سلام ابن مستنير مي گويد محضر امام محمد باقر ـ عليه السلام ـ بودم كه حمران ابن اعين وارد شد و چند سؤال از آن بزرگوار كرد. در هنگام خداحافظي گفت اي پسر رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله ـ خدا شما را طول عمر عنايت كند و ما را بيش از اين بهره مند گرداند. خواستم وضع خود را برايتان شرح دهم.
وقتي ما شرفياب خدمت شما مي شويم. هنوز خارج نشده ايم قلبمان صفائي پيدا مي كند و ماديات و دنيا را فراموش مي كنيم. اما همينكه وارد اجتماع و تجارت و كسب مي شويم باز به دنيا علاقه پيدا مي كنيم.
امام ـ عليه السلام ـ فرمود: قلب چنين است گاهي سخت و زماني نرم مي شود سپس فرمود: اصحاب رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ به آن حضرت عرض مي كردند: ما مي ترسيم منافق باشيم. پيغمبر ـ صلي الله عليه و آله ـ مي پرسيد به واسطه چه چيز؟ مي گفتند: وقتي خدمت شما هستيم ما را بيدار نموده به آخرت متمايل مي فرمائيد ترس به ما روي مي آورد دنيا را فراموش كرده بي ميل به آن مي شويم. به طوري كه گويا با چشم آخرت و بهشت و جهنم را مشاهده مي كنيم. اين حال تا موقعي است كه در خدمت شما هستيم. همينكه خارج شديم به منزل كه مي رويم بوي فرزندان به شامه ما مي رسد خانواده و زندگي خود را كه مي بينيم حالت معنوي كه از محضر شما كسب كرده بوديم از دست مي دهيم آيا با اين خصوصيات ما گرفتار نفاق نمي شويم.
فرمود: هرگز، اين پيشامد ها و تغييرات از وسوسه هاي شيطاني است كه شما را به دنيا متمايل مي كند. به خدا سوگند اگر بر همان حال اولي كه ذكر كرديد مداومت داشته باشيد ملائكه با شما مصافحه مي كنند و بر روي آب راه خواهيد رفت.
و لولا اَنّكُمْ تَذْنِبُونَ فَسْتَغْفِرُونَ الله لخَلقَ اللهُ خَلْقاً حَتيَّ يَذْنِبُوا ثُمَّ يَسْتَغْفِرُ لَهُمْ اَنَّ المؤمِن تَوّابٌ
اگر اينطور نبود همينكه شما گناه مي كنيد و بعد از آن توبه مي نمائيد هر آينه خداوند دسته ديگري را خلق مي كرد كه گناه كنند آنگاه طلب آمرزش و توبه نمايند تا خداوند آنها را ببخشد.
به درستي كه مؤمن پيوسته مورد امتحان و آزمايش واقع مي شود گناه مي كند و توبه مي نمايد باز گناه مي كند فوراً توبه مي نمايد. نشنيده اي خداوند مي فرمايد:
اِن الله يُحِبُّ التوابين و يُحِبُ المُتطّهرين نيز در اين آيه مي فرمايد: «ِاسْتَغْفِروا رَبّكُم ثُمَّ تُوبُوا اِلَيْهِ»
?اصول کافی: ج۲؛ص۴۲۳
