وحدت قطره های اسلام
انقلاب اسلامى و وحدت
به رغم فرقهاى خواندن نهضت اسلامى توسط قدرتهاى دین ستیز و تلاش براى صف بندى میان نهضت شیعى با سایر نهضتها، انقلاب اسلامى با روشن بینى تمام کوشش بایسته خود را به کار گرفت تا نغمه هاى شوم تفرقه را خاموش سازد. معمار انقلاب از همان ابتدا بنیاد وحدت را بنا نهاد. امام راحل قدس سره براستى فرانگر و دوراندیش بود و به نیکى از دسیسه هاى تفرقه افکنانه و زیان هاى پراکندگى آگاهى داشت. از اینرو در آغاز گلگشت پیروزى نهضت اسلامى گام هاى بلندى در این راه برداشت. این اقدامات را در چند محور اساسى مىتوان خلاصه کرد:
1. فراخوانى مستمر و همهجانبه مسلمانان جهان به همبستگى و هشدار نسبت به عواقب پراکندگى.
امام راحل قدس سره یکى از برنامه هاى نهضت اسلامى را ایجاد وحدت میان ملت هاى مسلمان اعلام داشته است:
«برنامه ما وحدت کلمه مسلمین و اتّحاد ممالک اسلامى است در مقابل دول استعمارطلب.»(1)
ایشان آسیب ناپذیرى مسلمانان را به عنوان میوه شیرین همبستگى دانسته، مى فرماید:
«اگر همه موءمنین در قطرهاى اسلامى، در تمام کشورهاى اسلامى، همین یک دستور خدا را ـ که بینشان عقد اخوت برقرار کرده است ـ عمل کنند، دیگر قابل آسیب نیستند.»(2)
امام قدس سره در وصیتنامه بلند خود با سوز و گدازى تمام، ملت ایران و مسلمانان جهان را مخاطب ساخته، مى نویسد:
«امروز و در آتیه آنچه براى ملت ایران و مسلمانان جهان باید مطرح باشد و اهمیت آن را در نظر گیرند، خنثى کردن تبلیغات تفرقه افکن، خانه برانداز است.»(3)
2. فراهم آوردن فضایى آکنده از مهر و عطوفت برادرانه بین شیعه و سنى در سرتاسر میهن اسلامى و تأکید بر اجراى بندهاى مربوط به اقلیت هاى دینى در قانون اساسى.
3. اعلام هفته وحدت از دوازدهم تا هفدهم ربیع الاوّل که ضمن مراعات دیدگاه دو نسبت به تاریخ ولادت پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم به استوارترین دستاویز یکپارچگى و وحدت یعنى شخصیت رسول اکرم صلى الله علیه وآله وسلم تأکید دارد.
4. جهت گیرى سیاست خارجى براساس دفاع از منافع ملّى، مذهبى کشورهاى اسلامى که نمودهاى بارز آن حمایت از مسلمانان در فلسطین، لبنان، افغانستان و بوسنى هرزگوین مىباشد. ملت و دولت اسلامى در پارهاى از موارد جهت حمایت همه جانبه از ملتهاى اسلامى بهاى بس سنگینى را پرداخته است.
5. تلاش عینى و عملى در جهت شناسایى هرچه بیشتر مشترکات و راهکارهاى همدلى که در این باره مى توان از تشکیل و تلاش هاى مجمع التقریب بین المذاهب الاسلامیة یاد کرد.
با همه بیدارى که امروزه در میان مسلمانان به چشم مى خورد و نیز کوشش هاى انجام شده، تا دستیابى به وحدت مطلوب، هنوز راهى دراز در پیش است. از جمله اسباب به سامان نرسیدن وحدت، حکومتهاى ناصالحى است که زمام امور مسلمانان را در دست داشته و براى حفظ منافع قدرتهاى خارجى و تثبیت موقعیت ناپایدار خود در پاره اى از موارد به تفرقه افکنى دامن مى زنند. بى تردید اگر این مزاحمانِ وحدت از راه کنار روند، مسلمانان به چنان بالندگى رسیده اندکه با شعار «انّما الموءمنون اخوة»(4)و دست در دست هم به عمران و آبادانى دنیا و عقباى خود بکوشند. فرقه هاى افراطى که بیشتر آنها از پیشینهاى کمتر از یک سده برخوردارند، دومین سبب اساسى در دست نیافتن به وحدت واقعى و اسلامى است.
بدینسان آنچه براى مسلمانان بایسته است، جداکردن صف خود از دسته بندی هاى افراطى است که خوشبختانه باریک اندیشان هر دو طیف به این امر واقفند. امید آنکه با دستیابى به یکپارچگى، سیماى روشن جامعه جهانى اسلامى را نظاره گر باشیم.
انشاء الله
پی نوشت:
1. صحیفه نور، ج1، ص131.
2. همان مأخذ، ج11، ص145.
3. همان مأخذ، ج21، ص176.
4. حجرات/ 9.
