امام سجاد(علیه السلام) در آغاز همه دعاهای صحیفه، بر پیامبر(صلی الله علیه و آله) و اهل بیت گرامیش(علیه السلام) درود می فرستد.

در جمله اول دو مطلب قابل بحث است، یکی مشروعیت اصل دعا و آن دیگر، درود بر نبی معظم اسلام قبل از آغاز دعا.

دعا یکی از قطعی ترین امور دینی و از جمله ضروریات اسلام است،در ادیان انبیای گذشته و نزد پیامبران سلف نیز دعا امری حتمی بوده است. دعا گاهی قابل استجابت است و گاهی به علل و مصالحی قابل پذیرفتن نیست، اما آنچه در بین تمام دعاها که همیشه مستجاب می شود، دعای صلوات است. در روایات آمده که چون دعای درود بر پیغمبر مورد پذیرش است، برای این که دعاهایتان مستجاب شود، در آغاز دعا، به رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) و اهل بیتش صلوات بفرستید وسپس تقاضای خود را بگویید. حضرت علی(علیه السلام) می فرماید:

«کل دعاء محجوب عن السماء حتی یصلی علی محمد واله ». (2)

و امام صادق(علیه السلام) می فرماید:

«وقتی یکی از شما در پیشگاه خداونددعا می کند البته تقاضای خود را با صلوات بر پیامبر(صلی الله علیه و آله) آغازکند، چه آن که درود بر پیامبر(صلی الله علیه و آله) ، مقبول درگاه الهی است وچنین نیست که خداوند دعایی را که شامل چند مطلب است و باصلوات بر نبی آغاز شده، قسمتی را بپذیرد و قسمت دیگر را ردکند. (3) در روایت دیگری است:

«در پایان دعا هم درود بفرستد». (4)

                                                     «اللهم صل علی محمد و آل محمد»

پی نوشت:

1. شرح و تفسیر دعای مکارم الاخلاق، ج 2، ص 221؛سفینه البحار، ضمن شرح کلمه «دعا»،امالی شیخ صدوق، ج 1، ص 157.

؛ سفینه البحار، ص 448 واژه «دعا».