جناب مستطاب آقای حاج شیخ محمدحسن مولوی قندهاری که از علماء اهل معنا و اخلاق هستند می فرمودند:

«یک سالی که به حرم مطهر حضرت ابالفضل العباس علیه السلام مشرف شده بودم، می خواستم وارد رواق شوم که دیدم قرآنی روی زمین سر راهم افتاده و آقای بزرگواری که آثار جلالت و عظمت از وجناتشان نمایان بود کنار رواق نشسته اند و به من نگاه می کنند.

به من فرمودند:«هشیار باش و قرآن را احترام کن.»

من خم شدم و قرآن را برداشتم و در قفسه ی قرآن ها گذاشتم ولی بی اختیار برگشتم و کنار آن آقای بزرگوار نشستم.

ناگهان این سوال به ذهنم آمد، عرض کردم:«به ما خبر رسیده است که حضرت رسالت پناه صلی الله علیه و آله هنگامی که به معراج رفته بودند به خداوند عرض کردند:«فرزندم مهدی امّت عمرش دراز و غریب خواهد بود ، خداوندا برای او مونسی قرار ده!» بعد از این مناجات حضرت رسول صلی الله علیه و آله ، خداوند 30 نفر ملازم را در هر زمانی در خدمت حضرت ولی عصر علیه السلام قرار داد، آیا این مطلب صحیح است؟»

فرمود:«بله صحیح است.»

باز بی اختیار از جای خود بلند شدم و رفتم بعد از زیارت حضرت ابالفضل علیه السلام ، هنگامی که از حرم مطهر خارج می شدم به مرحوم کرار حسین هندی برخورد کردم که یکی از اولیاء خدا بود ، تا چشمشان به من افتاد فرمود:مبارک باشد، مبارک باشد!»

عرض کردم:«برای چه چیزی به من تبریک می گوئید؟»

فرمود:«برای ملاقاتی که با امام زمان (ارواحنا لتراب و مقدمه الفداء) داشتی.»

منبع:ملاقات با امام زمان علیه السلام در کربلا – با تلخیص ص 86

پاسخ: جبرئيل(علیه السلام)، نخستين کسي است که با آن حضرت دست بيعت ميدهد. امام صادق(علیه السلام) مي فرمايد: هنگامي که خداوند به قائم اجازه خروج و قيام ميدهد، او از روي منبر مردم را به ياري و ايمان به خود دعوت ميکند و آنها را به خدا قسم داده، به سوي حقوق الهي دعوت ميکند. نيز آنها را به اجراي روش و سنت رسول خدا ميخواند.

خداوند تبارک و تعالي جبرئيل را نزد آن حضرت در کنار حطيم (در مکه) مي فرستد. جبرئيل مي پرسد: «به چه چيز دعوت ميکني؟» 

آن حضرت پاسخ جبرئيل را ميدهد. آنگاه جبرئيل ميگويد: «من اولين کسي هستم که با تو بيعت کرده، دعوت تو را ميپذيرم، دست خود را بده تا بيعت کنم» و دست خود را بر دست «قائم» ميکشد، سپس 313 نفر با آن حضرت بيعت ميکنند و حضرت در مکه اقامت مي‌نمايد تا يارانش به ده هزار نفر برسند. آنگاه از مکه به سوي مدينه رهسپار مي شود.

اللهُمَّ عَجِّـــــلْ لِوَلِیِّکَ الْفَـــــرَج

ظهــــــــور نـزديــڪ اســت

 ﻛﻠﻤﻪ ﻣﻨﺘﻈَﺮ ﺑﻪ ﻓﺘﺢ ﻇﺎﺀ، ﺍﺳﻢ ﻣﻔﻌﻮﻝ ﺍﺯ ﺑﺎﺏ «ﺍﻓﺘﻌﺎﻝ» ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ.
ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ، ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺷﺨﺺ ﻣﻨﺘﻈِﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻭﺭﻭﺩﺵ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﻣﻨﺘﻈَﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
 ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺁﻥ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺁﻣﺪﻧﺶ ﺑﻮﺩ، ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻌﺮّﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ:

ﻋﺒﺪﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﺣﺴﻨﻰ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﻮﻟﺎﻯ ﺧﻮﺩ، ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺤﻤّﺪ ﺗﻘﻰ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:
ﻣﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺳﺆﺍﻝ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻬﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻛﺴﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﺳﺖ؟
ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻬﺪﻯ ﺍﺳﺖ، ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻏﻴﺒﺘﺶ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻜﺸﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭﺵ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺳﻮّﻣﻴﻦ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻣﺤﻤّﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺒﻮّﺕ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ، ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﺩﻧﻴﺎ ﺟﺰ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺁﻛﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺟﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﭘﺮ ﺍﺯ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺩﺍﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ. » (1).

ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺣﺪﻳﺚ ﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ، ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻛﻨﻮﻧﻰ ﻭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﭘﺮ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻏﻴﺒﺖ، ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻭ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺷﻮﺩ، ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻬﺪﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ.

ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻬﺪﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ «ﻣﻨﺘﻈَﺮ» ﮔﻮﻳﻨﺪ؟! ﺻﻘﺮﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﺩﻟﻒ ﮔﻮﻳﺪ:
.
????ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻮﺍﺩ(ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺣﺴﻦ [ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﺴﻜﺮﻯ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ]ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
«ﻫﻤﺎﻧﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺣﺴﻦ، ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﻗﺎﺋﻢ، ﺑﻪ ﺣﻖّ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﺳﺖ. »

ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪ! ﭼﺮﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
«ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﻳﺎﺩﺵ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﻌﺘﻘﺪﻳﻦ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻣﺘﺶ ﻣﺮﺗﺪ ﺷﻮﻧﺪ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﺪ».

ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﻈَﺮ ﮔﻮﻳﻨﺪ؟
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: «ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳّﺎﻡ ﻏﻴﺒﺘﺶ ﺯﻳﺎﺩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺪّﺗﺶ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﺩ، ﻣﺨﻠﺼﺎﻥ، ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻗﻴﺎﻣﺶ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺷﻜّﺎﻛﺎﻥ، ﺍﻧﻜﺎﺭﺵ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﻜﺮﺍﻥ، ﻳﺎﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍﺀ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ، ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻨﺪ. » (2).

 ﺁﺭﻯ، ﺭﻣﺰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻬﺪﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻛﻠﺎﻡ ﭘﺎﻙ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻣﺨﻠﺼﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻗﻴﺎﻡ ﺍﻭ ﻭ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻏﻴﺒﺖ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﺍﺵ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﭘﺎﻙ ﺧﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻇﻬﻮﺭﺵ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﮔﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻭﻳﻨﺪ.

???? منابع:
———————–
1) ﻛﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻟﻨﻌﻤﻪ، ﺝ 2، ﺏ 36، ﺹ 7، ﺡ 1.
2) ﻫﻤﺎﻥ، ﺑﺎﺏ 38، ﺹ 72، ﺡ 3.
دارالمهدی_دستگر

هنگامى كه دست راست او در راه یارى امام زمانش علیه السلام قطع گردید، فرمود:

واللّهُ اِنْ قَطَعْتُمْ یمینى***اِنّى اُحامى اَبَدَاً عَنْ دِینى
و عَنْ اِمامِ صادِقِ الْیَقینِ***نجل النّبىِ الطّاهِرِ الاَْمینِ(2)

 به خدا سوگند، گرچه دست راست مرا قطع كردید، ولى من تا آنجا كه زنده هستم، از آئین خود و از امام و پیشوایم كه در ایمان خود صادق و فرزند پیامبر پاك و امین است، دفاع خواهم نمود.
 مقرم در این خصوص مى نویسد: وقتى دست راست عباس را قطع كردند

◾️فلَمْ یَعْبَأ بِیَمینِهِ بَعَدَ اَنْ كانَ هَمُّهُ ایصالُ الْماءِ اِلى اَطْفالِ الْحُسین(علیه السلام);▪️او به قطع شدن دستش توجهى نكرد و قصدش این بود كه هر چه زودتر آب را به اهل بیت و كودكان امام حسین برساند.(3)

اگر ما در راه یارى امام عصر علیه السلام دچار زحمت و سختى شویم، آیا جانانه، كار و فعالیت را دنبال مى كنیم؟
.
فجادَ بِالْیَمینِ وَالشِّمالِ***لِنُصْرَة الدین وَ حِفْظِ الاْل(4)پس دست راست و چپش را (در راه خدا) بخشید، تا كه دین یارى شود و خاندان رسالت حفظ گردد …

 منابع :
.
1_كمال الدین، باب 32، ح 11.
2_ناسخ التواریخ، ج 2، ص 345.
3_مقتل مقرم، ص 269.
4_سردار كربلا، ص 212.

