مردم سعى كنند صالح‏ترين را انتخاب كنند. آن كسانى كه نامزد رياست جمهورى مي شوند و در شوراى نگهبان صلاحيت آنها زير ذره بين قرار ميگيرد و شوراى نگهبان صلاحيت آنها را اعلام ميكند، اينها همه‏ شان صالحند. اما مهم اين است كه شما در بين اين افراد صالح، بگرديد و صالح‏ترين را پيدا كنيد. اين جا جائى نيست كه من و شما بتوانيم به حداقل اكتفاء كنيم؛ دنبال حداكثر باشيد؛ بهترين را انتخاب كنيد.

بهترين كيست؟ من نسبت به شخص، هيچ‏گونه نظرى ابراز نمي كنم؛ اما شاخصهائى وجود دارد. بهترين، آن كسى است كه درد كشور را بفهمد، درد مردم را بداند، با مردم يگانه و صميمى باشد، از فساد دور باشد، دنبال اشرافيگرى خودش نباشد. آفت بزرگ ما اشرافي گرى و تجمل‏ پرستى است؛ فلان مسئول اگر اهل تجمل و اشرافيگرى باشد، مردم را به سمت اشرافي گرى و به سمت اسراف سوق خواهد داد. اينى كه ما گفتيم امسال، سال حركت به سوى اصلاح الگوى مصرف است، يعنى امسال سالى است كه ملت ايران تصميم بگيرد كه با اسراف مبارزه كند. نمي گوئيم بكلى و يكباره و در طول يك سال، اسراف تمام بشود؛ نه، ما واقع‏بين‏تر از اين هستيم؛ ميدانيم اين كار مال ساليان پى در پى است و بايد كار بشود تا به اين فرهنگ برسيم؛ بايد اين كار را شروع كنيم.

بيانات در جمع مردم استان كردستان‏ در ميدان آزادى سنندج‏ ۱۳۸۸/۰۲/۲

شخصی از امام صادق(علیه السلام) پرسید:

بین دو حاکم در تردیدم چه کنم؟
امام فرمودند:
عادل ، صادق ، فقیه و با تقواترین را انتخاب کن،
اگر به تشخیص نرسیدی، ببین افراد متدین به کدام متمایلند،
اگر نفهمیدی…
بنگر مخالفان آیین ما کدام را بیشتر می پسندند، او را کنار بگذار و ببین کدام بیشتر خشمگینشان میکند او را برگزین.

 اصول کافی جلد 

نامزدهاى محترم در تبليغات و اظهارات با انصاف عمل كنند. اثبات و نفى‏شان با توجه به حق و صدق باشد. چيزهائى را كه انسان مي شنود، باور نمي كند كه از زبان نامزدها و آن كسانى كه دنبال اين مسئوليتها هستند، از روى صدق و صفا خارج شده باشد. گاهى انسان حرفهاى عجيب و نسبتهاى عجيبى مي شنود. اين حرفها مردم را نگران ميكند؛ كسى را هم به گوينده‏ ى اين حرفها دلبسته و علاقه‏ مند نمي كند!

نامزدهاى محترم توجه داشته باشند: اذهان عمومى را تخريب نكنند. اين همه نسبت خلاف دادن به اين و آن، تخريب كننده‏ ى اذهان مردم است؛ واقعيت هم ندارد؛ خلاف واقع هم هست. بنده كه از همه‏ ى اين آقايان اوضاع كشور را بيشتر ميدانم و بهتر خبر دارم، ميدانم كه بسيارى از اين مطالبى كه بعنوان انتقاد درباره‏ ى وضع كشور و وضع اقتصاد و اينها مي گويند، خلاف واقع است؛ اشتباه ميكنند. ان‏شاءاللَّه اشتباه است.

اميدواريم كه خداوند متعال براى اين ملت خير و صلاح و آبادانى كامل را مقدر فرموده باشد.

بيانات در جمع مردم استان كردستان‏ در ميدان آزادى سنندج‏ ۱۳۸۸/۰۲/۲

زينب، زينب پدر، دختر اميرالمؤمنين، علي بن ابي طالب(عبد مناف) بن عبدالمطّلب بن بني هاشم قریشي، مادرش فاطمه زهرا(عليها السلام)، دخت گرامي رسول خدا(صلي الله عليه و آله) است. در زمان حيات پيامبر به دنيا آمد. کنيه هايش امّ کلثوم، امّ عبدالله و ام الحسن است. برايش کنيه هاي مخصوصي همچون امّ المصائب، امّ الرزايا، امّ النوائب ذکر کرده اند.هاشميان در تاريخ او را «عقيله»ي خود معرفي مي کنند و اين لقب منحصراً به حضرت زينب(سلام الله عليها) تعلّق دارد.

