?خرد کردن توده های مردم…

✍️استاد محمد رضا حکیمی

?توده های مردم را زیر چرخ مشکلات اقتصادی و معیشتی و تورم و گرانی خُرد کردن، و از حقوق حرف زدن، گزافه گویی است. در اسلام چنین منطق نا بخردانه ای، هیچ جایگاهی ندارد.

?اسلام براستی و در « زبان عمل » نه « زبان گفتار » به انسان ها می اندیشد و تامین نیازهای انسانی را فوری ترین و تکلیفی ترین مسئولیت مدیران و زمامداران لایق می شناسد، و هر گونه سستی و کوتاهی در رفع نیازهای انسانی را، از هر کسی و هر مقامی، به هیچ وجه نمی پذیرد و « انسانی و اسلامی » نمی داند و فریاد « لیقوم الناس بالقسط » می زند.

?در اینجا تنها به سخن پیامبر بزرگ اسلام اشاره می کنیم که: در آیین نامه ای به یکی از کارگزاران خود چنین فرمود: حاکمیت نباید مردم را به فقر و تنگدستی بکشاند، تا در نتیجه آنان را به سوی « بدبینی و بی اعتقادی به حاکمیت دینی » سوق دهد.

? حکومت اسلامی؛ (ص ٢٢۰)
?اصول کافی جلد ۱ (ص ۴۰۶)

?خرد کردن توده های مردم…

✍️استاد محمد رضا حکیمی

?توده های مردم را زیر چرخ مشکلات اقتصادی و معیشتی و تورم و گرانی خُرد کردن، و از حقوق حرف زدن، گزافه گویی است. در اسلام چنین منطق نا بخردانه ای، هیچ جایگاهی ندارد.

?اسلام براستی و در « زبان عمل » نه « زبان گفتار » به انسان ها می اندیشد و تامین نیازهای انسانی را فوری ترین و تکلیفی ترین مسئولیت مدیران و زمامداران لایق می شناسد، و هر گونه سستی و کوتاهی در رفع نیازهای انسانی را، از هر کسی و هر مقامی، به هیچ وجه نمی پذیرد و « انسانی و اسلامی » نمی داند و فریاد « لیقوم الناس بالقسط » می زند.

?در اینجا تنها به سخن پیامبر بزرگ اسلام اشاره می کنیم که: در آیین نامه ای به یکی از کارگزاران خود چنین فرمود: حاکمیت نباید مردم را به فقر و تنگدستی بکشاند، تا در نتیجه آنان را به سوی « بدبینی و بی اعتقادی به حاکمیت دینی » سوق دهد.

? حکومت اسلامی؛ (ص ٢٢۰)
?اصول کافی جلد ۱ (ص ۴۰۶)

?مسئولیت پذیری مسلمان و تقوا

?رهبانیون مسیحیت، برای اینکه دامانشان به گناهان آلوده نشود، رهبانیت-۱ پیشه کردند؛ به غارها و کوهها و بیغوله ها پناهنده شدند. قرآن میفرماید: [وَ رَهْبَانِیةً ابْتَدَعُوهَا مَا کَتَبْنَاهَا عَلَیهِمْ] -٢رهبانیتی که آنان از خود درآوردند، به صورت بدعتی آن را ایجاد کردند؛ ما بر آنان رهبانیت را ننوشته بودیم. اما عالِم اسلامی رهبانیت ندارد، گوشه گیری ندارد، فرار ندارد

?عالِم اسلامی همانی است که سعی میکند که بگیرد غریق را -٣؛ یک فرد آگاه مسلمان، که مسلمان بودن و مسئول بودن با یکدیگر لازم و ملزوم هستند همینجور است؛ سعی میکند غریق را، وَبا زده را، بیمار را، نجات بدهد؛ اینکه با فرار جور درنمی آید

?خودش را متقی می کند، یعنی آن تجهیز لازم را، آن زره لازم را، در مقابل آسیب گناه بر تن میکند و وارد منطقه گناه میشود، برای دستگیری گناهکاران؛ تقوا این است