حجت خدا و بقیة الله الاعظم، امام زمان(عجل الله تعالی فرجه شریف) در بخشى از سخنان زیباى خود درباره عمویش عباس (علیه السلام) چنین مى‌گوید: «سلام بر ابوالفضل، عباس بن امیرالمؤمنین، همدرد بزرگ برادر که جانش را فداى او ساخت و از دیروز بهره فردایش را برگزید، آنکه فدایى برادر بود و از او حفاظت کرد و براى رساندن آب به او کوشید و دستانش قطع گشت. خداوند قاتلانش، «یزید بن رقاد» و «حیکم بن طفیل طایى» را لعنت کند…»

(المزار، محمد بن مشهدى، از بزرگان قرن ششم)

امام عصر - عجل الله تعالى فرجه - صفات والاى ریشه‌دار در عمویش، قمر بنى هاشم و مایه افتخار عدنان را چنین بر مى‌شمارد و مى‌ستاید:

1همدردى و همگامى با برادرش سید الشهداء (علیه السلام) در سخت‌ترین و دشوارترین شرایط تا آنجا که این همگامى و همدلى ضرب المثل تاریخ شد.

2فرستادن توشه آخرت با تقوا، خویشتندارى و یارى امام هدایت و نور.

3فدا کردن جان خود، برادران و فرزندانش در راه سرور جوانان بهشت، امام حسین (علیه السلام).

4حفاظت از برادر مظلومش با خون خود.

5 کوشش براى رساندن آب به برادر و اهل بیتش هنگامى که نیروهاى ستمگر و ظالم، مانع از رسیدن قطره‌اى آب به خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله) شده بودند.

منابع:

قصه کربلا
ابصار العین
ذریعه النجاة
مقتل الحسین مقرم
وسیلة الدارین
بحارالانوار

ألـلَّـھُـمَــ عجِّلْ لِوَلـیِـڪْ ألفَـرَج

به چه دليل در زيارت عاشورا نام امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در دو جا ياد شده است ؟

زيارت عاشورا حديث قدسي است. در روز عيد غدير زماني که پيامبر(صلی الله علیه و آله)، امام علي(علیه السلام) را معرفي مي کند 19 فراز آن، درباره مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.اينها حلقه هاي متصل به هم هستند. شيعه امام دارد.

آرمان و اهداف سيد الشهداء(علیه السلام)که در زيارت عاشورا منعکس شده با بحث ظهور پيوند خورده است.
ما اهداف امام حسين(علیه السلام) را آنقدر ادامه دار مي بينيم که مي گوييم «ان يرزقني طلب ثارک مع امام منصور». يعني خطاب به امام حسين(علیه السلام) عرض مي کنيم: کسي با اهداف شما مي آيد و انتقام خون به ناحق ريخته شما را مي گيرد، پاسخگوي دعوت شماست و ما دوست داريم تا در اين صحنه باشيم.

امام مهدي(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خطاب به امام حسين(علیه السلام) ميفرمايد: «لَئِن اَخَّرتَنِي اَلدُّهُورُ وَ عاقَني عَن نَصرِکَ المَقدُورلَاَبکِينَّکَ صَباحَاً وَ مَساءَ اي جد غريبم؛ اگر زمانه مرا به تأخير انداخت و در رکاب شما نبودم، هر صبح و شام در رثاي شما خون گريه مي کنم.»

 پس ما بايد اين فرهنگ را از امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ياد بگيريم. صبح و شام امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، امام حسين(علیه السلام) است.ما اگر محرم و صفر به ياد امام حسين(علیه السلام)مي افتيم امام مهدي(عجل الله تعالی فرجه الشریف) کسي است که صبح و غروب تمام طول سال ايشان، امام حسين(علیه السلام)است.

پی نوشت

بخشی ازگفتگو «حجت الاسلام والمسلمین فؤادیان» پژوهشگر سرشناس حوزه مهدویت باخبرگزاری اهل بیت (علیه السلام)