#کلام_استاد

اگر زائر کربلا ، یک احساس متوهمانۀ معنوی داشته باشد و با تردید بگوید:
یعنی می‌شود امام‌حسین(ع) در این سفر به منِ نالایق هم نگاه کند؟!
این احساسِ خوب معنوی نیست؛ درحالی ‌که می‌دانیم حتماً امام‌ حسین(ع) به زائر خودش عنایت دارد.

هر دل‌گرفتگی و هر گریه‌ای ، احساس خوب معنوی نیست ؛ بعضی از گریه‌ها به ‌خاطر احساسِ بدبختی است.
مثلاً اگر کسی متکبر باشد و یک‌ جایی او را تحویل نگیرند ، به او برمی‌خورَد و شاید دلش بگیرد! حالا اگر بگوید خدایا دلم گرفته است… این دل‌گرفتگی ، بیهوده است. دل‌گرفتگیِ ما باید دلیل و منشأ درستی داشته باشد.

کسی که حسود باشد و یک‌ جایی ببیند به او توجه نکرده‌اند و به دیگری توجه کرده‌اند ، دلش می‌گیرید.
حالا اگر برود درِ خانۀ خدا و بگوید خدایا دلم شکسته است…. این ارزش ندارد.
یا اگر کسی به ‌خاطر اینکه از غیرِخدا می‌ترسد ، دلش گرفته باشد ، این دل‌ گرفتگی هم ارزش ندارد.
از غیرِخدا نترس ؛ بعد ، برو درِ خانۀ خدا ، خائفانه بلرز ؛ آن ‌‌وقت این احساس ، قشنگ است.

احساس ترسِ از خدا هم باید منشأ درستی داشته باشد ؛
مثلاً امیرالمؤمنین(ع) مردی را دید که رنگ از رخسارش پریده بود ، فرمود:
چه شده؟ گفت: از خوف خدا ، این ‌گونه شده‌ام!
حضرت فرمود: چرا از خدا می‌ترسی؟! خدا که ظلم نمی‌کند و بی‌ خودی کسی را نمی‌زند! گناه نکن و نترس ؛ مگر آنكه از بد عاقبتى بترسی که این درست است ! ….
(تفسیر منسوب به امام‌عسکری(ع)/265)

?علیرضا پناهیان
مسیر نجف‌کربلا | عمود۱۱۲۰ -
۹۷.۸.۷

? اللهم عجل لولیک الفرج…?