.
همچنین برخی معتقدند نفس لوامه، بر اثر تکرار گناه، کارکرد خود را از دست می‌دهد.
فخر رازی نفس لوامه، را مرتبه‌ای از نفس می‌دانند که در مرحله‌ای بالاتر از نفس اماره و پایین‌تر از نفس مطمئنه قرار دارد.