[۱] لقب ديگري را نيز به وي اختصاص داده اند که بازگو کننده علم و فضل فراوان است:«ليبه».
نام مبارکش به وسيلة جبرئيل بر رسول خدا(صلي الله عليه و آله) عرضه شد و پيامبر فرمود: وصيّت مي کنم حاضران و غائبان را که حرمت اين دختر را پاس داريد؛ همانا وي به خديجة کبري مانند است.
در خانة وحي، در دامان فاطمه(عليها السلام) و علي(عليه السلام) دوران عمر را سپري کرد تا آنکه پدر، بنا به صلاح امّت، در کوفه رحل اقامت گزيد. آن گاه بود که کوفيان متوجّه مرواريدي در صدف بيت علي(عليه السلام) گشتند. زنهاي کوفه توسط شوهرانشان، از اميرالمؤمنين(عليه السلام) خواهش کردند اجازه فرمايند که آنان به حضور حضرت زينب(سلام الله عليها) شرفياب شوندو از علم او بهره مند گردند. اميرالمؤمنين(عليه السلام) اذن فرمود و زنها مي آمدند و تفسير قرآن مجيد را از حضرت زينب(سلام الله عليها) فرا مي گرفتند.[۲]

اين اوّلين تجلّي دانش حضرت زينب(سلام الله عليها) در جامعة آن روز مسلمانان بود. اجازة اميرالمؤمنين(عليه السلام) به دانش آموز مکتبش براي تفسير قرآن به زنان کوفه، خود بالاترين سند براي بيان جايگاه والاي علم اين بانوست.
پس از آن، بهترين سند در بيان جايگاه رفيع علمي وي، کلام معصوم معاصر او، امام علي بن الحسين(عليه السلام) است. امام سجاد(عليه السلام) پس از خطبة عمّة بزرگوارش در شهر کوفه مي فرمايد:«.

..أنتِ بِحَمدِ الله عالِمهٌ غيرُ مُعَلَّمِهٍ وَ فَهِمَهٌ غَيرُ مُفَهَّمَهٍ. تو بحمدالله، عالم آموزگار نديده و خردمند نياموخته هستي![۳]
با تکيه بر اين کلام مهصوم، بي ترديد، مي توان گفت حضرت زينب(سلام الله عليها) متعلّم به علوم اکتسابي نبوده، بلکه بدون واسطه، علم را دريافت کرده است و اين عجيب نيست؛چرا که اين خاندان خزان علم و معادن حکمت اند. (زيارت جامعه کبيره). شايد به دليل همين ويژگي است که برخي معتقدند عقيلة بني هاشم داراي علم منايا و بلايا بوده است.
نکتة ديگر در بيان مقام علمي حضرت زينب(سلام الله عليها) اين است که به نظر مي رسد، کلام او با يزيد در مورد تعداد کشته شدگان سپاه کوفه تکيه بر مقام علمي وي دارد؛ آنجا که يزيد گفت:« حسين با يارانش به کوفه آمد و مابه آنها تاختيم. آنها درحالي که به يکديگر پناهنده شده بودند ماهمه را کشتيم.» حضرت زينب(سلام الله عليها) بي درنگ فرمود:

«اي دروغگو! شمشير برادرم خانه اي را در کوفه نگذاشت، مگر اينکه اهل آن گريان اند.»

با عنايت به اينکه غلوّ و زياده گويي در کلام خاندان نبوّت جايي ندارد و دقّت به اين موضوع که حضرت زينب(سلام الله عليها) تمامي خانه هاي کوفه را در سخنان خويش، بدون استثناء، عزادار شمشير امام حسين بن علي (عليه السلام) دانسته و تذکّر اين نکته که در آخرين وداع سيّد الشهدا(عليه السلام) با اهل بيت، آنان از جانب او مأمور به استقرار در خيام شدند و پس از کشته شدند از خيمه بيرون آمدند، مي توان گفت اين اطّلاع دقيق و آگاهي از حجم عظيم کشته شدگان سپاه کوفه، تکيه بر علم غير طبيعي آن مخدّره دارد.

