اولین دعای امام زمان چیست؟
سه راهکار امام هادی(علیه السلام) برای تعجیل در ظهور:
امام هادی(علیه السلام) میگویند در سیر اول این سه کار را انجام بدهید:
1-قلبها باید تسلیم بشود، این دل باید با امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) یکی شود، این خیلی مهم است. در روایت داریم که خدا یک موقعی به پیامبرش(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود: ای نبی ما میبینی بعضیها خیلی به سمت من میآیند، میبینی بعضیها خیلی خدا خدا میکنند. من اینها را دوست میدارم؛ چون دوست دارم صدایشان را بشنوم. خدا خدا را در زبانشان میاندازم. گاهی انسان را امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) دوست دارند، وقتی دوستش دارد یا مهدی به زبانش میافتد.آدمهایی که دلهایشان مهدوی است. این عنایت خود حضرت است. قلب باید مهدوی باشد. وجود باید مهدوی باشد.
2-گام دومی که امام هادی(علیه السلام) میفرمایند این است که آدم نظرش هم تابع نظر امام باشد. جامعه منتظر ما صبحها دعای عهد میخواند. میگوید: «اَللّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلانَا الاْمامَ»، من امام دارم، وقتی امام دارم باید تابع باشم، میگویند وقتی مسجد رفتی، زودتر نباید سر از رکوع برداری. عقب هم نباید بیفتی.
آدم امام زمانی میگوید: من پیشوا دارم، قانون زندگی من بر اساس نظر حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است، نظرم تابع است.
آدم منتظر سیر دوم در زندگیاش این است امام هر کاری کرد، من آن کار را انجام میدهم، خودم، دلم، عشقم، زندگیام همه در امام دیده میشود، وجود من کی معنا پیدا میکند؟ با وجود امام. باز در دعای عهد نکته زیبایی است میگوید شما صبحها با امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) عهد میبندید، تجدید عهد میکنید « اللَّهُمَّ إِنِّی أُجَدِّدُ لَهُ فِی صَبِیحَةِ یَوْمِی هَذَا وَ مَا عِشْتُ مِنْ أَیَّامِی»، بعضیها حرم میروند طرف در حرم با حجاب است، بیرون حرم میآید! گاهی طرف وارد جلسه دینی میشود، میگوید اینجا باید متدین بود، از جلسه جدا میشود فراموش میکند، طرف مسجد میآید، نماز جماعت را میخواند، بعد از مسجد یک نوع دیگر زندگی میکند!
آدم امام زمانی میگوید: من پیشوا دارم، قانون زندگی من بر اساس نظر حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است، نظرم تابع است.
3-سوم این است که یاری من برای شما آماده شده است، ما گاهی تصور میکنیم که همه چیز از امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) میخواهیم، جالب است امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) هم از ما توقع دارد، حتی خداوند هم نیاز به یاری دارد، خدایی که این همه صفات در جوشن کبیر در ماه مبارک رمضان خواندهایم، همین خدا میگوید: «إِن تَنصُرُواْ اللَّهَ یَنصُرْکُمْ»(محمد/7)؛ اگر کمکم بدهید کمکتان میکنم؛ یعنی خدا نیازمند کمک مردم است، نه برای خودش، برای خود مردم.
اولین دعای امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) هنگام ولادت:
خدا قشنگ میگوید: «وَ لَیَنصُرَنَّ اللهُ مَن یَنصُرُه»(حج/40)؛ هر کس من را یاری کند، من او را یاری می کنم، امام هم همین را میگوید، امام هادی(علیه السلام) در زیارت جامعه کبیره به ما یاد دادند که بگویید یاری من برای شما آماده شده است. این سه گام در زندگیمان باید حاکم شود.
اصلاً بخواهم واضحتر بگویم ظهور یک مثلث است، ظهور حضرت مهدی(ع) که ما همه منتظرش هستیم یک مثلث است، یک ضلعش خدا است که خدا میخواهد ظهور چون هدف خلقت است، چون عبودیت در ظهور معنا پیدا میکند، خدا عاشق ظهور است، دنبال ظهور میگردد، خدا در ظهور پرستش واقعی میشود، امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) هم که عاشق ظهور هستند.
حضرت مهدی سحرگاه نیمه شعبان به دنیا آمدند، حکیمه خاتون میگوید: اول دعایی که امام عصر(عجل الله تعالی فرجهالشریف )کردند این بود که خدایا فرجم را نزدیک کن، این نوزاد کمتر از یک ساعتشان بود، به پدر بزرگوارشان دادم، در بغل بابا دست به دعا بلند کردند، «خدایا! گشایش دوستان من در فرج من است. فرج من را نزدیک کن»، پس امام ظهور میخواهد.
حمیری میگوید: آقا پرده خانه را در مستجار کعبه گرفتند و فرمودند: « اللّهُمَ أَنجِزلی ما وَعَدتَنی»(اعیان الشیعه، جلد حضرت مهدی، ص 105)؛ خدایا فرجم را نزدیک کن.
پس امام(عجل الله تعالی فرجه الشریف) میخواهد، خدا میخواهد، چه کسی باید بخواهد؟ ما باید بخواهیم،خدا این سؤال را میپرسد: تو چه کار کردی که من مهدی را بفرستم؟تو برای آمدن امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) که من دلم میخواهد بیایدچه کرده ای؟
من گاهی مثال میزنم، اگر کسی را دعوت میکنیم، مهمانی میآید در خانهمان در را میبندیم، قفل هم میکنیم، پشت در را میاندازیم در میزند، میگوییم ما نهار را کشیدیم، منتظریم به او زنگ میزنیم، میگوید: در را باز کنید من داخل بیایم، ما پشت در ایستادیم، داد میزنیم، چرا نمیآیی، میگوید در را باز کنید. امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) میگوید در را باز کنید، پشت درم من لحظهشماری میکنم، میآیم، این در را چطوری باز کنیم یار شویم.