بخشی از وصیت #حسین_علم_الهدی
♦️ کربلای هویزه که در عملیات نصر سال 59 اتفاق افتاد، تنها یک اتفاق نبود، یک پایان هم نبود.
کربلای هویزه ابتدا، مقدمه و شروع به کار دانشگاهی بود با اساتیدی عاشق، شاگردانی عاشق، کارکنانی عاشق و میهمانانی عاشق.
عشق معقول و در عین حال زیبا و دلنشین که اینگونه شاگردانی را در دامان چنین اساتیدی تربیت می کند.
گفتیم که #حسین_علم_الهدی که خود استاد دانشگاه #هویزه است، خود شاگرد کوچک #مکتب حسین و عاشورا است و غریب نیست اگر بگوییم که حسین هم با هدفی همسان با هدف حسین بن علی در روز عاشورا دست به ایثار زد و آن همان “و بَذَلَ مُهجَتَهُ فِیکَ لِیَستَنقِذَ عِبادَکَ مِن الجَهاله” بود.
?حال به این بیندیشیم که چه چیزی کربلا را ماندگار کرد و حسین بن علی را پیشوایی ابدی و ازلی قرار داد؟?
.
حتما چیزی فراتر از ظواهر و عینیاتی که بشر تنها به چشم میبیند و به عشق یا ترحم برایش می گرید، است.
قطعا “یا لَیتَنا کُنّا مَعَکُم” که ما دائما در ملاقات با شهدا می گوییم و به دنبالش عاقبت در مسیر آنها بودن را “فَأفوز فوزاً عَظیما” می دانیم، پیوندی نا گسستنی با مبانی و بنیان هایی دارد که کربلا را کربلا کرد و اینک #هویزه را هم زنده و جاودانه کرده است…
.
?بخشی از وصیت #حسین_علم_الهدی به برادرش سید حمید که در آن، برادرش را به تداوم مبارزه پس از جنگ تحمیلی دعوت کرده و او را دعوت به سفر به حوزه علمیه کرده می تواند به تو در شناخت این بنیان ها کمک کند. ماهم همراه و همقدم تو خواهیم بود…??