من آمـده ام تا کـه به پای تو بمیرم
امـروز غـریبـانـه بـرای تو بمیرم

غم نیست اگر در قدمت دست من افتد
شادم به خدا تا که به پای تو بمیرم

از خیمه دویدم که کنم جان به فدایت
خواهـم که عمو زیر لوای تو بمیرم

ای کاش ذبیح تو شـوم در ره توحید
تا در ره عشقت به منـای تو بمیرم

این قـوم اگـر تشنـۀ خونند، بیایند
آماده شدم تا که به جای تو بمیرم

بگذار که از خیـل شهیـدان تو بـاشـم
بگـذار که در کرب و بـلای تو بمیرم

کو حرملـه تـا تیـر بینـدازد و من هم
زان تیـر در آغـوش وفای تو بمیرم

از قول من خسته جگر گفت «وفائی»
ای کـاش کـه در راه ولای تو بمیرم

#سیدهاشم_وفائی
#صلوات

? #اشعار_ناب_آیینی ?

محرم آمد که ما را به سوی حسین (ع) ببرد. محرم بیش از آنکه ماه عزاداری باشد بهترین ماه تقرب به حسین و از آن طریق تقرب به خداست. عزاداری بهانه است و این حرارت و حلاوت محرم ناشی از ملاقات معنوی اباعبدالله است. در مجالس حسینی عزاداران خود را در آغوش مهر حسین می‌بینند که اشک می‌ریزند.
السلام علیک یا اباعبدالله

?#حديث ٩٤٨

امام صادق عليه السّلام فرمودند:
هرکس که خدا خیر خواه او باشد محبّت حسین عليه السّلام و زیارتش را در دل او می‌اندازد و هرکس که خدا بدخواه او باشد کینه و خشم حسین عليه السّلام و خشم زیارتش را در دل او می‌اندازد.

?من اراد الله به الخیر قذف فى قلبه حب الحسین علیه السّلام و زیارته و من اراد الله به السوء قذف فى قلبه بغض الحسین علیه السّلام و بغض زیارته.

بحارالانوار، ج ٩٨، ص ٧٦

❁ حــســیـن، نورے ڪہ هرگز خاموش نمے شود.❁
???ــ?ــ???

قال رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم):
?"…مَکتوبٌ عَن یمینِ العَرشِ: إنَّ الحُسَینَ مِصباحُ الهُدی وسَفینَةُ النَّجاةِ”
?"سمت راست عرش الهی نوشته است: همانا حسین، چراغ هدایت و کشتی نجات است.”

?سفينةالبحار، ج 1، ص 257

آیت الله اجوادی آملی

?ياد خدا، تسکین انبوهی از اندوه

ذكر خدا امري قلبي است كه هر خير و بركتي از آن ناشي مي‏شود و ذكر زباني، دعا، نماز، تلاوت_قرآن و غيره از آن جهت كه سبب به وجود آمدن اين امر قلبي مي‏شود، ذكر شمرده شده است.آنچه را قرآن_كريم مايه آرامش قلب مي‏داند: (ألا بذكر الله تطمئنّ القلوب)[1] همين ذكر قلبي است.

اين كه امام_حسين(عليه‏السلام) چون كوه در مقابل انبوهي از اندوه ايستاد و هيچ گونه ترديد، اضطراب، دودلي، ترس و وحشت را به خود راه نداد، بلكه ترس را ترسانده و اضطراب را مضطرب نموده و ترديد را مردّد كرده بود، منشأش همين ذكر قلبي و توجه باطني و اندروني بود. اين همان سكينت و وقاري است كه خداوند بر دل مؤمنان راستين القا مي‏كند.

از اين‏رو سالار_شهيدان(عليه‏ السلام) پيوسته نام خدا بر لب و ياد خدا در دل دارد موقع حمله به دشمن «لاحول ولاقوّة إلاّ بالله العلىّ العظيم»
می گوید.

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین

[1] ـ سوره رعد، آيه 28.

?بنده نوازی خداوند

?علّامه محمدتقی جعفری (ره) حافظه ای قوی داشت، به طوری که صد هزار بیت فارسی و عربی در حفظ داشت.

?روزی در تاکسی گفت: خدای من! راننده تاکسی اعتراض کرد و گفت: مگر خدا فقط متعلق به شما است که می گویی ای خدای من. ایشان فوراً این شعر سعدی را خواند:

? چنان لطف او شامل هر تن است
?که هر بنده گوید خدای من است

?راننده از این حاضر جوابی علامه خوشش آمد.

?منبع : اکبری، محمود؛ نكته هاى ناب اخلاقى، ص: 38