حجت خدا و بقیة الله الاعظم، امام زمان(عجل الله تعالی فرجه شریف) در بخشى از سخنان زیباى خود درباره عمویش عباس (علیه السلام) چنین مى‌گوید: «سلام بر ابوالفضل، عباس بن امیرالمؤمنین، همدرد بزرگ برادر که جانش را فداى او ساخت و از دیروز بهره فردایش را برگزید، آنکه فدایى برادر بود و از او حفاظت کرد و براى رساندن آب به او کوشید و دستانش قطع گشت. خداوند قاتلانش، «یزید بن رقاد» و «حیکم بن طفیل طایى» را لعنت کند…»

(المزار، محمد بن مشهدى، از بزرگان قرن ششم)

امام عصر - عجل الله تعالى فرجه - صفات والاى ریشه‌دار در عمویش، قمر بنى هاشم و مایه افتخار عدنان را چنین بر مى‌شمارد و مى‌ستاید:

1همدردى و همگامى با برادرش سید الشهداء (علیه السلام) در سخت‌ترین و دشوارترین شرایط تا آنجا که این همگامى و همدلى ضرب المثل تاریخ شد.

2فرستادن توشه آخرت با تقوا، خویشتندارى و یارى امام هدایت و نور.

3فدا کردن جان خود، برادران و فرزندانش در راه سرور جوانان بهشت، امام حسین (علیه السلام).

4حفاظت از برادر مظلومش با خون خود.

5 کوشش براى رساندن آب به برادر و اهل بیتش هنگامى که نیروهاى ستمگر و ظالم، مانع از رسیدن قطره‌اى آب به خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله) شده بودند.

منابع:

قصه کربلا
ابصار العین
ذریعه النجاة
مقتل الحسین مقرم
وسیلة الدارین
بحارالانوار

ألـلَّـھُـمَــ عجِّلْ لِوَلـیِـڪْ ألفَـرَج