?وقتی که این معنای تقوا شد، آیا تقوا مقدمه و وسیله ای برای پیروزی هست یا نیست؟ میبینید که خیلی آسان، وسیله پیروزی است. آنکسی که میخواهد بر این بیماری، در این منطقه پیروز بشود،اگر همواره بترسد که مبادا این میکروب در جسم او اثر بگذارد، این چطور میتواند میکروب زده ها و وَبا زده ها را نجات بدهد؟

?باید از خودش خاطرش جمع باشد، بعد وارد منطقه وبازده بشود و دیگران را نجات بدهد؛ آنوقت است که به پیروزی هم خواهد رسید. آنوقت است که این کار را هم به راحتی انجام خواهد داد.[وَ اتَّقُوا اللَّهَ]-۴ تقوای خدا پیشه کنید،[لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ] مگر پیروزمند و رستگار و موفق گردید.

__________________

۱-(ر ه ب ) ترس دائمی؛ رهبانیه: گوشه گیری
٢-سوره مبارکه حدید/ آیه ٢٧
٣-صاحبدلی به مدرسه آمد زخانقاه
بشکست عهد صحبت اهل طریق را
گفتم میان عالم و عابد چه فرق بود؟
تا اختیار کردی از آن ؛ این فریق را؟
گفت آن گلیم خویش به در می برد ز موج
واین جهد میکند که بگیرد غریق را (سعدی)
۴-سوره مبارکه آل عمران/آیات ۱٣۰ تا ۱٣٢

✍️برجسته ترین متفکر جهان معاصر #استاد_سید_علی_خامنه_ای (حفظه الله تعالی)

?بدان چه داری میگویی…

?[عن سُلیمان بن جعفرِ الجَعفری قالْ سَمِعتُ موسی بن جعفرٍ علیه‌السلام یَقولْ مَرَّ أمیرالمؤمنین علیُّ بنُ ابی‌طالبٍ علیه‌السلام بِالرَّجُلٍ یَتَکَلَّمُ بِفُضولِ الکلام]
سلیمان بن جعفر می‌گوید شنیدم از حضرت موسی بن جعفر (علیه‌السلام) که می‌فرمود حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) بر مردی عبور کرد که او به فضول کلام سخن می‌گفت.

?سخنانِ زیادی، سخنانِ بیهوده، سخنانی که برای گوینده و شنونده هیچ سودی به همراه ندارد، داشت اینجور حرف‌هایی می‌زد. [فَوَقَفَ عَلیه]
امیرالمؤمنین دارد در راه عبور می‌کند، می‌بیند که یک نفری ایستاده، دارد همین‌طور حرف بی‌خود می‌زند؛ حرف‌هایی که هیچ فایده‌ای بر آن مترتب نیست؛ نه برای گوینده و نه برای شنونده؛ حضرت ایستادند

? [ثُمَّ قالْ إنَّکَ تُملی عَلی حافِظَیکَ کتاباً إلی رَبِّک ] و به آن مرد فرمود: تو داری حرف‌هایت را املاء می‌کنی بر این دو فرشته‌ای که محافظ و مراقب تو هستند. داری نوشته‌ای را بر اینها املاء می‌کنی؛ تو می‌گویی و آنها هم می‌نویسند.

?کلمه به کلمه‌ی آنچه که از زبان من و شما خارج می‌شود نوشته می‌شود. این نوشته بعداً ممکن است به ضرر ما تمام بشود. بدانیم چه داریم می‌گوییم.
[فتَکَلَّم بِما یَعنیک] به آن چیزی که برای تو مهم است سخن بگو و زبان باز کن.

? [وَ دَعْ ما لا یَعنیک] آنچه که برای تو مهم نیست، گفتنش فایده‌ای ندارد یا ضرر دارد، آن را رها کن. بدان چه داری می‌گویی

?شرح حدیث اخلاقی #امام_کاظم (ع) از #رهبر_انقلاب ۲۰ شهريور ۱۳۹۶

?بدان چه داری میگویی…

?[عن سُلیمان بن جعفرِ الجَعفری قالْ سَمِعتُ موسی بن جعفرٍ علیه‌السلام یَقولْ مَرَّ أمیرالمؤمنین علیُّ بنُ ابی‌طالبٍ علیه‌السلام بِالرَّجُلٍ یَتَکَلَّمُ بِفُضولِ الکلام]
سلیمان بن جعفر می‌گوید شنیدم از حضرت موسی بن جعفر (علیه‌السلام) که می‌فرمود حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) بر مردی عبور کرد که او به فضول کلام سخن می‌گفت.

