در حديث قدسي داريم: « الصَّوْمُ لي وَ اَنَا اُجْزي بِه »مي‌فرمايد :

روزه از آن من است و خودم هم جزايش هستم. چون در هيچ عبادتي به اين اندازه بنده شبيه خدا نمي‌شود. انسان از طريق روزه‌داري، ظهوري از غناي حق مي‌گردد، همچنان كه خداوند هيچ نيازي به غذا ندارد، روزه‌دار به نحوي در حدّ خودش شبيه چنين حالتي مي‌شود. اگر حديث «اَنَا اَجزي بِه» باشد، يعني خودم جزايش را مي‌دهم، اين هم مژدة بزرگي است، يعني نتيجة روزه و جزاي روزه‌دار را به واسطه‌ها واگذار نمي‌كنم و به‌واقع اين هم مقام كمي نيست، چون در هر صورت در اين حالت هم كمالات بسيار متعالي را از خدا دريافت مي‌كنيد.

شما در روزه، كمي از گرايش به دنيا منصرف مي‌شويد و در نتيجه يك غناي مختصري نسبت به دنيا در شما پديدار مي‌شود و لذا به يك اعتبار صفتي از صفات عُلياي خداوند يعني صفت «غني» در قلب شما تجلّي مي‌كند و نيازتان به دنيا كم مي‌شود و با خدا مأنوس مي‌گرديد. يعني اگر روزه‌دار همت خود را بلند كند و در طلب حق باشد، نور حق در اسم غنا در قلبش مي‌تابد و اين يك نحوه قرب به حق است.

پی نوشت:
مختصری از کتاب« روزه دریچه ای به عالم معنا». استاد طاهرزاده

آیت‌الله جوادی«حفظه‌الله» می فرمایند:

«شب قدر يعني شبي که «خيرٌ مِنْ اَلفِ شهر» از هزار ماه برتر است، ولي «وَ ما اَدْراکَ مَا لَيلَةُ الْقدر» چه مي‌تواني درک کني از شب قدر؟ اگر فهميدن آن مشکل است، پيداکردن آن مشکل‌تر است، منتها اگر کسي با «مفهوم» انس گرفت، درک اين معاني براي او مشکل است… عقل نمي ‌تواند بفهمد يک‌شبه مي‌شود ره صدساله رفت.

عقل با مفهوم و برهان و استدلال کار دارد. از عميق‌‌ترين برهان تا سطحي‌ترين دليل، همه را عقل مي‌تواند درک کند. اما پرکشيدن، ديدن، همين‌جا که نشسته است بهشت را ببيند، همين‌جا که نشسته است جهنم را ببيند، ناله جهنمي‌ها را بشنود، اين نه کار دست و پا و چشم و گوش است، نه کار عقل، اين کار دل است. اين کار در درون انسان‌ها تعبيه شده است.

هيچ‌کس با «دانايي» به جايي نرسيد تا علي‌بن‌ابي‌طالب(علیه السلام) در باره آن‌ها بفرمايند؛

«فَهُمْ وَالْجَنَّةُ کَمَنْ قَدْ رَاها فَهُمْ فيها مُنَعِّمُون»؛[1] آن‌ها همين حالا که در دنيا نشسته‌اند، دارند بهشت را مي‌بينند و از نعمت‌هاي آن بهره‌مند مي‌شوند. هرکس به اين مقام رسيد از «دارايي» رسيد، نه از «دانايي». يعني با مفهوم نمي‌شود بهشت را ديد، با دل مي‌شود بهشت را ديد. در ديار دل، اين معارف فراوان است.

و ليلة‌‌القدر براي آن است که انسان، اين دلي را که خوابيده است بيدار کند، اين بندها را از دست و پايِ دل بردارد، اين مرغ باغ ملکوت را آزاد کند، يک‌شبه ره صدساله را طي کند. ما با بار گناه و با بار خيال و وَهم توان پَرش نداريم، بايد شستشو کنيم. آنچه به عنوان توبه، به عنوان نيايش در اين شب‌ها مطرح است براي شستشو و رُفت و روب و گردگيري است، منتها شستشوي ملکوتي- نه اين‌که خاک‌ها را از اين‌جا پاک کنيم و در جاي ديگر قرار دهيم - شستشو، اما با کيمياگري و محو و اثبات که کار ملکوتي ذات اقدس إله است و ليلة‌‌القدر هم شب کيمياگري و شب محو و اثبات است. ما اگر مي‌خواهيم گناهانمان را با توبه شستشو کنيم، مثل جاروکردن نيست که اين آلودگي را از خود منتقل کنيم به جاي ديگر، ما تبديل مي‌کنيم، به محو و اثبات. اين‌که ذات اقدس إله سَيئات را به حسنات تبديل مي‌کند، کيمياگري است[2]

