?کمال در این است عبرت و عَبره با هم باشد…

✍️ آیت الله #جوادی_آملی

?سالار شهیدان فرمود من برای دو چیز شهید شدم؛ هم برای عبرت و هم برای عَبره! عبرت گرفتن به آن عزاداری می‌گویند که حرکت کند، پویا باشد، از جهل به علم و از جهالت به هدایت، از کُندروی به اعتدال و از بیراهه رفتن به استقامت عبور کند، این را می‌گویند عبرت، عبرت یعنی عبور.

? آن عزاداری که تنها تماشا می‌کند او اهل عبرت نیست او فقط می‌نالد، اهل اشک است، دو روز که از عاشورا سپری شد برای او دیگر اثری ندارد چون او عبرت نگرفت و عبور نکرد و تنها تماشا کرد. اصرار قرآن کریم بر این است که «فَاعْتَبِرُوا»؛ آیات فراوانی است که خدا فرمود عبرت بگیرید، آدم ایستا که اهل عبرت نیست! آن‌که عبور کرد از رذیلت به فضیلت و فرشته‌خوی شد او عبرت گرفته است.

?اما عبره؛ این اشک خاصیتش چیست؟ آن‌که می‌گوید عاشورا برای عبرت است سخنی گفته است؛ ولی ناقص است نه کامل، کمال در این است که عبرت با عَبره همراه باشد، اهل عبره و اشک؛ اهل عبرت هستند و عبور میکنند. عبره یعنی اشک ریختن به قدری که تمام صورت را پر کند «أنا قتیل العبرات»

? اینکه در بخش‌های فراوانی از قرآن کریم فرمود: «یعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَهَ وَیزَکِّیهِمْ»؛ یعنی علم به تنهایی سودمند نیست بلکه باید با وارستگی همراه باشد! علمِ بی‌وارستگی اگر زیانبار نباشد سودمند نخواهد بود. آن هم همینطور است.