?سخنانِ زیادی، سخنانِ بیهوده، سخنانی که برای گوینده و شنونده هیچ سودی به همراه ندارد، داشت اینجور حرف‌هایی می‌زد. [فَوَقَفَ عَلیه]
امیرالمؤمنین دارد در راه عبور می‌کند، می‌بیند که یک نفری ایستاده، دارد همین‌طور حرف بی‌خود می‌زند؛ حرف‌هایی که هیچ فایده‌ای بر آن مترتب نیست؛ نه برای گوینده و نه برای شنونده؛ حضرت ایستادند

? [ثُمَّ قالْ إنَّکَ تُملی عَلی حافِظَیکَ کتاباً إلی رَبِّک ] و به آن مرد فرمود: تو داری حرف‌هایت را املاء می‌کنی بر این دو فرشته‌ای که محافظ و مراقب تو هستند. داری نوشته‌ای را بر اینها املاء می‌کنی؛ تو می‌گویی و آنها هم می‌نویسند.

?کلمه به کلمه‌ی آنچه که از زبان من و شما خارج می‌شود نوشته می‌شود. این نوشته بعداً ممکن است به ضرر ما تمام بشود. بدانیم چه داریم می‌گوییم.
[فتَکَلَّم بِما یَعنیک] به آن چیزی که برای تو مهم است سخن بگو و زبان باز کن.

? [وَ دَعْ ما لا یَعنیک] آنچه که برای تو مهم نیست، گفتنش فایده‌ای ندارد یا ضرر دارد، آن را رها کن. بدان چه داری می‌گویی

?شرح حدیث اخلاقی #امام_کاظم (ع) از #رهبر_انقلاب ۲۰ شهريور ۱۳۹۶

#تفسیر_قرآن_کریم
(ادامه تفسیر آیه ۶ سوره هود)

۞ وَمَا مِن دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۚ كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ

?هیچ جنبنده اى در زمین نیست مگر این که روزى او بر خداست. او قرارگاه و محلّ نقل و انتقالشان را مى داند. همه اینها در کتاب مبین (لوح محفوظ) ثبت است.

?مسأله تأمین نیازمندى هاى موجودات زنده، و به تعبیر دیگر رزق و روزى آنها، از جالب ترین مسائلى است که با گذشت زمان و پیشرفت علم، پرده از اسرار آن برداشته مى شود، و صحنه هاى شگفت انگیز تازه اى از آن، به وسیله علم فاش مى گردد.

?راستى طرز روزى رساندن خداوند به موجودات مختلف، حیرت انگیز است، از جنینى که در شکم مادر قرار گرفته، و هیچ کس به هیچ وجه در آن ظلمت کده اسرارآمیز به او دسترسى ندارد، تا حشرات گوناگونى که در اعماق تاریک زمین، و لانه هاى پرپیچ و خم، و در لابلاى درختان و بر فراز کوه ها و در قعر دره ها زندگى دارند، ماهیانی که در اعماق تاریک و ظلمانی آبها زندگی میکنند؛ هیچ کدام از دیدگاه علم او هرگز مخفى و پنهان نیستند و هر جا باشند روزى آنان را به آنان حواله مى کند.

?جالب این که، در آیات فوق، به هنگام بحث از روزى خواران تعبیر به دابه و جنبنده شده است، و این اشاره لطیفى به مسأله رابطه انرژى و حرکت است و اگر حرکت را به معنى وسیعش تفسیر کنیم، گیاهان را هم در بر مى گیرد، زیرا آنها نیز یک حرکت بسیار دقیق و ظریف در مسیر نمو دارند، به همین دلیل در فلسفه ما، یکى از اقسام حرکت را مسأله نمو شمرده اند