تحلیل عرفانی عید فِطر
✳️ تحلیل عرفانی عید فِطر ✳️
?فطر به معنای “گشودن” یا “بازکردن” است و در فرهنگ عرفانی نیز معنای خاصی متناسب با عید فطر دارد.
?فطر یعنی انسان روزه دار به فطرت خودش بازگردد، یعنی با این روزه که هم ظاهری بود و هم باطنی و همه‌ی وجودت امساک داشت وارد عید فطر و رجوع به فطرت شدی.
?چون یک ماه امساک کردن یعنی ترک تعلق از نفسانیات، شهوات، تمایلات غیر الهی که این امساک، انسان را پاک می‌کند و بازگشت انسان به اصلش هست.
?روح و جان مومنی که امساک واقعی کرده در عید فطر، شکفته می شود و پر از ریحان و عطر و گل و لاله معنوی خواهد شد و به اصطلاح، فطرتش شکوفا می شود.
?به عبارت دیگر فطر یعنی جان سالک روزه دار بعد از یک ماه ریاضت شرعی، شکفته شده و دریچه قلب او به سوی ملکوت، گشوده شود و انوار حق متعال را مشاهده کند و با تجلیات فعلی و اسمایی و صفاتی و بلکه تجلیات ذاتی خدای تبارک و تعالی مواجه شود.
?سالک روزه دار که در جهت کشف حقیقت تلاش می‌کند هدفش از روزه گرفتن این است که هنگامی که به جهان نگاه می‌کند فقط خدا را ببیند و در روز عید فطر به وصال نایل شود.
?اگر در روز عید، خداوند را دید و احساس کرد که در کنارش نشسته و با او حرف می‌زند و او را مشاهده کرد در این صورت روزه او مورد قبول است و آن روز برایش عید است؛ اما اگر این اتفاق نیفتد و خداوند را در کنارش احساس نکند واو را مشاهده نکند روزه او تمام نشده است چرا که به هدفش نایل نگشته است، چون معلوم می شود هنوز جانش به معنای واقعی شکفته نشده و فطر حقیقی برایش محقق نشده است.
?البته هر روزه داری بعد از یک ماه روزه گرفتن به قدر کیفیت روزه ای که در ماه مبارک رمضان داشته است بهره می برد و به همان میزان، فطر برایش در عید فطر اتفاق می افتد و دستش خالی نمی ماند
?ولی باید توجه داشت که فطر حقیقی و عید واقعی و رجوع تام به فطرت فقط برای روزه دار عارف محقق می شود که خدای متعال عیدی او را داده و بنده روزه دار عارف خود را در بر خودش جای می دهد و او را به فوز لقاءالله می رساند.
?و بنده عارف در این حالت چنان مسرور است و چنان بهجت و انبساط روحی دارد که سر از پا نمی شناسد، و چرا اینطور نباشد در حالیکه عارف به نگاهی از سوی محبوب خود(یعنی خدای متعال) جان می دهد چه رسد به اینکه یار او را بپسندد و در کنارش نهد!!! طوبی لهم.
?اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج?
