انقلابی بودن وفاداری به انقلاب اسلامی در گرو عهدی است که باید با حقیقت برقرار کرد به همان معنایی که بنیانگذار انقلاب یعنی حضرت روح الله فرمود من با خدای خود پیمان بسته ام که رضای او را بر رضای مردم و دوستان مقدم دارم، اگر تمام جهان علیه من قیام کنند دست از حق و حقیقت بر نمی دارم.1

در این نگاه ما از تاریخ که حقیقت را نسبی می داند .

منبع:

صحیفه امام ،ج21، ص 330- ص45

ريشه‌ي بصيرت شيعيان واقعي را بايد در خلوص آن‌ها دنبال کرد و اين که جز خدا مدّ نظرشان نيست و بر همين اساس به طرف سقيفه، که در آن‌جا رقابت بر سر قدرت بود، متمايل نشدند، به طرف امام معصومي متمايل شدند که در عين فاني‌بودن در خدا، مظهر اسماء و صفات پروردگار عالم بود.[1]

در نيتِ خالص است که روح انسان با سنن الهي ارتباط برقرار مي‌کند و پيچ و تاب‌هاي روبَهان، نمي‌تواند چيزي را از منظر او پنهان کند. هر چه بدبختي سرِ ما مي‌آيد به جهت بي‌خلوصي است. پيچ و تاب‌هاي روبهان، آن‌هايي را که خود را با نور نيتِ ‌خالص منور کرده‌اند، نمي‌تواند فريب دهد، حادثه‌ها را براساس سُنن و قاعده‌ها ارزيابي مي‌کنند و يک لحظه چشم دلشان از حضور سنن الهي منصرف نمي‌شود، تا فريب ظاهرِ پر زرق و برق دنياي مکّار را بخورند. حضرت امام خميني«رضوان‌الله‌تعالي‌عليه» مي‌فرمايند: «مطمئن باشيد قدرت‌هاي شرق و غرب همان مظاهر بي‌محتواي دنياي مادي‌اند که در برابر خلود و جاودانگي دنياي ارزش‌هاي معنوي، قابل ذکر نمي‌باشد»؛[2]

اين بصيرت به جهت خلوص در توحيد و توجه به امامان معصومي است که نمايش زندگي توحيدي بودند. همين که اين دو نکته از جان و قلب انسان‌ها برود انواع گرايش‌ها به دنيا که امروز مظهر کامل آن غرب است، پديد مي‌آيد.

. به تعبير حضرت امام خميني«رضوان‌الله‌تعالي‌عليه»؛ «اگر ملت ايران از همه‌ي اصول و موازين اسلامي و انقلابي خود عدول کند و خانه‌ي عزت و اعتبار پيامبر و ائمه معصومين(علیهم السلام) را با دست‌هاي خود ويران نمايد، آن وقت ممکن است جهان‌خواران او را به عنوان يک ملت ضعيف و فقير و بي‌فرهنگ به رسميت بشناسند، ولي در همان حدّي که آن‌ها آقا باشند ما نوکر».[3]

منبع:

[1] - حضرت صادق(علیه السلام) مي‌فرمايند: «نَحْنُ وَ اللَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَي الَّتِي لَا يَقْبَلُ اللَّهُ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِمَعْرِفَتِنا» آن حضرت راجع به قول خداي عز و جل که مي فرمايد: «خدا را نام‌هاي نيكوست او را به آن‌ها بخوانيد»؛ فرمودند: سوگند به خدا مائيم آن نام‌هاي نيكو كه خدا عملي را از بندگان نپذيرد مگر آن‌كه با معرفت ما باشد. (الكافي، ج‏1 ، ص 144)
[2] - صحیفه امام، ج21،ص91.
[3] - صحیفه امام، ج21،ص90.

