✨﷽✨

🔴از اموری که پیامبر اکرم(ص) از آن بیزار بودند

✍️به قدری پيغمبر اکرم(ص) از اين جلال و حشمت‌ها تنفر داشت که سراسر زندگی او پر از اين قضيه است. اگر يک جا می‌خواست راه بيفتد، چنانچه عده‌ای می‌خواستند پشت سرش حرکت کنند اجازه نمی‌داد.

اگر سواره بود و يک پياده می‌خواست با او بيايد می‌فرمود برادر! يکی از اين کارها را بايد انتخاب کنی: يا تو جلو برو و من از پشت سرت می‌آيم، يا من می‌روم تو بعد بيا. يا احياناً اگر ممکن بود که دو نفری سوار بشوند می‌فرمود: بيا دو نفری با هم سوار می‌شويم؛ من سواره باشم تو پياده؟! اين‌جور در نمی‌آيد. محال بود اجازه بدهد او سواره حرکت کند و يک نفر پياده.

در مجلس که می‌نشست مي‌گفت به شکل‌ حلقه بنشينيم که مجلس ما بالا و پايين نداشته باشد. اگر من در صدر مجلس بنشينم و شما در اطراف، شما می‌شويد جزء جلال و دبدبه من، و من چنين چيزی را نمی‌خواهم. پيغمبر(ص) تا زنده بود از اين اصل تجاوز نکرد.

📚 شهید مطهری، سیری در سیره نبوی، ص98

📌 فرصت…

✍️ «فرصت» را اگر بگذاری که بگذرد، «ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ» می شوﺩ «ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ». می‌شوﺩ بسانِ لحظهٔ بعد از تحویل دادنِ برگهٔ امتحان. آن لحظه، دیگر هیچ چیزی نمی‌تواند آن برگه را دوباره به دستت برساند.

آن وقت تو می‌مانی و یک آهِ پُرحسرت… «ﻓﺮﺻﺖ» یاری امام زمان ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﮕﺬﺍﺭﯼ ﺑﮕﺬﺭﺩ؛ می‌شوﺩ ﻣﺜﻞ ﺁﺏِ تُنگِ ﻣﺎهی ﮐﻪ ﺑﻪ ﻭﻗﺘﺶ ﻋﻮﺽ نشده. ﺁن وﻗﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﻥ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﻢ، زنده نمی‌ماند… ﻗﺪﺭِ «لحظات» ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ، یاری کردنش را، حتی ثانیه‌ای عقب نیندازیم. زندگی، ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻫﻴﭻﻛﺲ نمی‌ماند…

🔴آیا روایتی داریم که اشاره به دستور العملی که خود ائمه برای بندگی خدا انجام می‌دادند داشته باشد؟ بله که داریم کسانی که به سیر و سلوک علاقه دارند این حدیث را از دست ندهند

آیا مقصود از «ذکر» ذکر زبانی است یا اینکه غرض از ذکر این است که قلب انسان دائما متوجه خدای متعال باشد؟

🔹 روی ابن القداح عن أبی عبد الله ع قال:

🔸 ما مِنْ شَیْ ءٍ إِلَّا وَ لَهُ حَدٌّ یَنْتَهِی إِلَیْهِ فَرَضَ اللَّهُ الْفَرَائِضَ فَمَنْ أَدَّاهُنَّ فَهُوَ حَدُّهُنَّ وَ شَهْرُ رَمَضَانَ فَمَنْ صَامَهُ فَهُوَ حَدُّهُ وَ الْحَجُّ فَمَنْ حَجَّ فَهُوَ حَدُّهُ إِلَّا الذِّكْرَ فَإِنَّ اللَّهَ لَمْ یَرْضَ فِیهِ بِالْقَلِیلِ وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ حَدّاً یَنْتَهِی إِلَیْهِ ثُمَّ تَلَا «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثِیراً وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِیلًا» فَلَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ حَدّاً یَنْتَهِی إِلَیْهِ

