⚫️عبرتهای عاشورا /شریح قاضی

◾️▪️امام خامنه ای: تاریخ مى‌نویسد: «مسجد کوفه مملو از جمعیتى شد که پشت سر ابن زیاد به نماز عشا ایستاده بودند.» چرا چنین شد؟ بنده که نگاه مى‌کنم، مى‌بینم خواصِ طرفدارِ حقْ مقصرّند و بعضى‌شان در نهایتِ بدى عمل کردند. مثل چه کسى؟ مثل «شریح قاضى». شریح قاضى که جزو بنى‌امیّه نبود! کسى بود که مى‌فهمید حق با کیست. مى‌فهمید که اوضاع از چه قرار است. وقتى «هانى بن عروه» را با سر و روى مجروح به زندان افکندند، سربازان و افراد قبیله‌ى او اطراف قصر عبیداللَّه زیاد را به کنترل خود درآوردند.

◾️▪️ابن زیاد ترسید. آنها مى‌گفتند: «شما هانى را کشته‌اید.» ابن زیاد به «شریح قاضى» گفت: «برو ببین اگر هانى زنده است، به مردمش خبر بده.» شریح دید هانى بن عروه زنده، اما مجروح است. تا چشم هانى به شریح افتاد، فریاد برآورد: «اى مسلمانان! این چه وضعى است؟! پس قوم من چه شدند؟! چرا سراغ من نیامدند؟! چرا نمى‌آیند مرا از این‌جا نجات دهند؟! مگر مرده‌اند؟!»

◾️▪️شریح قاضى گفت: «مى‌خواستم حرفهاى هانى را به کسانى که دورِ دارالاماره را گرفته بودند، منعکس کنم. اما افسوس که جاسوس عبیداللَّه آن‌جا حضور داشت و جرأت نکردم!»

◾️▪️«جرأت نکردم» یعنى چه؟ یعنى همین که ما مى‌گوییم ترجیح دنیا بر دین! شاید اگر شریح همین یک کار را انجام مى‌داد، تاریخ عوض مى‌شد.

◾️▪️اگر شریح به مردم مى‌گفت که هانى زنده است، اما مجروح در زندان افتاده و عبیداللَّه قصد دارد او را بکشد، با توجّه به این‌که عبیداللَّه هنوز قدرت نگرفته بود، آنها مى‌ریختند و هانى را نجات مى‌دادند. با نجات هانى هم قدرت پیدا مى‌کردند، روحیه مى‌یافتند، دارالاماره را محاصره مى‌کردند، عبیداللَّه را مى‌گرفتند؛ یا مى‌کشتند و یا مى‌فرستادند مى‌رفت. آن گاه کوفه از آنِ امام حسین علیه‌السّلام مى‌شد و دیگر واقعه‌ى کربلا اتّفاق نمى‌افتاد! اگر واقعه‌ى کربلا اتّفاق نمى‌افتاد؛ یعنى امام حسین علیه‌السّلام به حکومت مى‌رسید. حکومت حسینى، اگر شش ماه هم طول مى‌کشید براى تاریخ، برکات زیادى داشت. گرچه، بیشتر هم ممکن بود طول بکشد.

◾️▪️ اى شریح قاضى! چرا وقتى که دیدى هانى در آن وضعیت است، شهادتِ حق ندادى؟! عیب و نقصِ خواصِ ترجیح دهنده‌ى دنیا بر دین، همین است.
بیانات امام خامنه ای در دیدار فرماندهان لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) ۱۳۷۵/۰۳/۲۰

?نگاه به موبایل در نماز

?سؤال: اگر #موبایل شخصی در #نماز زنگ بخورد و آن را از جیب خود درآورد و روی صفحه آن نگاه کند و آن را قطع کند، نمازش باطل است؟?

#احکام_نماز
#زنگ_موبایل_در_نماز
#رهبری

?فلسفه ذکر مصائب?

?استاد مطهری (ره) در مورد فلسفه ذکر مصیبت می فرماید: البته من هیچ وقت اصرار ندارم که در هر سخنرانی لزوماً ذکر مصیبت کنم. اگر سخن رسید به جایی که ببینم ذکر مصیبت کردن، به خودم تحمیل کردن است و باید از جایی به جای دیگر بروم، نمی گویم. ولی اکثر، خصوصاً در ایام مصیبت، ولو به طور اشاره هم شده است ذکر مصیبت می کنم.

⁉️جوانی از من پرسید که آیا این کار ضرورتی یا حسنی دارد یا نه؟

⁉️اگر بناست مکتب امام حسین علیه السلام احیا بشود، آیا ذکر مصیبت امام حسین هم ضرورتی دارد؟

✳️گفتم بله، دستوری است که ائمه اطهار به ما داده اند و این دستور فلسفه ای دارد و آن اینکه هر مکتبی اگر چاشنیی از عاطفه نداشته باشد و صرفاً مکتب و فلسفه و فکر باشد، آنقدرها در روحها نفوذ ندارد و شانس بقا ندارد، ولی اگر یک مکتب چاشنیی از عاطفه داشته باشد، این عاطفه به آن حرارت می دهد. معنا و فلسفه یک مکتب، آن مکتب را روشن می کند، به آن مکتب منطق می دهد، آن مکتب را منطقی می کند.

