❌تلنگُر!!!!❌

?ارتباط پرهیزازویروس کرونا،با تقوا !؟

? با سلام و وقت به خیر ✋ ?

? از وقتی ویروس کرونا آمده، به شدت مراقب هستیم تا به ما سرایت نکند؛

? روزی چندین بار دستهایمان را می‌شوئیم؛
? در و دیوار و دستگیرۀ درب و محیط کار و زندگی خود را ضد عفونی می‌کنیم؛
? نزدیک کسی که مشکوک است نمی‌رویم؛
? از حضور در اماکنی که احتمال آلودگی وجود دارد، می‌پرهیزیم و…
✅ این کارها بسیار عالی و لازم است؛ فقط یک نکته:

? «تقوا» ❗️دقیقا یعنی همین؛بلکه بالاتر…
?? یعنی همینطور مراقب پاکی قلبمان باشیم؛

?? از گناه و کارهای مشکوک به معصیت دوری کنیم؛
?? در معاشرت با افراد مشکوک به آلودگی، مراقب باشیم؛
?? از حضور در محافل آلوده به گناه بپرهیزیم؛
??و اگر آلوده شدیم، با استغفار و توبه، روح خود را شستشو دهیم.

⚠️ یادمان باشد؛
✔️ اگر به ویروس کرونا مبتلا شویم، نهایتا از زندگی دنیا محروم می‌شویم؛
اما…
✔️ اما اگر با گناه، قلب و جان ما آلوده شود و دنبال بهبود نرویم، از زندگی ابدی محروم خواهیم شد.

✅ وقتی پزشکان دستورالعملهایی جهت آلوده نشدن به ما می‌دهند، گوش می‌کنیم و سریع به اشتراک می‌گذاریم؛
❌ ولی فرمایشات خدا و پیامبر و امامان {صلوات الله علیهم اجمعین} ، (_ طبیبان واقعی جسم و روح بشریت _)که برای آلوده نشدن روح وجسم ماست را جدی نمی‌گیریم!

?? ای کاش حداقل به اندازۀ دنیای خود، نگران آخرت خود هم بودیم؛
?? و همانقدر که به سلامت جسم خود اهمیت می‌دهیم و حرف پزشکان را گوش می‌کنیم؛ دغدغۀ سلامت روح خود را داشتیم و سخنان خدا و دین برای «انجام واجبات» و «ترک گناهان» را رعایت می‌کردیم.

?? کلام آخِر:

✨یاایهالذین آمَنوا آمِنوا بِ…✨
?ای کسانیکه ایمان آورده‌اید؛ هم اکنون ایمان بیاوریدبه … (سورۀ نساء آیهٔ ۱۳۶).?

✫⇠ #اینک_شوڪران

✫⇠ #خاطرات_شهید_ایوب_بلندی
به روایت همسر( شهلا غیاثوند )
6⃣4⃣ #قسمت_چهل_وششم

?روزنامه? را از دستم گرفت و دنبال #اسمم گشت چند بار اسمم را بلند خواند، انگار باورش نمیشد. هر دکتر و پرستاری که بالای سرش می آمد ، #روزنامه را به او نشان میداد.

?با ایوب هم دانشگاهی شدم. او ترم آخر مدیریت دولتی بود و من مدیریت بازرگانی را شروع کردم. روز ثبت نام? مسئول امور دانشجویی تا من را دید شناخت"خانم غیاثوند؟ درست است؟” چشم هایم گرد شد? “مگر روی پیشانیم نوشته اند؟”

?-نه خانم، بس که آقای بلندی‌ همه جا از شما حرف می‌زنند . می نشیند، میگوید #شهلا … بلند می‌شود ، می‌گوید شهلا♥️ من هم کنجکاو شدم اسمتان را که توی لیست دیدم، با عکس پرونده تطبیق دادم، خیلی دوست داشتم ببینم این خانم #شهلا_غیاثوند کیست که آقای بلندی این طور از او تعریف می‌کند ?

?کلاس که تمام شد ایوب را دم در دیدم? منتظر ایستاده بودم برایم دست تکان داد. اخم کردم? گفتم باز هم آمده‌ ای از وضع درسیم بپرسی؟ مگر من بچه دبستانی ام؟ که هر روز می آیی ، در کلاسم و با استادم حرف میزنی؟؟

?خندید? “حالا بیا و خوبی کن، کدام مردی آنقدر به فکر عیالش است که من هستم؟ خب دوست دارم ببینم چطور درس می‌خوانی ❓

? #ادامه_دارد…

? #زینب_عزیزمحمدی

????