 التماس دعا

__پی نوشت:______________________________________

[1] - «نهج‌البلاغه»، خطبه 193 (خطبه متقين).
[2] - روزنامه کيهان 9/7/86، سخنراني مراسم إحياء شب قدر، حرم مطهر حضرت معصومه(سلام الله علیها)

3-لیله القدری شب قدر استاد طاهرزاده

ادامه »

مراسم افطار همراه با نماز جماعت و خواندن دعای ابوحمزه ثمالی با حضور الحجه الاسلام و المسلمین احمد ناصری

ادامه »

در فرهنگ اسلام دعا کردن به درگاه خداوند کی از مشخصاتی است که ویژه موحدان و مومنان است چنانکه می فرماید:

«قل ما یَعْبَؤُ بِکسم ربی لو لا دُعاؤکم» ای پیامبر بگو اگر دعا نکنید و خدا را نخوانید پروردگار من به شما هیچ اعتنایی نخواهد کرد. 1
و آنگاه که پروردگار به کسی اعتنایی نگند خسران دنیا و آخرت و ضلالت و هلاکت او حتمی خواهد بود. در مقابل کسانی که خدا را بخوانند و به راستی از او یاری بخواهند آفریدگار مهربان بدون شک فریادشان را پاسخ می دهد زیرا خود فرموده است:

« ادعونی استجب لکم؛ بخوانید مرا تا استجابت کنم شما را.»
بنابراین دعا کردن و نیازهای خود را از خدا خواستن یکی از صفات ضروری همه خدا پرستان و مومنان است و هر موحد باید در همه لحظات زندگی و در همه موقعیت ها خدا را بخواند و سلاح دعا را همراه داشته باشد.
رمضان، ماه دعا است پیشوایان گرامی فرموده اند مومنان در این ماه و بویژه در شب های مبارک قدر در دعا و نیایش مبالغه کنند و با توجه به اثرات سازنده دعا و نیایش روزه داران می توانند در پیوند معنوی خویش، با خدای متعال تحولی بوجود اورند و بیش از پیش به ذات متعال هستی بخش او نزدیک شوند و کسب فیض کنند.

رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) درباره دعا کردن در ماه رمضان چنین می فرماید:

«هان ای مردم، در ماه رمضان و به هنگام نماز دستهایتان را به دعا بسوی پروردگار متعال بلند کنید که چنین لحظاتی ، با فضیلت ترین لحظات زندگی شماست که در آن هنگام خداوند ، با دیده محبت به بندگان نظر می افکند.»

و نیز در روایتی دیگر می فرماید: دعای چهار نفر مستجاب است و رد نمی شود و درهای آسمان از برای ایشان گشوده شده دعوت آنها تا به عرش اعلاء می رسد یعنی دیگر حاجبی و مانعی در استجابت نماند:

1- دعای پدر در حق فرزند؛
2- نفرین مظلوم بر ظالم؛
3- دعای کسی که حج عمره انجام می دهد تا برگردد؛
4- روزه دار تا وقت افطار.

هم چنین امام علی (علیه السلام) در این زمینه می فرماید: بر شما باد در ماه رمضان به استغفار و دعای زیاد، اما دعای شما دافع بلای شماست و استغفار شما از بین برنده گناهان است

پی نوشت:

1.فرقان، 77

 2-بحار الانوار

بهترین شب

شبهای قدر شبهای بیقراری است!هرکس دستی به آسمان داردوامیدی به اجابت!

شبهای قدرشب اعتراف واقراربه گناهان است.شب اندیشیدن درسابقه خوداست.این شب ها شب های توبه است.بایداندیشیدکه گناه باانسان چه می کند؟تابتوان برای درمان دردگناه وبلاهایش چاره ای اندیشید.جزتوبه وبازگشتن به درگاه پروردگارراهی به سوی عاقبت به خیری نیست وچون جزانسان پاک کسی واردبهشت نمی شود.

