❌بغض و عصبانیت ممنوع!!؟!؟!؟

یکی از آموزه‌هایی که در کتاب‌های «آنتونی رابینز» و دیگر مروجان اندیشه تفکر نوین دیده می‌شود؛ تفکر مثبت است. آن‌ها می‌گویند مطلقاً نباید تفکر منفی داشت، نباید عصبانی شد و … .
اما سوال جدی این است؛ مگر می‌شود نسبت به بعضی افراد بغض نداشت و عصبانی نبود؟
امام باقر(علیه‌السلام) می‌فرمایند:
«إذَا أرَدتَ أن تَعلَمَ أنَّ فِیکَ خَیراً فَانظُر إلَی قَلبِکَ فَإن کانَ یُحِبُّ أهلَ طَاعَة اللهِ وَ یُبغِضُ أهلَ مَعصِیَتِهِ فَفِیکَ خَیرٌ وَ اللهُ یُحِبُّکَ وَ إِن کَانَ یُبغِضُ أهلَ طَاعَة اللهِ وَ یُحِبُّ أهلَ مَعصِیَتِهِ فَلَیسَ فِیکَ خَیرٌ وَ اللهُ یُبغِضُکَ وَ المَرءُ مَعَ مَن أحَبَّ»[الکافی، ج 2، ص 126]
اگر می خواهی بدانی که در راه خیر گام بر می‌داری، پس به قلبت بنگر! چنان‌چه دوستدار اولیای خداست و بغض گناه‌کاران در آن است، بدان که در تو خیر است و خدا هم تو را دوست دارد. اما اگر در قلب تو کینه‌ی اهل طاعت خدا و محبّت گناه‌کاران وجود داشته باشد، در آن صورت در تو هیچ خیری نیست و خدا تو را دشمن می‌دارد و آدمی با کسی محشور می شود که او را دوست دارد.
به همین خاطر است که در آموزه‌های دینی دوستی خدا، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمه ‌اطهار(علیهم السلام) و دشمنی با مخالفان آنان، اساس دین شمرده شده است. در روایت است که فضیل ‌بن ‌یسار به امام صادق(علیه السلام) عرض کرد که همانا حب و بغض از نشانه‌های ایمان است؟ آن حضرت فرمود: «هل الایمان الا الحب و البغض؛ آیا ایمان چیزی جز دوستی و دشمنی است؟» [بحارالانوار، ج 69، ص341.]

?بیداری شیعه