حضرت آیت الله محفوظی ؛
✍️حضرت آیت الله محفوظی ؛
سعهٔ صدر و گشادگی سینه ، از نعمتهای بزرگ الهی است . انسانهایی که دارای سعهٔ صدر هستند ، مشکلات و سختیهای زندگی را به راحتی پشت سر میگذارند و در مقابله با نامرادیها و ناملایمات ، از خود خویشتن داری نشان میدهند و به همین وسیله به گناه هم آلوده نمیشوند . این شرح صدر از راههای گوناگون به دست میآید ، اما در متون اسلامی یکی از روشهای مفید برای کسب شرح صدر ، ذکر و یاد خداست .
امیر مؤمنان علی (علیهالسلام) فرمود :
الذکرُ یَشْرحُ الصدور ؛
یاد خدا موجب وسعت سینه و شرح صدر است .
📚برگرفته از کتاب اخلاق اسلامی .
دو آیه تأدیبکننده
✅دو آیه تأدیبکننده
امام صادق علیه السلام فرمود: خداوند در قرآن بندگان خویش را با دو آیه اختصاص داد و تأدیب فرمود:
یکی اینکه تا به چیزی علم پیدا نکردهاند تصدیق نکنند (شتابزدگی در تصدیق) و دیگر اینکه تا به چیزی علم پیدا نکردهاند، تا به مرحله علم و یقین نرسیدهاند، رد و نفی نکنند (شتابزدگی در انکار).
خداوند در یک آیه فرمود:
أَلَمْ یؤْخَذْ عَلَیهِمْ مِیثاقُ الْکتابِ أَنْ لا یقُولُوا عَلَی اللهِ إِلَّا الْحَقَ (اعراف/۱۶۹).
آیا از آنها در کتاب پیمان گرفته نشده که جز آنچه حق است به خداوند نسبت ندهند؟
در آیه دیگر فرمود:
بَلْ کذَّبُوا بِما لَمْ یحِیطُوا بِعِلْمِهِ (یونس/۳۹).
انکار کردند و تکذیب کردند چیزی را که به علم آن احاطه نداشتند.
📗 استاد مطهری، انسان و ایمان، ص۶۷
امام حسین (علیه السلام ) فرمودند:
✍️امام حسین (علیه السلام ) فرمودند:
بخشنده ترین مردم کسی است که به آن که امید ندارد و درخواست یاری نکرده، کمک کند و ببخشد.
📚كشف الغمه، ج 2، ص 29
خطر مُهلک دنیا زدگی
✅خطر مُهلک دنیا زدگی
دنیا یک وسیله ای برای دو کار است؛ یکی بُردن دین، یکی بُردن آبرو. آن دشمن اینچنین نیست که با مال آدم و جان آدم کار داشته باشد، این نظیر دشمن های جنگ جهاد اصغر نیست که بخواهند آدم را بکشند، راحت بشوند؛ مال آدم را، نفت آدم را، گاز آدم را بگیرند که محدود باشد! این دشمن درون که با جهاد اُوسط و اکبر کار دارد، تمام تلاشش این است آدم را زنده بگیرد، اسیر بکند، بعد این دو چیز را از او بگیرد؛ اوّل ( دین )، بعد ( آبرو ).
یک آدم بی دین آخرتش را از دست می دهد، یک آدم بی حیثیت در دنیا زباله است. این که ذات اقدس اله در سوره مبارکه اعراف و سائر سُوَر فرمود: بدانید، (یا بنی آدم لا یفتننّکم الشّیطان کما اخرج ابویکم)*، تلاش و کوشش کرد، (لیبدی لهما ما ووری عنهما من سوآتهما)*، این می خواهد آبروی شما را ببرد، شما را برهنه کند؛ حواستان جمع باشد! اینچنین نیست که حالا اگر دین تان را از دست داد، شما را کافر کرد _ معاذ الله _ باز رها کند! یک آدم کافرِ موجّه بالاخره یک زندگی دارد؛ او سعی می کند دین را بگیرد،
اوّلاً؛ مسلوب الحیثیه بکند، ثانیاً؛ تفاله تان بکند! مواظب باشید او _ یک _ ایمان می طلبد، _ دو _ آبرو.
سوره اعراف / آیه ۲۷
سوره اعراف / آیه ۲۰
دعا و توجّه به اسباب عادی
✅دعا و توجّه به اسباب عادی
تأثیرِ اسباب عادی که در اختیار ماست، به مقداری است که خداوند برای آنها قرار داده است، نه اینکه از پیش خود تأثیر داشته باشند؛همۀ کارها به دست خداست و اسباب فقط راه و وسیلۀ فعل او هستند. بنابراین لازم است که بنده در نیازهای خود فقط به بارگاه عزّت و باب کبریاء او توجّه کند و از هیچ سببی توقّع تأثیر نداشته باشد…یعنی بنده اعتمادش فقط به خدایی باشد که سببیّت و تأثیر را در اسباب قرار داده است؛ نه اینکه اسباب را رها کند، و بدون سبب از خداوند چیزی طلب کند.
📚 «المیزان فی تفسیر القرآن» ج ۲ ص۴۰
فرامین فراگیر
✅ فرامین فراگیر
یک وقت است که سخن از مؤمنین، متّقیان و اهل ولایت است، آنها حکم خاص خودشان را دارند؛ اما یک وقت با «النّاس» یا با «الانسان» کار دارد که از این معلوم می شود:
1️⃣ اولاً این #حکم_بین_المللی_اسلام است و اختصاصی به هیچ ملت و نحلتی هم ندارد
2️⃣ دوم اینکه همین مطلب را به انبیا و اُمم قبلی هم گفتند.
آن حکمی که مربوط به انسانیت_انسان است، #قانون_بین_المللی_اسلام است نه قانون محلّی که مخصوص مسلمین باشد و نه قانون منطقه ای که مخصوص مسلمین و مسیحی ها و یهودی ها و زرتشتی ها باشد، بلکه حکم بین المللی است؛ یعنی کلّ انسان را در بَر می گیرد و مخاطب، کلّ انسان است؛ مثل اینکه می فرماید: ﴿قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً﴾ یا ﴿لاَ تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیاءَهُمْ﴾. اینها جزء احکام بین المللی اسلام است؛
فرمود با هر کسی حرف می زنید مؤدّبانه حرف بزنید، اگر برخوردتان برخورد انسانی باشد، او اگر استفاده هم نکند نمی رنجد؛ هر تجارتی، هر معامله ای، هر قطع نامه ای و هر عهدنامه ای که با هر کسی دارید نقض نکنید: ﴿لاَ تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیاءَهُمْ﴾.
اگر بنا شد جایی بروید سخنرانی کنید ـ در جمع کفّار، مسیحی یا یهودی ـ عالمانه سخنرانی کنید، حق آن مجلس را ادا کنید و وقت افراد را ضایع نکنید. اگر کسی بی مطالعه رفت یک جا حرف زد، معنایش این است که وقت مردم را تلف کرد!
دو نفر هم بحث هستند، این شخص باید مطالعه بکند تا فردا در بحث شرکت بکند اما همین طور رفته در بحث نشسته، این حرمت دارد!
فرمود چیزی از مردم کم نگذارید؛ وقت مردم را، مال مردم را، حق مردم را کم نگذارید! اینها جزء احکام بین المللی اسلام است.
#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی
📚 سوره مبارکه احقاف جلسه 11
تاریخ: 1395/01/29