توجه:
گروهی شب قدر هم بخشوده نمی شوند:

1-کسانی که عاق والدین هستند.

یعنی کسی که پدرومادرش راایذاءکرده وآزارداده باشد.امام صادق (علیه السلام)فرمودند:((اگرکسی به پدرومادردرحالی که درحق اوظلم کرده اندنگاه غضبناک کندخداوندهیچ نمازی راازاوقبول نمی کند)).احترام به پدرومادربسیاردارای ارزش واهمیت است تاآنجا که یکی ازشروط پذیرفته شدن نمازرنجیده خاطرنبودنشان ازفرزند است.

هشدارجدی:عاق والدین ازقافله بخشودگان عقب می ماند.

نکته:

پدرواقعی ماکیست؟امام رضا(علیه السلام)درحدیثی پدرواقعی رابه ماشناساندند:((امام آن پدرمهربان ودلسوزتوست…)).

سوال:

آیاعاق امام زمان نیستیم؟هرکس باخودبیندیشدآیاکاری نکرده که این پدرمهربان راآزرده باشد؟عقوق به معنای ایذاء واذیت.آیامن کاری نکردم که ایشان راناراحت ورنجیده خاطرکرده باشم؟وقتی درخود می نگرم میابم که حقوق زیادی ازاین پدرمهربان به گردنم است وآنها راادا نکرده ام .بزرگترین مصیبت مصیبت غیبتی است که باگناهان خودسبب سازآن شده وامام زمان(علیه السلام)رابه گرفتاری انداخته ایم.آیاحق این نعمت بزرگ راادانموده ایم؟نکندبه خاطرایذاءامام زمان(علیه السلام)وآزردن ایشان وشکستن دلشان عاق پدرمهربانی چون ایشان شده وامشب آمرزیده نشویم؟

2-آنکه شراب می خورد.تاشرابخوارخودرااصلاح نکندازبخشوده شدن نیزخبری نخواهدبود.

3-کسی که قطع رحم کند.صله رحم فقط دیدوبازدیدنیست فقط به منزل یکدیگررفتن نیست.دستگیری مادی ومعنوی هردوبایدرعایت گردد.

4-آنانی که کینه به دل دارند.
مانبایدنسبت به شیعیان امیرالمومنین(علیه السلام)کینه به دل داشته باشیم ولی نسبت به دشمنان اهل بیت بایدبغض وکینه داشته باشیم وهمین دشمنی بادشمنان اهل بیت سبب تقرب آنان به خداوند است.

نکته:

درهرصورت نمی توان نسبت به مومنی کینه به دل گرفت که درغیراین صورت شب قدرخودراازمغفرت الهی بی بهره خواهیم نمود.

اعمال شب قدر

هرلحظه وهردقیقه این شب غنیمت است.دری است دست نیافتنی
برترین عمل دراین شب شریف زیارت اباعبدالله الحسین (علیه السلام)است.چه ازدوروچه ازنزدیک.امام صادق(علیه السلام) فرمودند:((اگرتوان رفتن به کربلا رانداری بربام منزل برومگاهی به سمت راست آسمان کن آنگاه نگاه به سمت چپ آسمان نظرنما.آنگاه سرت راروبه آسمان گردان وخطاب به قبرمطهرامام حسین(علیه السلام)اینگونه سلام بده((السلام علیک یااباعبدالله السلام علیک ورحمه الله وبرکاته )).
درسجده وقیام وقعودودرهرحالتی که بودی دعای فرج رافراموش نکن که ورود این دعادرشب قدراست.
مهمترین عمل دراین شب توجه به وجودذی جودامام زمان (علیه السلام)است.

بهترین راه نجات:

دراین شب هابایدتوبه کردبایدالحاح والتماس نمود راه آمرزیده شدن همین است.اماباکدام زبان توبه کنیم ؟بازبانی که خودغرق درگناه است!باکدام دل؟بادلی که آکنده ازمحبت همه جزخداست.

دراین شب عظیم می توان صاحب وقطب عالم وجودراشفیع خودقرار دادوازاوخواست برایمان طلب عفوکند.

اللهم عجل لولیک الفرج        اللهم اشف صدرالحسین بالظهورالحجه

پی نوشت:خلاصه ای ازکتاب شب های بی قراری