#استاد_میرباقری
▪️ اولین گام در پیوستن با عاشورائیان، نیت و عزم است.

“یک سلسله اعمالی هستند که چون عالم، عالم تزاحم است، [انجام همه آنها ممکن نیست] و بعضی از اعمال هم دوره آنها گذشته است و ما به هر دلیل متأخر بوده‌‏ایم، ولی از طریق “نیت” می‌‏توان به همه اینها رسید. حتی یک سلسله اعمال هستند که اگر انسان می‏‌بود هم مبتلا به تزاحم می‌‏شد. مثلاً اگر ما در عاشورا بودیم یا نقش حبیب یا نقش زهیر و یا … را داشتیم و حتما نمی‌‏توانستیم همه نقش‏‌ها را داشته باشیم. در حالی که از طریق نیت همه این نقش‌ها دست‌یافتنی است.”
«نیت» حرف و قول نیست بلکه نیت آن «عزمی» است که باید در انسان شکل بگیرد. بنابراین آنچه که باید به لحاظ فردی در این دهه قدر تلاش کنیم این است که با توسل به امام حسین(ع) این گام را برداریم و همین عمر معمولی هم کافی است و عمر طولانی لازم نیست. واقعا با شفاعت اولیاء خدا همین عمر کافی است. تا روز عاشورا انسان می‏‌تواند واقعا همه این گام‌ها را بر دارد، هر کجا که هست. انسان اگر مثل جناب “حُر” در صف ابن‌زیاد هم باشد می‌‏تواند در روز عاشورا در صف امام حسین(ع) باشد. همان‌گونه که می‏‌تواند الآن مدعی نصرت امام حسین(ع) باشد، اما در روز عاشورا در صف ابن زیاد باشد!
اینکه به ما گفته اند هرگاه یاد اصحاب امام حسین (ع) افتادید، ذکر “یا لیتنی کنت معکم” بگویید برای این است تا حداقل در نیت، همراهی داسته باشیم و به فضیلت برسیم…
بنابراین، این گامی است که انسان باید به صورت فردی بر دارد و تلاش کند تا در این ایام با نیت، این راه را طی کند و موانع نیت خودش را رفع نماید. چون انسان گاه خیال می‌‏کند که نیت، آسان است ولی واقعا اگر نیت بخواهد به مفهوم حقیقی‏‌اش در انسان محقق بشود، از عمل مشکل‏‌تر است. اگر نیت آمد، عمل هم می‌‏آید، در روایت هست که بدن در مقابل روحی که مؤمن است، هیچگاه احساس ضعف نمی‏‌کند. احساس ضعف در عمل به احساس ضعف در ایمان بر می‏‌گردد…”