?تضرّع موقع دعا زیباست اما تفکّر در متن دعا، گاهی قیمتش بیشتر است
?یکبار از سر کنجکاوی، متن مناجات خصوصی علی(ع) با خدا را مطالعه کنیم
?پیام به مناسبت آغاز ماه شعبان
? اساساً دعاها را به چند صورت، میشود خواند؛ یکبار میشود دعا را بابت مطالعه و «از سر کنجکاوی» خواند، یکبار میشود دعا را «از سر تفکر» خواند و یکبار هم میشود دعا را با حالت تضرّع و گریه خواند.
? وقتی یک مناجات خصوصی بین امیرالمؤمنین(ع) و خداوند متعال در جایی ثبت شده، واقعاً باید کنجکاوی انسان برانگیخته شود؛ انسان باید سَرک بکشد و ببیند آنجا چه گفتگویی صورت گرفته است؟ فرض کنید شما پشت درِ اتاقی هستید که در آن اتاق، علی(ع) دارد با خدا مناجات میکند و صدای مناجات ایشان بلند است. اگر شما مجاز باشید این صدا را بشنوید، آیا کنجکاو نمیشوید که بفهمید امیرالمؤمنین(ع) چه موضوعاتی را در مناجاتش با خدا مطرح میکند؟
? دعایی که از یک امام به ما میرسد، در واقع عصارۀ ایمان، تقوا و معرفت ایشان است و مناجات شعبانیه هم عصارۀ وجود معنوی امیرالمؤمنین(ع) است. فرازهای این دعا خیلی تأملبرانگیز هستند؛ هم میتوانند ما را به فکر وادار کنند و هم اگر کسی اهل فکر باشد، بهترین متن برای تفکر، همین دعاست.
? یکی از با فضیلتترین عبادتها، تفکر است، اما «چگونه فکر کنیم؟» یک راهش این است که متن این دعا را در مقابل خودمان بگذاریم و بعد از اینکه یکبار آن را با ترجمهاش، مطالعه کردیم و با مضامینش آشنا شدیم، برگردیم و یکبار دیگر با «تفکر» با این دعا برخورد کنیم.
? البته تضرّع و گریه در موقع دعاخواندن هم در جای خودش بسیار زیباست اما تفکر هم کم کاری نیست، بلکه گاهی از اوقات ممکن است قیمتش از آن اشکریختن، بالاتر برود. اگر کسی بعد از مطالعه و تفکر، این مناجات به جانش نشست، شروع کند در یک خلوتی بین خودش و خدا، فرازهای این دعا را بهعنوان یک «نجوا» بخواند و مطرح کند؛ اصلاً «مناجات» یعنی درِگوشی سخنگفتن.
?علیرضا پناهیان
?پیام به مناسبت ماه شعبان - ۹۹.۱.۷