?‍ سبک زندگی اسلامی

✍️استاد فاطمی نیا:
❌مشاجره ها و نزاع ها، نور باطن را خاموش میکند.
?بسیاری از بی حالی ها و عدم نشاط ها به جهت مشاجرات و درگیری های لفظی است.
کم منزلی داریم که درآن پرخاش و تندی نباشد!
روزی چندتا پرخاش باشد، برکات را از منزل میبرد.
حتی اگر حق هم با تو بود ، در امور جزیی وشخصی مشاجره نکن ، چون کدورت می آورد.

☘️مرحوم علامه جعفری از صاحب دلی نقل می کرد:

✍️در موضوعی که گمان میکردم حق با من است ،داشتم با همسرم مشاجره میکردم؛ ناگهان صورت باطنی غضبم را نشانم دادند ! بسیار کریه وزشت بود! آن صورت نزدیکم آمد و گفت : ای کثیف! ساکت شو!
همین که متنبه شدم فورا دست همسرم را بوسیدم و عذرخواهی کردم!

✨شیخ حسنعلے نخودڪے(ره):

?حضرت محمد صلے اللہ علیہ والہ وسلم فرمودند:
هرڪس ڪہ خواهد خانہ اش بہ نعمت آبادان باشد، بہ ذڪر شش گانہ زیر بپردازد:

?اول آنڪہ در آغاز هرڪار بگوید: بسم اللہ الرحمن الرحیم.

?دوم آنڪہ چون نعمتے از راہ حلال نصیبش شد، بگوید الحمداللہ رب العالمین.

?سوم آنڪہ چون خطا و لغزشے ڪند بگوید: استغفراللہ ربے و اتوب الیہ.

?چهارم آنڪہ چون غم و اندوہ براو هجوم آورد بگوید: لاحول و لا قوہ الا باللہ العلے العظیم.

?پنجم آنڪہ چون تدبیر ڪار ڪند، گوید ماشاءاللہ.

?. آنڪہ چون از ستمگرے هراسے ڪند بگوید: حسبنااللہ و نعم الوڪیل

?افزایش تندرستی بدن?

? امام صادق علیه السلام

?ایستاده آشامیدن آب در روز، مایه قدرت افزون تر و تندرستی بیشتر است

?الکافی، ج 6، ص 382

‍ حاج اسماعیل آقا دولابی :

?روزی که فهم انسان باز شود، خواهد دید که ابتلائات و گرفتاریهایی که خدا برای او پیش آورده است، چه خیرهایی برای او داشته و خداوند از رهگذر آنها محبتی به او کرده که در خوشی ها و نعمتها چنان محبتی به او نکرده است.

?به همین خاطر است که وقتی خدا پرده را برمیدارد، انسان غصه میخورد که چرا به خاطر ابتلائات و محرومیتهای دنیا غصه خورده است و آن روز بیش از آنچه برای نعمتها و گشایشها شاکر است، بخاطر محرومیتها و ابتلائات شاکر خواهد بود.

منبع : مصباح الهدی، ۵۰

?ساده زیستی برای مسئولان واجب است.?

?أوْ أَبِيتَ مِبْطَاناً وَ حَوْلِي بُطُونٌغَرْثَي وَ أَكْبَادٌ حَرَّي أَوْ أَكُونَكَمَا قَالَ الْقَائِلُ
وَ حَسْبُكَ دَاءً أَنْ تَبِيتَ بِبِطْنَهٍ
وَ حَوْلَكَ أَكْبَادٌ تَحِنُّ إِلَي الْقِدِّ
?أ أَقْنَعُ مِنْ نَفْسِي بِأَنْ يُقَالَ هَذَاأَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ وَ لاَ أُشَارِكُهُمْ فِيمَكَارِهِ الدَّهْرِ أَوْ أَكُونَ أُسْوَهً لَهُمْفِي جُشُوبَهِ الْعَيْشِ
?و من سير بخوابم و پيرامونم شكمهايي باشد ازگرسنگي به پشت دوخته، و جگرهايي سوخته. ياچنان باشم كه گوينده سروده:
درد تو اين بس كه شب سير بخوابي
و گرداگردت جگرهايي بود درآرزوي پوست بزغاله
?آيا بدين بسنده كنم كه مرا امير مؤمنان گويند، ودر ناخوشايندهاي روزگار شريك آنان نباشم يا درسختي زندگي نمونه اي برايشان نشوم.
?(نهج البلاغه نامه 35)

❄️در عدالت بی حد و حصر خدای تبارک و تعالی
?خداوند متعال ارزاق خود را به طور عادلانه در بین خلایق توزیع نموده اما باید توجه داشت که رزق فقط خوراکی و پول و از این دست چیزها نیست. برخی ارزاق معنوی بیشتری دارند در عوض روزی مادیشان کم است و برخی برعکس. متقن بودن این قضیه با نزدیک شدن به اصحاب زر و زور تاحدودی ملموس است.
?از امام صادق (ع) سئوال كردند چرا علماء و دانشمندان، وضع مالي مناسبی ندارندو تاجران از مال فراواني برخوردارند؟ فرمود: أليسَ الْعِلمُ رِزقاً. أليسَ العَقلُ رِزقاً؟ مگر دانش روزي نيست؟ مگر عقل و فرزانگي روزي نيست؟ خدای متعال، خداوند عادلی است. روزي‌ها را متناسب با خواست قلبی و عمیق افراد تقسيم فرموده(طبق روایت) از اینرو كسي كه عمري را صرف فرزانگي مي‌كند، خردمند مي‌شود؛ کسی عاشق پول و تجارت می شود یعنی خواست قلبی او مال اندوزي است پس ثروتمند می شود و همینطور کسی عمر خود را صرف کسب قدرت می کند معمولا صاحب منصب خواهد شد.
? طبق این قضیه علمایی که به ذخارف دنیایی آلوده نشده اند، بشرط مساوی بودن در بقیه شرایط، قابل اطمینان تر از آنهایند که دنیا دارند.
? در روایت دیگری امیرالمؤمنین علی علیه السلام از حضرت عیسی علی نبینا و علی آله و علیه السلام نقل می‌کند:

?الدِّينَارُ دَاءُ الدِّينِ‌ وَ الْعَالِمُ طَبِيبُ الدِّينِ فَإِذَا رَأَيْتُمُ الطَّبِيبَ يَجُرُّ الدَّاءَ إِلَى نَفْسِهِ فَاتَّهِمُوهُ وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ غَيْرُ نَاصِحٍ لِغَيْرِه‌.1

?پول بیماری دین است؛ و عالِم دینی طبیب و پزشک دین است؛ وقتی دیدید پزشک خودش مبتلا به بیماری است؛ نسبت به او برای دین خودتان بدگمان باشید؛ بدانید که او نمی‌تواند خیرخواه دیگران باشد.

?الإمام الصادق علیه السلام : إِذَا رَأَيْتُمُ الْعَالِمَ‌ مُحِبّاً لِدُنْيَاهُ فَاتَّهِمُوهُ عَلَى دِينِكُمْ فَإِنَّ كُلَّ مُحِبٍّ لِشَيْ‌ءٍ يَحُوطُ مَا أَحَب.‌2
? در این دو روایت به مردم توجه داده می‌شود که دنبال عالمی بروند که دلبسته به دنیا نباشد. این وظیفه علمای دین است که تلاش کنند دنیازدگی را از خودشان دور کنند.

?1-الخصال، شیخ صدوق، ج‌1، ص113.
?2-الكافي (ط - الإسلامية)، ج‌1، ص46.