?پیوند با خدا را انبیاء قدر دانستند، بعضی از ما ها هزاران سال هم زندگی کنیم، معلوم نیست به پر و پایۀ کار آن‌ ها برسیم.
?حالا در انبیاء هم مختلف هستند ولی این گونه که ما می‌‌ رویم، یک بخشی از آن برای مشاغلمان است، باشد؛ یک بخشی از آن برای نادانی‌ های ماست، باشد؛ یک بخشی از آن برای ضعف‌ های نفسانی ماست. خداوند با قوت می‌‌ فرماید: «وَ عَلَى اللَّهِ فَلْیتَوَکلِ الْمُؤْمِنُونَ» باید توکل کنند، نمی‌ توانند، بیچاره و ضعیف هستند که این گونه هستند، نمی‌ شود. یک بخشی از آن برای ضعف‌ هایمان است.
?ببینید اگر که انسان بخواهد عقلش حیات پیدا کند و این‌ ها را درک کند و درست برود، چقدر راه دارد برود؟ بیخود فکر نکنیم انبیاء… آن‌ ها هم افراد عادی بودند بالأخره، افرادِ امتحان داده، افراد مستعد، افراد باگذشت، افراد خالص بودند.
‌ ‌