?امیرالمومنین(ع):
خداوند سهم فقرا را در سفره ثروتمندان قرار داد؛ به همین خاطر فقیری گرسنه نمی ماند مگر آنکه ثروتمندی حق وی را غصب کرده و خداوند از ثروتمندان بازخواست خواهد کرد. (نهج البلاغه؛ حکمت ۳۲۸)

ツ
?آیت الله ڪوهستانی(ره):

امام حسین هر چه داشت در #راه
خدا داد لذا هر ڪس به خانه امام
حسین برود امام او را رها نمی‌کند
و هــمه ‌چـیز به او می‌دهــد.
↷↷↷

? سه دلیل برای این‌همه اصرار خدا به گناه‌نکردنِ ما

? #گناه_و_توبه (ج۲) - ۱

?چرا اشتباه یا خطایی که به ضرر خودمان است، خداوند اسمش را «گناه» گذاشته، آن را به «فرمان دینی» تبدیل کرده و برایش ثواب و عقاب قرار داده است؟ علاوه بر اینکه این نشان‌دهندۀ شدت محبت خدا به بندگان است؛ می‌توان چند دلیل برایش ذکر کرد:

?اول اینکه اگر خدا انسان را رها کند، انسان از سر تنبلی و راحت‌طلبی، خودش دنبال نفع خودش نمی‌رود یا نمی‌فهمد نفع و ضررش در چیست یا با منافع خودش بازی می‌کند، لذا خدا وارد می‌شود و به ما فرمان می‌دهد بلکه با فرمان او راه بیفتیم!

?دوم اینکه ما غالباً منافع بلندمدت خودمان را نمی‌بینیم، لذا خداوند برای رسیدنِ ما به این منافع، به ما فرمان می‌دهد و برایش ثواب و عقاب می‌گذارد، چون انسان برای منافع کوتاه‌مدت خودش هم به‌سختی انگیزه‌مند می‌شود و همّت می‌کند چه رسد به منافع بلندمدتِ خودش!

?سوم اینکه خدا وقتی می‌بیند بنده‌اش شروع به پرستش او کرده، به او می‌فرماید: «به خاطر من، این گناه را که به ضررِ خودت تمام می‌شود، انجام نده!» یعنی خدا حسّ پرستش ما را واسطه قرار می‌دهد تا ما به ضرر خودمان کاری انجام ندهیم!

? سلام دوستان مهـربانم
?صبح جمعه تون شيك و زيبا

?امیدوارم امروزتون
?پر از اتفاقات خوب باشه

?روز وروزگار بر وفق مراد
?تقدیرتون سبز و دلتون شاد باشه

?تقدیم با بهترین آرزوها
?در کنار خانواده و عزیزانتون

?آخر هفته خوبی داشته باشید
?ان شاءالله تعالی …

♥️امام حسین (ع) فرمودند:

?ایاک و ما تعتذر منه، فإن المؤمن لا یسیء و لا یعتذر، و المنافق کل یوم یسیء و یعتذر

?حذر کن از مواردی که باید عذرخواهی کنی، زیرا مؤمن نه کار زشتی انجام می دهد و نه به عذرخواهی می پردازد، اما منافق همه روزه بدی می کند، و به عذرخواهی می پردازد.

?بحار الانوار، ج 75، ص120

✳️امام_رضا_ع فرمودند:

▪️بر #حسین (علیه السلام) گریه کنندگان، گریه کنند.. چرا که گریه بر او گناهان بزرگ را از بین می‌برد.
▪️سپس فرمودند: پدرم هنگامی که ماه محرم فرا می‌رسید خنده کنان دیده نمی‌شد و گرفتگی و غمگینی بر ایشان غالب می‌شد تا اینکه ده روز سپری می‌شد و هنگامی که روز دهم می‌شد آن روز، روز مصیبت و گریه‌اش می‌بود و می‌فرمود: این روزی است که در آن امام حسین (علیه‌السلام) را کشتند.

?بحار الأنوار، ج ۴۴، ص ۲۸۲
?وسائل الشیعة؛ ج ۱۴ ،ص ۵۰۵