چانه زدن
?چانه زدن?
?از مجموع روایات چنین برمی آید؛ در مواردی که ضرر قابل توجهی از چانهنزدن متوجه انسان نخواهد شد، نباید شخصیت خود را سبک کرده و به چانهزنی پرداخت، بخصوص در معامله با مومنین کراهت بیشتری احساس می شود اما در جایی که چانهنزدن ممکن است خسارت مالی قابل توجهی را برای خریدار و یا فروشنده ایجاد کند، باید چانه زد.
چانه زدن
?چانه زدن?
?از مجموع روایات چنین برمی آید؛ در مواردی که ضرر قابل توجهی از چانهنزدن متوجه انسان نخواهد شد، نباید شخصیت خود را سبک کرده و به چانهزنی پرداخت، بخصوص در معامله با مومنین کراهت بیشتری احساس می شود اما در جایی که چانهنزدن ممکن است خسارت مالی قابل توجهی را برای خریدار و یا فروشنده ایجاد کند، باید چانه زد.
آفات عبادت
آفات عبادت
شيطان ، اين دشمن قسم خورده و ديرينه انسان ، كه همواره در كمين انسان است تا عبادت هايش را تباه و بي نتيجه سازد، از اين راه ها براي فاسد كردن و باطل نمودن عبادات ما وارد مي شود:
1- ريا
كسي كه نه براي خدا، بلكه براي جلب نظر مردم يا رسيدن به موقعيّت و شهرت ، عبادت مي كند، او گرفتار دام شيطان است و عباداتش به هدر مي رود. اين اخلال در عبادت ، توسّط شيطان حتّي گاهي پيش از عمل هم ، در نيّت پديد مي آيد و از قصد قربت باز مي دارد.
2- عُجب
شيطان انسان را در حين عبادت ، به خودپسندي و مهم دانستن عبادت ها مي كشد، و اگر كار، با نام و براي خدا هم شروع شده باشد، در نيمه راه ، شيطان آنرا تباه مي سازد و انسان را به غرور، دچار مي سازد.
3- گناه
بي شك ، گناهان ، آثار خوب عبادات را از بين مي برند. كشاورزي كه پس از ماهها تلاش وزحمت درراه به ثمر رساندن مزرعه وباغ ، در اثر يك غفلت ، گرفتار آتش سوزي و حريق خرمن مي شود، رنجهايش هدر رفته است . گناهان ، آتشي در خرمن عبادات و اعمال ما هستند كه آنها را بر باد مي دهند.
خلاصه آنكه : شيطان ، يا جلوي ورود آب زلال را به جام دل انسان مي گيرد، يا پس از پر شدن اين ظرف ، آنرا آلوده و فاسد مي سازد و يا زيراب آنرا كشيده ، آب ها را هدر مي دهد.
امام سجاد عليه السلام در دعاي مكارم الاخلاق از خداوند چنين مي طلبد: اِلهي عَبِّدْني لَكَ وَ لا تُفْسِدْ عِبادَتيِ بِالْعُجْبِ… اَعِزَّني وَلا تَبْتَلينّي بِالْكِبْرِ…(29) خدايا، مرا بنده خودت ساز، ولي عبادتم را با عُجب ، فاسد مگردان ، مرا عزيز كن ولي به تكبّر مبتلايم مساز.
صدقه هم كه نوعي عبادت مالي است ، به تعبير قرآن ، با منّت نهادن باطل و تباه مي شود.(30)
كاشتن نهال ، وقت چنداني نمي برد، ولي به ثمر رساندن و مواظبت از سلامت آن و زدودن آفت ها دشوار است . گاهي گناهان يا حالات ناپسند روحي ، همه نيكي ها را بر باد مي دهد.
در حديث مي خوانيم : اِنَّ الْحَسَدَ يَاْكُلُ الْحَسَن اتِ كَما تَاءْكُلُ النّارُ الْحَطَبَ(31)
آنگونه كه آتش ، هيزم را مي خورد، حسد هم حسنات را مي خورد.
در روايتي آمده كه : عابدي مغرور و فاسقي شرمنده ، هر دو وارد مسجد شدند، فاسق ، بخاطر حالت توبه و پشيماني ، دگرگون گشت و مؤ مني صالح شد ولي عابد، به خاطر غرورش ، فاسق از كار درآمد.(32)
امام حسین (ع) فرمودند:
✍️امام حسین (ع) فرمودند:
?ای مردم، خداوند بندگان را نیافرید مگر برای اینکه او را بشناسند؛ هنگامیکه او را شناختند عبادتش کنند؛ وقتی او را عبادت کردند به برکت این عبادت، از عبادت غیر او بینیاز شوند.
?مردی پرسید: شناخت خدا چیست؟ حضرت فرمودند: این است که اهل هر زمانی، امامی را که باید از او فرمان ببرند، بشناسند.
?بحارالانوار، ج۲۳ ص۸۳
امام حسین (ع) فرمودند:
✍️امام حسین (ع) فرمودند:
?ای مردم، خداوند بندگان را نیافرید مگر برای اینکه او را بشناسند؛ هنگامیکه او را شناختند عبادتش کنند؛ وقتی او را عبادت کردند به برکت این عبادت، از عبادت غیر او بینیاز شوند.
?مردی پرسید: شناخت خدا چیست؟ حضرت فرمودند: این است که اهل هر زمانی، امامی را که باید از او فرمان ببرند، بشناسند.
?بحارالانوار، ج۲۳ ص۸۳
رسول اکرم در بخشی از خطبه غدیر فرمودند:
☘️?☘️رسول اکرم در بخشی از خطبه غدیر فرمودند:
معاشِرَالنّاسِ ، تَدَبَّرُوا الْقُرْآنَ وَ افْهَمُوا آیاتِهِ وَ انْظُرُوا إلی مُحْکَماتِهِ وَلاتَتَّبِعوا مُتَشابِهَهُ»
«هان مردمان! در قرآن اندیشه کنید و ژرفای آیاتش را دریابید و بر محکماتش نظر کنید و از متشابهاتش پیروی ننمایید.»
«فَوَاللَّهِ لَنْ یُبَیِّنَ لَکُمْ زواجِرَهُ وَ لَنْ یُوضِحَ لَکُمْ تَفْسیرَهُ إلاَّ الَّذی أَنَا آخِذٌ بِیدِهِ وَ مُصْعِدُهُ إلَیَّ وَ شائِلٌ بِعَضُدِهِ وَ رافِعُهُ بِیدَیِّ»
« به خدا سوگند که باطنها و تفسیر آن را آشکار نمیکند مگر همین که دست و بازوی او را گرفته و بالا آوردهام.»
«وَ مُعْلِمُکُمْ: أنَّ مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِیٌّ مَوْلاهُ، وَ هُوَ عَلِیُّ بنُ أبی طالِبٍ أخی وَصیِّی، وَ مُوالاتُهُ مِنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ أنزَلَها عَلَیَّ»
«و اعلام می دارم: هر آن کس که من سرپرست اویم، این علی سرپرست اوست و او علی، فرزند ابی طالب، برادر و وصیّ من است؛ سرپرستی و ولایت او، حکمی است از سوی خدا که بر من فرستاده است.»