🔹 قالَ (ع) وَ كَانَ أَبِی كَثِیرَ الذِّكْرِ لَقَدْ كُنْتُ أَمْشِی مَعَهُ وَ إِنَّهُ لَیَذْكُرُ اللَّهَ وَ آكُلُ مَعَهُ الطَّعَامَ وَ إِنَّهُ لَیَذْكُرُ اللَّهَ وَ لَوْ كَانَ یُحَدِّثُ لِقَوْمٍ مَا یَشْغَلُهُ ذَلِكَ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ كُنْتُ أَرَی لِسَانَهُ لَاصِقاً بِحَنَكِهِ یَقُولُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ كَانَ یَجْمَعُنَا فَیَأْمُرُنَا بِالذِّكْرِ حَتَّی تَطْلُعَ الشَّمْسُ وَ كَانَ یَأْمُرُ بِالْقِرَاءَةِ مَنْ كَانَ یَقْرَأُ مِنَّا وَ مَنْ كَانَ لَا یَقْرَأُ مِنَّا أَمَرَهُ بِالذِّكْرِ وَ الْبَیْتُ الَّذِی یُقْرَأُ فِیهِ الْقُرْآنُ وَ یُذْكَرُ اللَّهُ فِیهِ تَكْثُرُ بَرَكَتُهُ وَ تَحْضُرُهُ الْمَلَائِكَةُ وَ تَهْجُرُهُ الشَّیَاطِینُ وَ یُضِی ءُ لِأَهْلِ السَّمَاءِ كَمَا تُضِی ءُ الْكَوَاكِبُ لِأَهْلِ الْأَرْضِ وَ الْبَیْتُ الَّذِی لَا یُقْرَأُ فِیهِ الْقُرْآنُ وَ لَا یُذْكَرُ اللَّهُ فِیهِ تَقِلُّ بَرَكَتُهُ وَ تَهْجُرُهُ الْمَلَائِكَةُ وَ تَحْضُرُهُ الشَّیَاطِینُ

🌷 شخصی به نام ابن قداح نقل کرده که امام صادق علیه السلام فرمودند:

🔹 همه تکالیف حدی دارند که اگر به آن حد برسند ساقط می‌شوند و پایان می‌پذیرند؛ خدای تعالی تکالیفی را واجب کرد، هر کس آن واجبات را ادا کرد حد و مرزش ادای آن واجب است و بعد از ادای واجب آن تکلیف ساقط می‌شود. به عنوان مثال روزه ماه رمضان را واجب نمود، هر کس روزه بگیرد تکلیف ساقط می‌شود و حج از واجبات است هر کس حج به جای آورد تکلیف ساقط می‌شود.

🔸 اما یک تکلیف هست که هرگز ساقط نمی‌شود و آن ذکر و یاد خدای متعال می‌باشد که حق تعالی به کم آن قانع نگردیده و حدی برای آن قائل نشده است و فرمود: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید بسیار خدای را یاد کنید و صبح و شام وی را تسبیح کنید» بنابراین خدای تعالی حد و مرزی برای ذکر و یاد خودش قرار نداده است که بعد از آن مرز دیگر ذکر مطلوب نباشد و تکلیف از انسان ساقط شود و انسان بتواند در حالتی از حالات به یاد خدا نباشد.

🔹 راوی گوید امام صادق علیه‌السلام فرمودند: پدرم بسیار زیاد به یاد خدا بود. من با او راه می‌رفتم او به یاد خدا بود و با او غذا می‌خوردم او به یاد خدا بود و اگر هم با مردم سخن می‌گفت، اختلاط با مردم او را از یاد خدای باز نمی داشت و می‌دیدم که زبانش به کام چسبیده بود دائما ذکر «لا اله الا اللَّه» می‌گفت و بعد از نماز صبح ما را جمع می‌کرد و به ما امر می‌نمود که خدای را یاد کنید و متوجه او باشید تا آنکه آفتاب طلوع می‌کرد و هر کس از خانواده ما که می‌توانست قرآن بخواند، او را امر می‌کرد که قرآن بخواند و هر کس که نمی توانست به او امر می‌نمود که ذکر زبانی بگوید.