⬅️گامی به پیش

شیخ ابوسعید، یکبار به طوس رسید، مردمان از شیخ خواستند که بر منبر رود و وعظ گوید .

شیخ پذیرفت . مجلس را آراستند و منبری بزرگ ساختند. از هر سو مردم می آمدند و در جایی می نشستند .

چون شیخ بر منبر شد، کسی قرآن خواند. جمعیت، همچنان ازدحام می کردند تا آن که دیگر جایی برای نشستن نبود.

شیخ همچنان بر منبر نشسته بود و آماده سخن.

کسی برخاست و فریاد برآورد: خدایش بیامرزد هر کسی را که از جای خود برخیزد و یک گام فراتر آید .

شیخ چون این بشنید، گفت: و صلی الله علی محمد و آله اجمعین. و از منبر فرود آمد .

گفتند: یا شیخ!جمعیت از دور و نزدیک آمده اند تا سخن تو بشنوند؛ تو ترک منبر می گویی؟

گفت: هر چه ما می خواستیم که بگوییم و آنچه پیامبران گفتند، همه را آن مرد به صدای بلند گفت . مگر جز این است که همه کتب آسمانی و رسالت پیامبران و سخن واعظان، برای این است که مردم، یک گام پیش نهند؟

آن روز، بیش از این نگفت.

?حکایت پارسایان رضا بابایی نقل از اسرار التوحید

#چند_نکته_درباره_ذکر

ذکر به معنای یادآوری، خواه با زبان باشد یا به قلب و یا هردو، خواه بعد از نسیان باشد یا از ادامۀ ذکر.

مسلّم است منظور از ذکر خدا، تنها یادآوری به زبان نیست که زبان ترجمان قلب است، بلکه با تمام قلب و جان باید به خداوند توجّه داشت و یادآوری عملی را هم شامل می­شود.

یکی از ارکان سلوک الی الله ذکر است. در کتاب روح و ریحان دربارۀ طریقۀ سلوک حضرت استاد سیّد عبدالکریم کشمیری یکی معرفت نفس بیان شده که معرفت نفس با مراقبه و مجاهده و ذکر و فکر حاصل می­شود.

در توراتی که تحریف نشده آمده همانا موسی (ع) از پروردگار خود پرسید: «خداوندا، آیا تو به من نزدیک هستی تا با تو آهسته سخن بگویم یا از من دوری تا بلند بخوانم؟» خداوند به موسی وحی فرستاد: «ای موسی، اَنَا جلیس مَن ذکرنی؛ من همنشین کسی هستم که مرا یاد کند.»

موسی عرض کرد: «خداوندا، من باید در حالت مخصوصی تو را یاد کنم؟» خداوند فرمود: «ای موسی، در همه حال مرا یاد کن؛ اُذکرنی علی کلّ حال»

هرکس حقیقتاً یاد خدا کند، مطیع او باشد. طاعت، علامت هدایت است. در واقع اساس هدایت از ذکر است. پس قلب خود را قبلۀ زبانت قرار بده و حرکت مده زبان را مگر به اشارۀ قلب و موافقت عقل و رضایت و ایمان.

ذکر مؤثر به حال ذاکر آن است که بر دوام بوده یا بیش­تر اوقات با حضور قلب همراه باشد. ذکر بی­دوام یا بی­حضور بی­فایده است.

حضرت استاد سید عبدالکریم کشمیری می­فرمودند: «ذکر باید با طرب گفته شود نه با کسالت.» وقتی نفْس سالک خسته شد و احساس ضعف و بی­حالی کرد، حضورش در ذکر کم می­شود و تفرقۀ خاطر پیدا می­گردد.

و نیز بهترین چیز در سلوک مراقبه است. ذکر هم تابع مراقبه است. هرچه مراقبه بیش­تر باشد، ذکر تأثیر بیش­تری دارد.

چون طالب با شرایط بر ذکر مداومت نماید، معبود به صفت قهّاریت، افنای جمیع اِلـَْه باطله نماید و حقیقت «جاء الحق و زهق الباطل» ظاهر گردد.

