دانشنامه بروزرسانی شده رسول اکرم(صلی الله علیه وآله)

سایت پیامبر نور(صلی الله علیه وآله)

بردبارى، وقار و مهربانى خدا سبب شد تا گناهان بزرگ و كارهاى‏ زشت مردم مانع نشود كه دوست‏ ترين و شريف‏ترين پيغمبرانش، يعنى‏ محمد بن عبدالله(صلی الله علیه وآله) را براى مردم بر گزيند.

محمد بن عبدالله(صلی الله علیه وآله) در حريم عزت تولد يافت: در خاندان شرافت‏ اقامت گزيد، حسب و نسبش آلوده نگشت، صفاتش را دانشمندان بيان‏ كردند و حكميان در وصفش انديشه نمودند، او پاكدامنى بى نظير،هاشمى نسبى بى مانند و بى مانندى از اهل مكه بود.

حيا صفت او بود و سخاوت طبيعتش، بر متانت ‏ها و اخلاق نبوت سرشته‏ شده بود. اوصاف خويشتن دارى‏ هاى رسالت ‏بر او مهر شده بود تا آن‏گاه كه مقدرات و قضا و قدر الهى عمر او را به پايان رسانيد و حكم حتمى پروردگار او را به سرانجامش منتهى ساخت. هر امتى، امت‏ پس از خود را به آمدنش مژده داد. نسل به نسل از حضرت آدم تاپدر بزرگوارش، عبدالله، هر پدرى او را به پدر ديگر تحويل داد اصل و نسبش به ناپاكى آميخته نشد و ولادت او با ازدواج نا مشروع ‏پليد نگشت. ولادتش در بهترين طايفه، گرامى ‏ترين نواده (بنى ‏هاشم)، شريف‏ترين قبيله (فاطمه مخزوميه) و محفوظ ترين شكم باردار (آمنه دختر وهب) و امانت دارترين دامن بود.

خدا او را برگزيد، پسنديد و انتخاب كرد سپس كليدهاى دانش وسرچشمه‏ هاى حكمت را به او داد. او را مبعوث نمود تا رحمت ‏بر بندگان و بهار جهانيان باشد.

خداوند كتابى را بر او نازل كرد، كه بيان و توضيح هر چيزى در آن است و آن را به لغت عربى، بدون هيچ انحرافى قرار داد، به ‏اميد اين كه مردم پرهيزكار شوند. آن را براى مردم بيان كرد و معارف آن را روشن ساخت و با آن، دينش را آشكار ساخت و واجبات ى‏را لازم شمرد و حدودى را براى مردم وضع نمود و بيان كرد. آن‏ها را براى مردم آشكار نمود و آن‏ها را آگاه ساخت. آن حضرت در آن‏ امور، راهنمايى به سوى نجات و نشانه‏ هاى هدايت ‏به سوى خدا مى‏ باشد.

رسول خدا (صلی الله علیه وآله) رسالتش را تبليغ كرد، ماموريتش را آشكار ساخت،بارهاى سنگين نبوت را كه به عهده گرفته بود، به منزل رسانيد وبه خاطر پرورگارش صبر كرد و در راهش جهاد نمود.

با برنامه‏ ها و انگيزه ‏هايى كه براى مردم پى ريزى نمود و مناره‏ هايى كه نشانه‏ هاى آن را بر افراشت، براى امتش خير خواهى كرد، وآن‏ها را به سوى نجات و رستگارى فرا خواند و به ياد خدا تشويق وبه راه هدايت دلالت كرد، تا مردم پس از او گمراه نشوند. آن حضرت ‏نسبت‏ به مردم دلسوز و مهربان بود.

پی نوشت:

اصول كافى ج 2، ص332 و 333.

خداوند متعال در وصف پيامبر(صلی الله علیه وآله) فرمود:«الذين ءاتينهم الكتب‏يعرفونه كما يعرفون ابناءهم و ان فريقا منهم ليكتمون الحق و هم‏يعلمون‏» (1)

كسانى كه كتاب آسمانى به آنان داديم، او را همچون فرزندان خودمى‏شناسند; (ولى) جمعى از آنان، حق را آگاهانه كتمان مى‏كنند.

