امیرالمومنین امام على عليه السلام میفرماید
? امیرالمومنین امام على عليه السلام میفرماید
?با صدقه و صله رحم،گناهان خود را پاك كنيد
و خود را محبوب پروردگارتان گردانيد.
?بزرگوار، نيكوكارى هاى خود را بدهى به گردن خود مى داند كه بايد بپردازد .
?فرومايه، احسان هاى گذشته خود را بدهى به گردن ديگران مى داند كه بايد پس بگيرد.
? تصنیف غررالحکم و دررالکلم ج ۱ ص ۳۹۵
سلام حضرت مهربانی ، مهدی جان
سلام حضرت مهربانی ، مهدی جان
هر صبح با سایه روشنِ غم و امید بیدار می شویم و غرق در تلاشِ نان ، پر از اضطراب و دلواپسی ، روزمان را شب می کنیم …
اما همواره بارقه ی حیاتبخشی صحن دلهایمان را روشن نگاه می دارد و یاری امان می کند که زنده بمانیم …
ما هر روز به برکت دعای شما حالمان خوب می شود …
امیرالمومنین امام على عليه السلام میفرماید
? امیرالمومنین امام على عليه السلام میفرماید
?با صدقه و صله رحم،گناهان خود را پاك كنيد
و خود را محبوب پروردگارتان گردانيد.
?بزرگوار، نيكوكارى هاى خود را بدهى به گردن خود مى داند كه بايد بپردازد .
?فرومايه، احسان هاى گذشته خود را بدهى به گردن ديگران مى داند كه بايد پس بگيرد.
? تصنیف غررالحکم و دررالکلم ج ۱ ص ۳۹۵
سلام حضرت مهربانی ، مهدی جان
سلام حضرت مهربانی ، مهدی جان
هر صبح با سایه روشنِ غم و امید بیدار می شویم و غرق در تلاشِ نان ، پر از اضطراب و دلواپسی ، روزمان را شب می کنیم …
اما همواره بارقه ی حیاتبخشی صحن دلهایمان را روشن نگاه می دارد و یاری امان می کند که زنده بمانیم …
ما هر روز به برکت دعای شما حالمان خوب می شود …
امیرالمومنین امام على عليه السلام میفرماید
? امیرالمومنین امام على عليه السلام میفرماید
?با صدقه و صله رحم،گناهان خود را پاك كنيد
و خود را محبوب پروردگارتان گردانيد.
?بزرگوار، نيكوكارى هاى خود را بدهى به گردن خود مى داند كه بايد بپردازد .
?فرومايه، احسان هاى گذشته خود را بدهى به گردن ديگران مى داند كه بايد پس بگيرد.
? تصنیف غررالحکم و دررالکلم ج ۱ ص ۳۹۵
امیرالمومنین امام على عليه السلام میفرماید
? امیرالمومنین امام على عليه السلام میفرماید
?با صدقه و صله رحم،گناهان خود را پاك كنيد
و خود را محبوب پروردگارتان گردانيد.
?بزرگوار، نيكوكارى هاى خود را بدهى به گردن خود مى داند كه بايد بپردازد .
?فرومايه، احسان هاى گذشته خود را بدهى به گردن ديگران مى داند كه بايد پس بگيرد.
? تصنیف غررالحکم و دررالکلم ج ۱ ص ۳۹۵