ذکر حق پاک است، چون پاکی رسید رخـت بـربنـدد، بـرون آیـد پـلیـد
(مثنوی)

در سوره عنکبوت-45 می­فرماید: «اِنّ الصّلاهًْ تَنهیَْ عَنِ الْفَحشاء وَ الْمنکر وَ لِذکرِ الله اکبر؛ همانا نماز از فحشاء و منکر باز می­دارد و به راستی یاد خداوند (از هر چیزی) بزرگ­تر است.»

امّا تا نفس به چیزی که غیر حق است تعلّق دارد، از لذّات و ریاست و دارایی و راحتی و … ذکر خدا او را صافی نمی­شود.

تأثیر اذکار به کمالش است که جمیع آداب و شرایط را دارا باشد و هم­چنین اجازۀ صاحب نَفَس بسیار مهم است.

همیشه یاد خدا کن به خاطر این­که او تو را یاد می­کند، با این که از تو بی­نیاز است. پس یاد نمودنش تو را بزرگ­تر و مرغوب­تر و تمام­تر و سابق­تر از یاد تو برای اوست.

امّا در ذکر پروردگار اگر خود را ببینی، موجب ریا و خودنمایی و سفاهت و درشت­خویی با خلق و زیاد شمردن طاعت و فراموشی کرم و فضل او می­شود و با این اعتقاد، نتیجه­ای جز دوری از خدا حاصل نمی­شود و از گذشتن اوقات و عمر، چیزی جز وحشت به دست نمی­آید. پس هرگاه بنده ارادۀ ذکر خدا کند، باید بداند که تا حق، بنده را یاد نکرده و توفیق بر قدرت ذکرش نداده، هرگز نمی­تواند به یاد او مشغول باشد.

در سوره بقره- 152 فرمود: «فَاذْکرونی اَذکُرکُم؛ پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم.»

در حدیث قدسی آمده: «هر بنده­ ای که بر قلب او اطّلاع پیدا کنم و در آن، تمسّک جستن به ذکر و یادم را غالب ببینم، سیاست امورش را خودم برعهده می­گیرم و خود هم­نشین و هم­سخن و انیسش می­شوم؛ کُنْتُ جَلیسَهُ وَ محادثَه وَ اَنیسَهُ.»

در کتاب­های سیر و سلوک در باب ذکر آن­قدر تقسیمات نوشته ­اند که خواننده را دچار حیرت می­کند. عمده در این باب آن است که یاد حق و محبوب اگر به زبان باشد آن­را «ورد» می­گویند و به لفظ تنها باشد «قالبی» و اگر به معنی لفظ توجّه شود «نفسی» می­گویند.

ورد اگر عدد داشته باشد «حصری» و اگر بی­عدد باشد «اطلاقی» گویند.

ذکر اگر به لسان نباشد و در قلب و روح توجّه کند آن­را «خفی» می­گویند.

عالم ربانی آية الله سيف الله نورمحمدی نجف آبادی فرمود:

آية الله شيخ عباس قوچانی به من توصيه فرمود به 400 بار ذکر يونسيه در سجده. گفتم در سجده برايم سخت است. فرمود: در حال نشسته حالت سجده به خود بگير و بخوان.

و فرمود: 500 بار صلوات در بين الطلوعين بسيار کارگشا است. تا زمان حصول مراد هر روز خوانده شود.

در باره آخر عمر علامه طباطبایی گفته اند که حالت معنوی شدیدی بر زندگی زمینی ایشان غلبه کرده بود، به طوری که احساس نمی کردند در این دنیا هستند، لبانشان از تشنگی خشک می شد، لیوان را می گرفتند که آب بخورند، یک مرتبه باز می رفتند در آن عالم.

به ایشان می گفتند:

حاج آقا آب بخورید، آن وقت آب می خوردند.

چون در آخر عمر روح اولیاء خدا می خواهد بپرد. بدن کمی هنوز قدرت جذب دارد، ولی روح آنها بیشتر در آن دنیا زندگی می کند.

در شرح حال حاجیه خانم امین «رحمة الله عليها» داریم که ایشان را هم در آخر عمر باید توجه شان می دادند به دنیا، و گرنه آن دنیا بر احوالات و رفتار ایشان غلبه داشت. وقتی که کسی در کنارشان نبود که به امورات و نیازهای دنیایی شان توجه شان بدهد، می رفتند در همان عالم غيب. بله وقتی که بدن این افراد گرسنه شود، یک کمی توجه به دنیا می کنند، ولی شرایط تکوینی برای آنها بیشتر جنبه غلبه غیب را به همراه آورده بود.