▫️ زیاد دعا کنید▫️
✸ امام علیه‌السلام سفارش کرده است که دعا زیاد بکنید، نتیجه دعا این است کہ:
« إِنَّ الْعَبْدَ اِذا کٰانَ دَعّٰا »
بنده‌ای کہ خیلی دعا می‌کند،
وقتی «نَزَلَ بِهِ الْبَلا» زلزله که می‌شود این بنده تا دعا می‌کند، ملائکه به هم می‌گویند:
«صَوْتٌ مَعْروفٌ» این صدا آشناست و بلا این شخص را نمی‌گیرد، پارتی بازی می‌کنند.
دیدید یک آشنایی اگر در یک جایی باشد، زود کار انسان راه می‌افتد، این کسی هم که زیاد دعا کرده ملائکه می‌گویند: « صَوْتٌ مَعْروفٌ» این صدا آشناست و بلا او را نمی‌گیرد.
✸ وَ إذا لَمْ یَمکُنْ دَعّٰا وَ نَزَلَ بِهِ الْبَلاء
اما اگر کسی اهل دعا نباشد و بلا بر او نازل شود «قیلَ أَیْنَ کُنْتَ قَبْلَ الْیَوْم» ملائکه به او می‌گویند قبل از امروز کہ بلا آمده کجا بودی، که حالا می‌گویی خـدا؟ دیروز کجـا بودی؟ پریروز کجـا بودی؟ ملائکه به او می‌گویند: چرا حالا می‌گویی خدا؟
✸ حالا که دُمت توی تله گیر کرده و می‌بینی زمین دارد تکان می‌خورد و زلزله شش ریشتری و پنج ریشتری آمده و احتمال خطر می‌دهی، می‌گویی ای خدا به دادم برس و بلا این شخص را می‌گیرد.
✸ در منحیلر چند سال قبل زلزله آمد، یک کسی از اهل علم نقل می‌کرد که در یکی از خانه‌ها سگی بود که شش هفت تا بچه زاییده بود. نیم ساعت قبل از اینکه زازله بشود، سگ آمده بود و توله‌هایش را برده بود و صاحب خانه هم نفهمیده بود، آن سگ می‌دانست کہ نیم ساعت دیگر زلزله می‌شود، ما نمی‌دانیم.
✸ سگ توله‌هایش را بیرون برد، اما از آنجایی که سگ باوفاست و نسبت به صاحب خانه ارادت دارد، پیش از اینکه زلزله بیاید، می‌آید و پارس می‌کند، صاحب خانه بیدار می‌شود ، می‌گوید: اِه، چرا سگه امشب بیرون مانده است؟! آنها در را باز می‌کنند، نمی‌دانستند که سگ، بچه‌هایش را دور کرده است.
✸ تا به خودشان می‌جنبند، سگ، بچهٔ قنداقی که توی اتاق بوده را به دهان می‌گیرد و از خانه دور می‌شود، اهل خانه به دنبال سگ می‌دوند و داد می‌زنند. مردم از خواب بیدار می‌شوند، دنبال سگ می‌دوند و می‌بینند که سگ، بچهٔ صاحب خانه را کنار بچه‌های خودش خواباند. ناگهان همان لحظه زلزله می‌شود و همه ساختمان‌ها پایین می‌آید و اهل خانه، هیچ کدامشان از بین نرفتند.
✸ حیوانات عجیب هستند. یک آیه هم در قرآن هست که می‌فرماید:
« رَبُّنَا الَّذی أَعْطی کلَّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ثُمَّ هَدَی» خدا حیوانات را خلق کرده است، سپس آنها را هدایت فرموده است.
«ثُمَّ هَدَی» این هدَی، هدای ماها نیست که پیغمبر برای ما فرستاده و ما را هدایت کرده است.
این هدَی، هدای تشریعی نیست، هدای تکوینی است. یعنی خداوند تمامی موجودات را به مصالح و مفاسد زندگیشان آشنا کرده است.
✸ یعنی گوسفند بیابان می‌داند که اگر دلش درد بگیرد، چه بخورد که دلش خوب بشود.
شخصی می‌گفت: گوسفندت را باید همراه گله به بیابان بفرستی، اگر توی خانه نگهداری، گوسفند می‌میرد. چون توی گله که برود، اگر دل درد بگیرد، می‌فهمد که باید کدام علف را بخورد تا دلش خوب شود، ما نمی‌دانیم.
ما باید برویم پیش دکتر اما حیوانات دکتر نمی‌روند خودشان هَدی
✸ پس اینهایی که دعا زیاد می‌کنند، خدا اینجور آنها را نجات می‌دهد. گاهی می‌گویند فلان جا زلزله آمده و بعد از یک هفته پیرزن از لای آوارها سالم بیرون می‌آید، اعلام هم می‌کنند. اینها برای چیه؟ برای دعاست…
✸ قدر دعا را بدانید، دعا کنید همیشه از خدا بخواهید و بگوئید خدا، تا وقتی که زلزله آمد، ملائکه بگویند : «صَوْتٌ مَعْروفٌ»
وقتی شما در حال بلا می‌گوئید ای خدا، ملائکه می‌گویند این صدا آشناست و بلا به شما نمی‌رسد. اما به آن کسی که صدایش آشنا نیست می‌گوید قبل از امروز کجا بودی؟
هر دم که سرت به درد آید
نالان شوی و سوی من آیی
چون درد سرت شفا بدادم
یاغی شوی و دگر نیایی
ماها نوعاً در گرفتاری می‌گوئیم خدا، ولی خدا کدام بنده را دوست دارد؟ آن بنده‌ای که در وقتی که گرفتار هم نیست بگوید خدا، در موقعی هم که خودش گرفتار نیست، برای خودش هم دعا نمی‌کند، برای مردم دعا کند.
✍ منبع:
?ڪتاب #بدیع_الحکمة حکمت ۲۷
از مواعظ آیت الله مجتهدی تهرانی(ره)
