#حکومت_نیشابور_یا_قاطر_و_پالان

حاکم نیشابــور برای گردش و تفریــح به بیــرون از شهــر رفتــه بود ، در آن حال مــردی در زمیـن #کشاورزی خود مشغول کار بـود . حاکم تا او را دیــد بی مقدمــه بـه کاخ برگشــت و دستــور داد کشــاورز را به کاخ بیــاورنــد . روستایـی بی نوا با ترس در مقابل تخت حاکم ایستاد

با دستور حاکم لباس گران بهایی به او پوشاندند
حاکم گفـت بهترین قاطر به همراه افسار و پالان خوب به او بدهیـد سپــس حاکم از تخــت پایین آمـد و گفــت میتوانـی بر ســر کارت برگردی ولی همیــن که #دهقان بینوا خواســت حرکــت کنــد حاکم کشیده ی محکمی پس گردن او نواخت

همه حیران از آن عطا و بی‌ اطلاع از حکمت این جفا، منتظر توضیح حاکم بودند. #حاکم پرسید: مرا میشناسی؟ دهقان گفــت شمـا حاکم نیشابور و تاج سر رعایا و مردم هستید

حاکم گفــت آیا قبل از این همـه مرا میشناختی؟ مرد با #درماندگی و سکوت به معنای جــواب نه سرش را پایین انداخت. حاکم گفت بخاطر داری بیست سال قبل در یک شب بارانی که در رحمت خدا باز بـود دوستت گفــت #خدایا به حــق این بارانِ رحمتت مرا حاکم نیشابور کن ..

و تو محکم بر گردن او زدی که ای ساده دل! مـن سال هاسـت از خـدا یک قاطر با پالان بــرای کار کشاورزیم میخواهم هنوز اجابت نشده آن وقت تـو #حکومــت نیشابــور را میخواهـی؟ یک باره خاطرات گذشته در ذهن دهقان مرور شد

حاکــم گفــت این قاطر و پالانی که میخو‌استی، این کشیده هم تلافی همان کشیده ای که به مـن زدی . فقط میخواستـم بدانی که برای #خداوند دادن حکومــت نیشابــور یا قاطــر و پالان فــرق ندارد . فقط ایمان و اعتقاد من و تو به خداسـت که فرق دارد

#اللهم_عجل_لولیک_الفرج

مرحـوم حاج اسماعیل دولابی میفرمـود ما مثـل بـچـه ای هستيـم كه پـدرش دسـت او را گرفـتـه است تا به جايی ببـرد و در طول مسير از بازاری #عبور می كنند

بچه شيفته ويترين مغازه هـا می شـود و دسـت پدر را رها می كند و در #بازار گم میشود

وقتی هـم متوجه می شـود كه ديگر پـدر را نمی بينـد ، گمـان می كنـد پدرش گم شـده اسـت ، در حالی كه در واقع خودش گم شده است

#انبياء و اولياء ، پدران خلقند و دست خلائق را می گيرند تا آنهـا را به سلامت از بازار دنيـا عبور دهند

غالـب خلائـق ، شيفتـه متاع هـای دنيـا شده اند. امـام زمـان عجـل الله تعالی فرجـه الشريـف هـم گـم و غائـب نشـده اسـت ، مـا گـم و #محجـوب گشتـه ايم

#می_ترسم_مثل_این_طوطی_باشم

شیخ بــه شاگردان خــودش عقیده می آموخـت، لااله الاالله یادشـان میـداد ، آنـرا برایشـان شــرح میداد و بر اساس آن #تربیت میکرد

روزی یکی از شاگــردان طوطـی زیبایی بـرای او هدیه آورد ، زیرا شیـخ پرورش پرندگان را بسیار #دوســت میداشـت . شیــخ همــواره طوطـی را محبـت میکرد و او را در درس هایش حاضر می کرد تا آنکه طوطی توانست بگوید لااله الا اللّه

طوطی شب و روز لااله الا الله می گفت. اما یک روز شاگردان دیدنــد که #شیخ به شـدت گریــه میکنــد . وقتــی از او علــت را پرسیدنــد گفــت طوطی به دست گربه کشته شد.