امام صادق(علیه السلام) فرمود:«يعرفونه كما يعرفون ابناءهم‏» زيراخداوند متعال در تورات و انجيل و زبور، حضرت محمد(صلی الله علیه و آله)، مبعث،مهاجرت، و اصحابش را چنين توصيف نمود:«محمد رسول‏الله و الذين‏معه اشداء على الكفار رحماء بينهم…»

محمد(صلی الله علیه و آله) فرستاده خداست; و كسانى كه با او هستند در برابر كفارسرسخت و شديد و در ميان خود مهربانند. پيوسته آن‏ها را در حال‏ركوع و سجود مى‏بينى، در حالى كه همواره فضل خدا و رضاى او راطلبند. نشانه آن‏ها در صورتشان از اثر سجده نمايان است. اين،توصيف آنان در تورات و توصيف آنان در انجيل است… . (21)

امام صادق(علیه السلام) فرمود: اين، صفت رسول خدا(صلی الله علیه و آله) و اصحابش در تورات وانجيل است. زمانى كه خداوند پيامبر خاتم(صلی الله علیه و آله) را به رسالت مبعوث‏نمود اهل كتاب (يهود و نصارى) او را شناختند اما نسبت‏به اوكفر ورزيدند، همان گونه كه خداوند متعال فرمود: «فلما جاءهم‏ما عرجوا كفروا به‏» (3) هنگامى كه اين پيامبر نزد آن‏ها آمد كه(از قبل) او را شناخته بودند، به او كافر شدند. (4)

خداوند متعال در قرآن كريم، در وصف پيامبر(صلی الله علیه و آله)مى‏ فرمايد: «و ماارسلناك الا رحمه للعالمين‏» (5) ما تو را جز براى رحمت جهانيان‏ نفرستاديم.

قرآن نيز مى‏ فرمايد:اشداء على الكفار رحماءبينهم…»،

در برابر كفار سرسخت و شديد و در ميان خود مهربانند. اين دوچگونه با هم جمع مى‏شوند؟

توجه به اين آيه براى طرفدارى انديشه تسامح و تساهل ضرورى است.

آيا ممكن است كامل‏ترين انسان، كه با كامل‏ترين كتاب آسمانى براى‏هدايت تمام جهانيان مبعوث گرديده است در مقابل دشمنان دين هيچ‏ عكس العملى جز مهربانى نداشته باشد؟!

براى اداره جامعه دينى و بقاى آن بايد در مقابل دشمنان دين‏ايستاد شدت عمل نسبت‏به كافران و مبارزه با آن‏ها براى از بين‏بردن موانع هدايت عين رحمت است.

پی نوشت:

1- بقره، آيه‏146.

2- فتح، آيه‏29.

3- بقره، آيه‏89.

4- تفسير نور الثقلين، ج 1، ص 138 و ج 5، ص‏77.

5- انبياء، آيه‏107.

در روز سه شنبه 93/9/11 در سالن اجتماعات مدرسه علمیه نرجس خاتون (سلام الله علیها) نشستی اخلاقی با حضور حجة السلام والمسلمین جناب آقای کتابچی برگزار گردید .
حجة السلام والمسلمین جناب آقای کتابچی در سخنانشان به اهمیت طلبگی ، نقش طلاب و نهضت عاشورا در ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) پرداختند که اهم سخنان وی به شرح زیر است :
« طلبگی در مسیر انبیا قدم گذاشتن وسرباز امام زمان بودن است».طلبه همچون اجیری است که مزد خود را پیشاپیش دریافت کرده ، پس باید در انجام وظایف خود در رابطه با جامعه وامام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) کم نگذارد. یکی از وظایف طلبه سخنرانی کردن است و سخنرانی بهره کافی را دارد که ، یک نفر با جمع به نحو یک طرفه وبه منظور تاثیرگذاری بر اندیشه ، احساس ورفتار مخاطب ، سخن بگوید . سخنرانی تازمانی که بر اندیشه تاثیر نگذارد بر احساس ورفتار موثر واقع نمی شود لذا برای تاثیر پذیری باید به آمادگی پذیرش در مخاطب توجه شود » .
وی در ادامه تاکید کرد محور زندگی وسخنرانی های ما باید امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) باشد ، واقعه عاشورا نیز زمینه ساز ظهور است. ، به همین دلیل است که سفارش زیادی به عزاداری وبزرگداشت عاشورا شده است . ظهور امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) زمانی صورت می گیرد که همه جهانیان سیدالشهدا (علیه السلام) را شناخته باشند پس باید در معرفی سیدالشهدا (علیه السلام ) به جهانیان بکوشیم .
حجة السلام والمسلمین جناب آقای کتابچی در پایان بزرگترین پیام واقعه عاشورا را چنین بیان کرد : «شیعیان ومحبین بدانید روزی یک امامی در سرزمینی تنها بود نگذارید روزی دیگر امامی دیگر در سرزمینی دیگر تنها بماند » .
درپایان ، جلسه با روضه ظهر عاشورا وغربت سیدالشهدا (علیه السلام ) خاتمه یافت.