🔸 و خانه ای که در آن قرآن خوانده شود و یاد خدا گردد، برکتش زیاد می‌شود و فرشتگان در آن اجتماع کنند و شیاطین از آنجا کوچ نمایند. این خانه برای آسمانی‌ها می‌درخشد، چنان که ستارگان برای اهل زمین می‌درخشند، و خانه ای که در آن قرآن خوانده نشود و خدای تعالی یاد نگردد، برکتش کم خواهد شد، و ملائکه از آن خانه کوچ کنند و شیاطین حضور یابند.

📚 (بحار الانوار، ج90، ص161)

✍🏻 اگر دقت بفرمایید «ذکر» عملی است که با هیچ کاری مثل کاسبی، تدریس، صحبت، بیماری، خلوت، انجمن و غیره منافات ندارد پس قطعا این «ذکر» عملی است قلبی که قلب انسان باید دائما به یاد خدای متعال باشد و او را حاضر و ناظر بر خودش ببیند و ذکر زبانی یکی از مصادیق ذکر است که انسان به آن قلبش را متوجه خدا می‌کند و غرض اصلی همان توجه قلب می‌باشد.

✍️امام علی(ع)

ترسناک‌ترین تنهایی، خودپسندی است!

📚نهج‌البلاغه،حکمت۳۸

✨﷽✨

🌼اهمیت مراقبه

✍️ انسان باید به گذر عمر خود و پایان فرصت ها توجه کند و به بد حالی و بیچارگی خود واقف شود و هنگامی که حق تعالی با لطف خود ، به او نشان داد که قلبش از ایمان خالی است ، از #غفلت بپرهیزد و به مجاهدت و مراقبت بپردازد ؛ زیرا فرصت ها در حال پایان است و به زودی با پایان یافتن عمر به حقیقت باطن خود پی خواهد برد ؛

چنان که روایات رسیده از معصومان { علیهم‌السلام } گویای این مطلب است که
حقیقت ساعات #گناه آن چنان ظلمانی ومتعفن است که یک لحظه آن ، عیش و شادی اهل بهشت را در هم می شکند. انسان تا وقتی در حیات دنیایی به سر می برد.از حقایق محجوب است و هنگامی که مرتکب گناهی می شود و می بیند که تغییری در عالم پدید نمی آید ، گمان می کند که اتفاقی نیفتاده است و هر چه بوده ، گذشته است ؛
ولی به راستی این گونه نیست و او از ظلمتی که برای خویش به وجود آورده است محجوب است.

بر خلاف آن ، لحظات #ذکر و یاد حق تعالی باطنی نورانی دارد و چنان است که اگر یک لحظه از آن بر اهل جهنم نمایان شود ، آن چنان مدهوش می شوند که عذاب جهنم را از یاد می برند.

بنابراین حسرت انسان در روبه رو شدن با چنین حقایقی و آرزوی بازگشت به #دنیا برای کسب معرفت ، بالاتر از حد تصور است.

این جا است که ضرورت معاشرت با اهل ذکر و #پرهیز_از_اهل_غفلت بر انسان روشن می شود ؛ زیرا همنشینی با اهل ذکر ، انسان را به یاد خدا و مراقبه تشویق می کند ، در حالی که همنشینی با اهل غفلت ، او را به گمراهی و غفلت می کشاند. ✨

📚 منبع ؛ کتاب کیمیای وصال ، صفحه 98، حضرت استاد آیت الله محمد شجاعی ” رضوان الله علیه “

✍️حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:

قلب متیقّن و دلِ شکسته‌ای می‌خواهد که دعایش مثل تیر به هدف برسد، به‌گونه‌ای‌که دعا کنیم و اجابت آن را بفهمیم، و یا حداقل به ما وعده‌ی استجابت بدهند.

📚در محضر بهجت، ج٣، ص٢٣٠