گفتند برای این گریه می کنی؟ اگر بخواهی یکی بهتر از آن را برایت تهیه می کنیم . شیــخ پاسخ داد من برای این #گریه نمیکنم

ناراحتی من از اینسـت که وقتی گربه به طوطی حمله کرد ، طوطی آنقــدر فریاد زد تا مُرد . با آن همــه لااله الاالله که میگفــت وقتـی گربــه به او حمله کرد آنرا فراموش کرد و تنها #فریاد می زد

زیــرا او تنها با زبانش میگفــت و قلبش آنـرا یاد نگرفتــه و نفهمیــده بود . سپـس شیخ گفت می ترسم من هم مثل این طوطی باشم

تمام عمــر با زبانمان لااله الاالله بگوییـم و وقتی که مــرگ فرا رســد فراموشش کنیــم و آنرا ذکر نکنیم زیرا #قلوب ما هنــوز آنرا نشناخته اسـت
آیا ما لااله الااللّه را با دلهایمان آموخته ایم

#راستگویی_سودمندتر_از_لاف_و…

یک مرد لاف زن ، پوســت دنبه‌ ای چرب در خانه داشــت و هر روز لــب و سبیـل خــود را #چرب می‌ کرد و به مجلس ثروتمندان می‌رفت و چنین وانمود می ‌کرد که غذای چرب خورده است

دســت به سبیل خـود می ‌کشیـد . تا به حاضران بفهمانــد که این هم دلیل راستــی گفتار من . امّا شکمش از #گرسنگی ناله می‌ کرد که‌ ای درغگـو، خدا ، حیله و مکر تو را آشکار کند

این لاف و دروغ تو ما را آتش می ‌زند. الهی ، آن سبیل چرب تو کنده شـود ، اگر تو ایـن همه لافِ #دروغ نمی ‌زدی ، لااقل یک نفـر رحم می‌ کرد و چیزی به ما می ‌داد

ای مرد ابله لاف و خودنمایی روزی و نعمت را از آدم دور می‌ کنـد . شکـم مــرد ، دشمــن سبیل او شده بــود و یکسره دعــا می ‌کرد که خدایـا ایـن دروغگو را رســوا کن تا #بخشندگان بر مـا رحـم کنند و چیزی به این شکم و روده برسد

عاقبــت دعای شکم مستـجاب شـد و روزی گربه ‌ای آمد و آن دنبه چرب را ربـود . اهل خانه دنبال #گربه دویدند ولی گربه دنبه را برد. پسر آن مرد از ترس اینکه پـدر او را تنبیه کنـد رنگش پرید و به مجلـس دوید و با صدای بلنـد گفـت پدر! پدر! گربه دنبه را برد

آن دنبه ‌ای که هر روز صبح لب و سبیلت را با آن چـرب مـی ‌کـردی . مـن نتوانستـم آن را از گـربـه بگیرم . حاضـران مجلـس خندیدنـد ، آنگاه بر آن مرد دلسوزی کردند و غذایش دادند. مرد دید که #راستگویی سودمندتر است از لاف و دروغ

#بارسنگین_هیزم_بر_دوش_پیرمرد

اشــراف زاده ای ، در راه پیـرمــردی دیــد که بـار سنگینی از هیــزم بر پشــت حمـل میکنــد ، لنــگ لنگان قدم بر میداشت و نفس نفس صدا می داد

به پیرمرد نزدیک شـد و گفت مگر تو گاری نداری که بــار به ایــن سنگینی میبری؟ هر کسی را بهـر کاری ساخته اند . #گاری برای بار بردن است

پیرمــرد خنــده ای کرد و گفــت این گونه هم که فکـر میکنی نیست. به آن طرف #جاده نگاه کن. چه می بینی؟

#اشــراف_زاده با لبخنــدی گفــت پیـرمــردی که بارهیزم بر گاری دارد و به سوی شهر روانه است پیرمـرد گفــت میدانی آن مــرد ، اولادش از مــن افزون تر است ولی فقرش از من بیشتر است؟

اشــراف زاده گفــت بــاور نــدارم ، از قـرائــن بر می آیــد فقر تو بیشتر باشد زیرا آن گاری دارد و تو نداری و بر فزونی اولاد باید #تحقیق کرد

پیرمــرد گفــت آقا! آن گاری مـال مــن و آن مــرد همنــوع مــن اســت . او گاری نداشت و هر شب #گریه کودکانش مــرا آزار میداد چـون فقرش از من بیشتر بـود گاری خـود را به او دادم تا بتواند خنده به کودکانش هدیه دهد

بارسنگین هیــزم ، با صدای خنــده ی کودکان آن مرد ، چــون کاه بر من #سبک میشود . آنچــه به من فرمان میراند خنده کودکان است

#تکیه_کن_به_شهدا…
شهدا تکیه شان خداست…
اصلا کنار گل بنشینی بوی گل میگیری
پس گلستان کن زندگیت را با یاد شهدا…

#مدیونیم_به_شهدا