اما نکتة آخر اينکه در کتاب کمال الدين و تمام النعمه، درباب توقعيات، مرحوم شيخ صدوق(اعلي الله مقامه) حديثي از حکيمه خاتون دختر امام جواد(عليه السلام) و عمّة بزرگوار امام عصر(عج) نقل مي کند و ضمن آن يادآور مي شود:« حسين(عليه السلام) خود را در ظاهر به خواهرش حضرت زينب (سلام الله عليها) سپرد؛ براي پنهان کردن امامت پسرش علي بن الحسين(عليه السلام)(و در امان ماندن جاناو).»[۴]

اين را نيز دليل ديگري براي تبيين جايگاه علم رفيع عقيلة بني هاشم مي توان شمرد؛ چرا که از سوي امام حسين بن علي(عليه السلام) محرم سرّ ولايت و پاسبان آن گشت
از علم وفضل اين بانوي ارجمند هرچه گفته شود، قطره اي از درياست.آن چنان که سيّد محسن امين، در اعيان الشيعه، در توصيف او مي گويد:

«جلالت شأن و مقامش، قوّة استدلال و برتري عقلش و ثبات و پايداريش را از خطبه هايش در کوفه، مي توان ادراک کردو فصاحت زبان و بلاغت کلامش در خطبه هاي کوفه و شام و… چنان است که گويا از زبان پدرش اميرالمؤمنين(عليه السلام) سخن مي گويد.»[۵]
_____________________

منبع: فصلنامه تخصصي سفینه

پی نوشت:
[۱] ص:۸، ۹۱
[۲] ص:۱۲، ۸۲
[۳] ج:۱۴ ص:۲ ،۳۰۱
[۴] ج۲ ص۱۷۸
[۵]  ج:۷ ص:۱۳۷

  تولد حضرت زينب(سلامالله علیها) و روز پرستار است. شغل شما خيلى مقدس است. اگر شما با قرص، آمپول، محبت، تلاش و پرستاری يك نفر را از مرگ نجات داديد، این شخصی كه نجات پيدا كرد، تا آخر عمر هركار خوبى انجام دهد، شما هم در ثوابش شريك هستيد. قرآن می‌فرماید:

«وَ مَنْ أَحْياها فَكَأَنَّما أَحْيَا النَّاسَ جَميعا» (مائده/ 32) هر كه انسانى را زنده كند (و از مرگ يا انحراف نجات دهد) گويا همه‏‌‌ى مردم را زنده كرده است‏. يك نفر را زنده كنى انگار همه مردم كره زمين را زنده كرده‌‌ای

پی نوشت،

درس هایی از قران

گره خوردن یهود با تحریف ؟
قرآن كريم كلمه تحريف را مخصوصا در مورد يهودي ها بكار برده و با ملاحظه‏ تاريخ معلوم می‏ شود كه اينها قهرمان تحريف در طول تاريخ هستند.

نمی‏ دانم‏ اين چه نژادی است كه تمايل عجيبی به قلب حقايق و تحريف دارد لهذا هميشه كارهايی را در اختيار می‏ گيرند كه در آنها بشود حقايق را تحريف و قلب كرد. من شنيده ‏ام بعضی از همين خبر گزاري های معروف دنيا كه راديوها و روزنامه ‏ها هميشه از اينها نقل می‏ كنند منحصرا در دست يهودي هاست. چرا؟  

برای اينكه بتوانند قضايا رادر دنيا آن طوری كه دلشان می ‏خواهد منعكس كنند و قرآن چه عجيب درباره‏ اينها حرف می‏زند. اين خصيصه يهوديان كه تحريف است، در قرآن بصورت‏ يك خصيصه نژادی شناخته شده است. در يكی از آيات قرآن در سوره بقره‏ می‏ فرمايد:

« افتطمعون ان يؤمنوا لكم »ای مسلمانان آيا شما طمع بستيد كه‏ اينها به شما راست بگويند ؟

اينها همان ها هستند كه با موسی می‏ رفتند و سخن خدا را می ‏شنيدند اما وقتی كه برمی‏ گشتند تا در ميان قومشان نقل كنند آن را زير و رو می‏ كردند. « افتطمعون ان يؤمنوا لكم و قد كان فريق منهم يسمعون كلام الله ثم‏ يحرفونه من بعد ما عقلوه و هم يعلمون »( 1 )آيا طمع داريد كه يهودیان به دين شما بگروند در صورتی كه گروهی ازآنان كلام خدا را شنيده و بدلخواه خود آن را تحريف می‏كنند با آنكه در كلام‏ خدا تعقل كرده معنی آن را دريافته‏ اند . .

تحريف هم كه می‏ كردند، نه از باب اينكه نمی‏ فهميدند و عوضی بازگو می‏ كردند، نه! اينها ملت باهوشی هستند و خوب هم می‏ فهميدند، اما در عين اينكه خوب می‏ فهميدند معذلك حرفها را، سخنان را به گونه ای ديگر برای مردم بيان می‏كردند. تحريف همين است. يعنی پيچ دادن، كج كردن‏ چيزی، از مسير اصلی منحرف كردن. اينها در كتب الهی تحريف كردند. “(2)

پی نوشت:
(1) سوره بقره،75
(2) حماسه حسيني 1 / متفكر شهيد استاد مرتضی مطهری / صص 13 و 14