ما را وظیفه ای است نه دعوی به جاه خویش                      بر من ببخش ور نه مدیح تو «هل اتی ست»

 به نام خداوندی که خلقت جهان را با محبت آغاز کرد و فرمود من گنج پنهان بودم و دوست داشتم شناخته شوم پس جهانیان را آفریدم تا مرا بشناسند. 1

                   ناگهان دستی ز غیب آمد پدید                  یک جهان مهر و محبت آفرید

                   عشق را با یک تپش آغاز کرد                     دفتر رحمانی اش را باز کرد

 نور عشق و محبت بر عالمیان بخشید و بار امانتش را جز بر دوش انسان نگذاشت .2

اینچنین آدمیان را بر عالمیان برتری داد و تمامی عشق و محبتش را در وجود انسان کاملی تجلی داد که مظهر تام و آینه جمال خویش بود. همان که در آسمان «عالی» و در زمین «علی» نامیده شد همان که فکر خردمندان از پی مقامش و علم دانشمندان در دریای علمش ناتوان است

چه بنویسم؟! از که بگویم؟ از کجا بگویم که هر چه بگویم عجز و ناتوانی خود را بیان کرده ام

                    سخن کوته، قلم لرزان ، زبان سخت     تهی دستم ، تهی دستم تهی دست

                      چه گویم تا نریزد آبرویم                  تو خود گو کیستی، تا من بگویم

 از تطهیرشان که مصداق «وَ قَرْنَ في‏ بُيُوتِکُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولي‏ وَ أَقِمْنَ الصَّلاةَ وَ آتينَ الزَّکاةَ وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنَّما يُريدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَکُمْ تَطْهيراً»3

از سخاوتشان که تجلی «إِنَّما وَلِيُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ»4 است

از علم و آگاهیشان که خاتم انبیا (صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند «أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا فَمَنْ أَرَادَ الْعِلْمَ فَلْيَأْتِ الْبَابَ»5 و چه زیبا گفت «سلونی قبل ان تفقدونی» بپرسید از من قبل از آن که از میان شما بروم! علم به تفسیر علم منایا و بلایا و انساب علم راه های آسمان و زمین علم کتاب های آسمانی …وه که بزرگ است مولا علی علی علی(علیه السلام)

از نام هایشان که با چرخاندن در دروازه قلب تمام وجود آدمی سرازیر از عشق و قدرت و هیبتشان می شود

علی (علیه السلام)همان نامی که بر کوبه های بهشت حک شده است و همان صدایی که در بهشت طنین انداز است،6 همان نامی که که بر فانوس جهان حک شده است که طرفی از آن افلاکیان و طرف دیگر یعنی زمینیان را  با نام زیبای «علی نور الارضین » پر از تلا لو نور می کند. 7

علی(علیه السلام) همانی که بردن نامشان فضای خانه ها را نورافشانی میکند و غبار و تاریکی و فقر زایل می شود علی(علیه السلام) همانی که با محبت و دوست داشتنشان نگاه فرشتگان به سوی آن دلها روانه گشته و باعث ریزش رحمت حق می گردد

علی(علیه السلام) همان نامی که با خارج شدن از قفس دنیا و تنها شدن در قبر خاکی و کوچک و کبریتی آنرا به باغی از باغ های بهشت تبدیل می کند و وارد حوضی که نگهبانش علیست(علیه السلام) وارد می کند.

او همانی است که پیامبر عظیم و شان تمام مردم را در بیابان بزرگی جمع کرد تا بگویند«من کنت مولاه فهذا علی مولا» و اینچنین محبت و عشق را به دوست داران علی(علیه السلام) هدیه داد و ما را محب علی تا ابد نمود…

یا علی(علیه السلام)

پی نوشت:

1.بحار الانوار

2.احزاب  آیه 72

3.احزاب آیه 33

4.مائده آیه 55

5.کنزالعمال

6.بحار الانوار ج27

7.بحار الانوار ج 27،ص9