?قلب مؤمن نسبت به یاد خدا?
ماهی به طمع گوشت قلاب می‌آید و در دام می‌افتد و صید می‌شود.
شیطان قلاب است و دنیا گوشت قلاب
در دنیا به هر چیزی که علاقه‌مند شوید در قلاب شیطان افتاده‌اید
و شیطان زیبایی‌های دنیا را برای شما زینت می‌دهد و با علاقه به هر یک از مظاهر دنیا، شیطان بر شما سلطه پیدا میکند.
صیاد وقتی‌که می‌خواهد ماهی بگیرد، قلاب به کار می‌برد.
همین قلابی که صیاد برای صید ماهی به کار می‌برد برای انسان عبرتی است،
صیاد قلاب را در دریا یا رودخانه می‌اندازد و بر سر قلاب، گوشت یا کِرمی که ماهی بیشتر دوست دارد، قرار می‌دهد
و قلاب را لای آن گوشت پنهان میکند و بعد قلاب را وسط جایی که هستند پرتاب میکند.
وقتی‌که ماهی می‌خواهد گوشت را بخورد قلاب را هم همراه گوشت می‌بلعد،
قلاب که بلعیده شد، صیاد از تکانی که به نخ قلاب وارد می‌شود، می‌فهمد که ماهی را صید کرده است.
اگر ماهی بچه باشد، صیاد با یک‌ضرب آن را بالا می‌کشد
و اگر ماهی سنگین باشد، صیاد به‌طور متناوب قلاب را می‌کشد و رها میکند و با این کار ماهی را خسته و بی‌جان میکند.
وقتی‌که مطمئن شد که دیگر ماهی توان ندارد، آن‌وقت آن را از آب بیرون می‌کشد.
شیطان هم گاهی قلابش به انسانی گیر میکند.
قلاب او لذّت‌های دنیوی آلوده به گناه و آرزوها، ریاست‌طلبی، علاقه به فرزند و کلاً علاقه به هر چیزی است که دنیایی می‌باشد.
ماهی در این دریا می‌غلتد و تلاش میکند که قلاب را همراه خود ببرد
و قلاب هم تلاش میکند که او را همراه خود ببرد.
شیطان هم بعدازاینکه انسان را به امور دنیا عاشق و علاقه‌مند کرد، بعد آن چیز را می‌کشد، شل و محکم میکند،
یک‌بار تا حدی که می‌تواند می‌کشد، ولی مواظب است که بند قلاب پاره نشود،
رها میکند و دوباره می‌کشد تا آن را بیرون بکشد
و به همین صورت شیطان درصدد است که انسان را در دام معصیت‌ها بیاورد.
چندین بار او را می‌آورد و می‌برد تا اینکه بالاخره او را از «یاد الهی» خارج میکند.
کسانی که شیاطین بر آن‌ها مسلط شده‌اند، این‌ها را شیطان از آب گرفته و صید کرده است و قلب آن‌ها مرده است.
همچنان که قلب ماهی در آب زنده هست، قلب انسان هم در عشق به خدا زنده است و حیات دارد،
همان‌طوری که اگر ماهی را از آب بیرون بکشند می‌میرد، قلب انسان را هم اگر از علاقه به یاد خدا بیرون بکشند، می‌میرد
و دیگر آن قلب، قلب نیست.
انسان ظاهراً زنده است ولی دل او مرده،
یعنی در حقیقت دل، همچون ماهی آب است،
ماهی آبِ محبت خدا، ماهیِ دریای ذکر خدا است
و اگر از دریای ذکر خدا دلی را بیرون بکشند، مانند ماهی از آب بیرون کشیده شده، آنقدر دست‌وپا می‌زند تا بمیرد.
دین همان دریاست که تا انسان در دین است مانند ماهی در دریا است:
«المؤمنُ فی المسجدِ کَالسَّمَکِ فِی الماءِ» مؤمن در مسجد مثل ماهی در آب است.
كشف الخفاء، تألیف عجلونی، ج۲، ص۲۹۵
یعنی قلب مؤمن نسبت به یاد خدا مانند ماهی است نسبت به دریا.
پس این‌همه انسان‌های مبتلا به فسق و فجور و امثال این‌ها را شیطان صید کرده و از دریای محبت خدا بیرون کشیده است، این‌ها از دریا خارج‌شده‌اند.
رسول الله (ص):
انسان به همان كسى واگذار مى شود كه به او #امید بسته است و اگر انسان فقط به #خدا امید ببندد، به غیرِ خدا واگذار نمى شود.
(كنز العمّال، ح ۵۹۰۹)
