#کلام_استاد

تا اینجا چهار ویژگی یا مرحله برای متقاعد شدن به دین ‌داری و ترک گناه بیان کردیم ؛ از منفعت ‌طلبی و برنامه‌ پذیر بودن ، تا اهلِ مسابقه بودن و دیدن محدودیت ‌های حیات دنیا.
اینها مراحلی است که پایه ‌های تکوین شخصیت یک دین ‌دار را شکل می‌دهد و انسان را آمادۀ پذیرش دین می‌کند.

پنجمین ویژگی ‌ای که انسان برای داشتن یک شخصیت دین ‌دار باید پیدا کند ، باور معاد و آخرت است ؛ این ویژگی نه ‌تنها در باور و شناخت انسان بلکه در شخصیت او هم باید حضور پیدا کند ، چون باور معاد ، یک مقولۀ صرفاً شناختی نیست ؛ یک مقولۀ شخصیتی است.
عمیق‌ترین درخواست انسان ، جاودانگی‌ طلبی است که فعال ‌تر از خداپرستی است.
حس جاودانگی ‌طلبی یعنی اینکه من نمی‌خواهم نابود بشوم ، پذیرش جاودانگی ، فطریِ ما انسان ‌هاست و ما نمی‌توانیم بپذیریم که جاودانه نیستیم!
میل به جاودانگی ، انسان را به سمت آخرت ‌اندیشی می ‌کشاند و کسی که معاد را باور کرد ، جهانش بزرگ‌ تر خواهد شد.
همۀ بدبختی‌ های انسان از کوچکیِ جهان انسان شروع می‌شود ، همۀ خوشبختی ‌ها هم از بزرگیِ جهان انسان شروع می‌شود.
انسان وقتی جهان آخرتِ بسیار بزرگ را بپذیرد ، خودش هم بزرگ می‌شود ؛ این همان اثر شخصیتیِ باور معاد است.
بعد وقتی انسان بزرگ شد ، بزرگوار می‌شود و وقتی انسان بزرگوار شد ، دیگر بدی ندارد. هرکسی آدم بدی شد ، معلوم می‌شود که جهانش کوچک است!
وقتی جهانِ کسی بزرگ شد ، کم ‌کم نسبت به پدیدۀ ، گناه حساس می‌شود و زشتیِ گناه برایش مشخص می‌شود ؛
چون گناه علامت حقارت و کوچکی است ، لذا از گناه ، ننگش می‌‌آید….

استاد #علیرضا_پناهیان
مسجد امام‌صادق(ع)- ۹۸.۲.۳۰

? اللهم عجل لولیک الفرج…?