✳️بدون شک مکتب امام حسین منطق و فلسفه دارد، درس است و باید آموخت اما اگر ما دائماً این مکتب را صرفاً به صورت یک مکتب فکری بازگو کنیم حرارت و جوشش گرفته می شود و اساساً کهنه می گردد. این، بسیار نظر بزرگ و عمیقانه ای بوده است، یک دوراندیشی فوق العاده عجیب و معصومانه ای بوده است که گفته اند برای همیشه این چاشنی را از دست ندهید؛ چاشنی عاطفه، ذکر مصیبت حسین بن علی علیه السلام یا امیرالمؤمنین یا امام حسن یا ائمه دیگر و یا حضرت زهرا (سلام اللَّه علیها). این چاشنی عاطفه را ما حفظ و نگهداری کنیم.

?مجموعه ‏آثار استاد شهيد مطهرى، ج۱۶، ص: ۵۷
┄┄┅┅┅❅❁ ❁❅┅┅┅┄┄

#بصیرت_عاشورایی
#نوجوان
#شعر

دوباره مثل هر سال ?

دوباره مثل هر سال
ماه محرم رسید
توی دلا زنده شد
یاد حسین شهید
کوچه ما گرفته
رنگ محرم یواش
با پارچه های بزرگ
سیاه شده دیواراش
وقف امام حسینه
خونه ی همسایه مون
اونجا مراسم دارن
مردم این خیابون
از خوبیای این ماه
هرچی بگم باز کمه
به قول بابابزرگ
قبول باشه از همه

#استاد_میرباقری
▪️ اولین گام در پیوستن با عاشورائیان، نیت و عزم است.

“یک سلسله اعمالی هستند که چون عالم، عالم تزاحم است، [انجام همه آنها ممکن نیست] و بعضی از اعمال هم دوره آنها گذشته است و ما به هر دلیل متأخر بوده‌‏ایم، ولی از طریق “نیت” می‌‏توان به همه اینها رسید. حتی یک سلسله اعمال هستند که اگر انسان می‏‌بود هم مبتلا به تزاحم می‌‏شد. مثلاً اگر ما در عاشورا بودیم یا نقش حبیب یا نقش زهیر و یا … را داشتیم و حتما نمی‌‏توانستیم همه نقش‏‌ها را داشته باشیم. در حالی که از طریق نیت همه این نقش‌ها دست‌یافتنی است.”
«نیت» حرف و قول نیست بلکه نیت آن «عزمی» است که باید در انسان شکل بگیرد. بنابراین آنچه که باید به لحاظ فردی در این دهه قدر تلاش کنیم این است که با توسل به امام حسین(ع) این گام را برداریم و همین عمر معمولی هم کافی است و عمر طولانی لازم نیست. واقعا با شفاعت اولیاء خدا همین عمر کافی است. تا روز عاشورا انسان می‏‌تواند واقعا همه این گام‌ها را بر دارد، هر کجا که هست. انسان اگر مثل جناب “حُر” در صف ابن‌زیاد هم باشد می‌‏تواند در روز عاشورا در صف امام حسین(ع) باشد. همان‌گونه که می‏‌تواند الآن مدعی نصرت امام حسین(ع) باشد، اما در روز عاشورا در صف ابن زیاد باشد!
اینکه به ما گفته اند هرگاه یاد اصحاب امام حسین (ع) افتادید، ذکر “یا لیتنی کنت معکم” بگویید برای این است تا حداقل در نیت، همراهی داسته باشیم و به فضیلت برسیم…
بنابراین، این گامی است که انسان باید به صورت فردی بر دارد و تلاش کند تا در این ایام با نیت، این راه را طی کند و موانع نیت خودش را رفع نماید. چون انسان گاه خیال می‌‏کند که نیت، آسان است ولی واقعا اگر نیت بخواهد به مفهوم حقیقی‏‌اش در انسان محقق بشود، از عمل مشکل‏‌تر است. اگر نیت آمد، عمل هم می‌‏آید، در روایت هست که بدن در مقابل روحی که مؤمن است، هیچگاه احساس ضعف نمی‏‌کند. احساس ضعف در عمل به احساس ضعف در ایمان بر می‏‌گردد…”

کی شود مهدی بیاید یا حسین
کربلا را او سراید یا حسین

کی شود آوای تو از نای او
در منار کعبه آید یا حسین

#اللّهُمَّ_عَجِّل_لِولیِّکَ_الفَرَج
#در_عزای_حسین?