?? حکمت ۴۲۵ نهج البلاغه

مسؤوليّت توان‌گران

إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً يَخْتَصُّهُمُ اللَّهُ بِالنِّعَمِ لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ، فَيُقِرُّهَا فِي أَيْدِيهِمْ مَا بَذَلُوهَا، فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ، ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَى غَيْرِهِمْ.

خدا را بندگانى است كه براى سود رساندن به ديگران، نعمت هاى خاصّى به آنان بخشيده، تا آنگاه كه دست بخشنده دارند نعمت ها را در دستشان باقى مى‌گذارد، و هر گاه از بخشش دريغ كنند، نعمت‌ها را از دستشان گرفته و به دست ديگران خواهد داد.

?? حکمت ۴۲۵ نهج البلاغه

مسؤوليّت توان‌گران

إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً يَخْتَصُّهُمُ اللَّهُ بِالنِّعَمِ لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ، فَيُقِرُّهَا فِي أَيْدِيهِمْ مَا بَذَلُوهَا، فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ، ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَى غَيْرِهِمْ.

خدا را بندگانى است كه براى سود رساندن به ديگران، نعمت هاى خاصّى به آنان بخشيده، تا آنگاه كه دست بخشنده دارند نعمت ها را در دستشان باقى مى‌گذارد، و هر گاه از بخشش دريغ كنند، نعمت‌ها را از دستشان گرفته و به دست ديگران خواهد داد.

?? حکمت ۴۲۵ نهج البلاغه

مسؤوليّت توان‌گران

إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً يَخْتَصُّهُمُ اللَّهُ بِالنِّعَمِ لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ، فَيُقِرُّهَا فِي أَيْدِيهِمْ مَا بَذَلُوهَا، فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ، ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَى غَيْرِهِمْ.

خدا را بندگانى است كه براى سود رساندن به ديگران، نعمت هاى خاصّى به آنان بخشيده، تا آنگاه كه دست بخشنده دارند نعمت ها را در دستشان باقى مى‌گذارد، و هر گاه از بخشش دريغ كنند، نعمت‌ها را از دستشان گرفته و به دست ديگران خواهد داد.

?? حکمت 435 نهج البلاغه

?ثمره شکر، دعا و توبه?

ما كانَ اللّهُ لِيَفْتَحَ عَلى عَبْد بابَ الشُّكْرِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بابَ الزِّيادَةِ، وَلا لِيَفْتَحَ عَلى عَبْد بابَ الدُّعاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بابَ الاِْجابَةِ، وَلا لِيَفْتَحَ عَلى عَبْد بابَ التَّوْبَةِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بابَ الْمَغْفِرَةِ؛

چنين نيست كه خداوند باب شكر را بر عبد باز كند و باب افزونى نعمت را ببندد، و

درب دعا را بر عبد بگشايد و درب اجابت را ببندد، و

باب توبه را بر عبد باز كند و درب مغفرت را ببندد.

?? حکمت 435 نهج البلاغه

?ثمره شکر، دعا و توبه?

ما كانَ اللّهُ لِيَفْتَحَ عَلى عَبْد بابَ الشُّكْرِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بابَ الزِّيادَةِ، وَلا لِيَفْتَحَ عَلى عَبْد بابَ الدُّعاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بابَ الاِْجابَةِ، وَلا لِيَفْتَحَ عَلى عَبْد بابَ التَّوْبَةِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بابَ الْمَغْفِرَةِ؛

چنين نيست كه خداوند باب شكر را بر عبد باز كند و باب افزونى نعمت را ببندد، و

درب دعا را بر عبد بگشايد و درب اجابت را ببندد، و

باب توبه را بر عبد باز كند و درب مغفرت را ببندد.

?? حکمت 433 نهج البلاغه

♨️ زودگذری لذات و ماندگاری تبعات ♨️

اذْكُرُوا انْقِطَاعَ اللَّذَّاتِ، وَ بَقَاءَ التَّبِعَاتِ.

به پايان رسيدن خوشي‌ها و برجاى ماندن عواقب ناگوارشان را همواره به ياد داشته باشيد❗️