به دنبال پیروزی انقلاب اسلامی و پس از آزمون روش های متفاوت مقابله با انقلاب و پاسخ نگرفتن از آنها، بنیان های مکتب انقلاب مورد هجمه قرار گرفت، این در حالی است که شهید مطهری در این خصوص معتقدند:

«. . . مساله اصلی استعمار است، استعمار سیاسی و اقتصادی . آنگاه توفیق حاصل می کند که در استعمار فرهنگی توفیق بدست آورده باشد . بی اعتقاد کردن مردم به فرهنگ خودشان و تاریخ خودشان شرط اصلی این موفقیت است . استعمار دقیقا تشخیص داده و تجربه کرده است که فرهنگی که مردم مسلمان به آن تکیه می کنند و ایدئولوژی که به آن می نازند، فرهنگ و ایدئولوژی اسلامی است . باقی همه حرف است و از چهار دیوار کنفرانس ها، جشنواره ها، کنگره ها و سمینارها هرگز بیرون نمی رود و به متن توده نفوذ نمی کند . پس باید مردم از آن اعتقاد و از آن ایمان و از آن اعتماد و حسن ظن تخلیه شوند . تا آماده ساخته شدن طبق الگوهای غربی گردند» .

«بخشی از مقدمه کتاب کتابسوزی در مصر و ایران »

بايد وضع موجود انقلاب را بازخواني کنيم و جايگاه آن را نسبت به هدف توحيدي‌اش بسنجيم، تا

اولاً: معني ريزش‌هاي افراد را در آن به درستي درک کنيم.

ثانياً: جايگاه مشکلات را در غفلت از روح توحيدي و غرب‌زدگي پنهان خودمان بشناسيم.

رهبر معظم انقلاب«حفظه‌الله‌تعالي» در همين رابطه موضوع خودي و غير خودي را نسبت به انقلاب تبيين کردند تا بفهميم ريشه‌ي مشکلات پيش آمده توسط غير خودي‌ها است يا به جهت انقلاب. فرمودند:

«خودي آن است که دلش براي اسلام مي‏ تپد؛ دلش براي انقلاب مي‏تپد؛ به امام ارادت دارد؛ براي مردم به صورت حقيقي - نه ادّعايي- احترام قائل است. غير خودي کيست؟ غير خودي کسي است که دستورش را از بيگانه مي‏ گيرد؛ دلش براي بيگانه مي‏تپد؛ دلش براي برگشتن امريکا مي‏ تپد. غير خودي آن کسي است که از اوايل انقلاب در فکر ايجاد رابطه‌ي دوستانه با امريکا بود. به امام اهانت مي‏کرد؛ اما براي امريکا اظهار علاقه مي‏نمود! کسي به امام اهانت مي‏کرد، ناراحت نمي‏شد؛ اما اگر کسي به دشمنان بيرون از مرز يا همدستان آن‌ها اهانت مي‏کرد، ناراحت مي‏شد! اين‌ها غريبه‏ اند».[1]

تا نفهميم در بيرونِ فرهنگ شيعه چه خبر است، نمي‌توانيم جوان‌مان را به فرهنگ شيعه جذب ‌بکنيم. بايد روشن شود فرهنگ شيعي، آن نيست که انجمن حجتيه مي‌شناسد، مي‌توان گفت اين خودش يک نوع تخدير است که تحت تأثير فرهنگ استکبار پيش آمده است، به گفته‌ي امام خميني«رضوان‌الله تعالي‌عليه»:

«آمريکا و استکبار در تمامي زمينه‌ها افرادي را براي شکست انقلاب اسلامي در آستين دارند، در حوزه‌ها، در دانشگاه‌ها مقدس‌نماها را که خطر آنان را بارها و بارها گوشزد کرده‌ام، اينان با تزويرشان از درون، محتواي انقلاب و اسلام را نابود مي‌کنند، اين‌ها با قيافه‌اي حق به جانب و طرفدارِ دين و ولايت، همه را بي‌دين معرفي مي‌کنند، بايد از شرّ اين‌ها به خدا پناه بريم.»[2]

منبع:

[1] - خطبه ‏هاي نماز جمعه‏ در تاريخ ۱۳۷۸/۰۵/۰۸
[2] - صحیفه امام، ج21،ص87.

يکي از خطراتي که همواره انقلاب اسلامي را تهديد مي‌کند، اين است که حقيقت انقلاب در حجاب رود و وفاداران به انقلاب نتوانند اهداف حقيقي و عميق انقلاب را بشناسند و در نتيجه تحليلي از لحظه به ‌‌لحظه‌ي انقلاب نداشته‌ باشند، در آن صورت اگر ناخواسته نسبت به ادامه‌ي حيات انقلاب مأيوس نشوند، ممکن است با تحليل‌هاي غلط مقابل اهداف انقلاب بايستند.

عمده آن است که بتوانيم ريشه‌ي مشکلات پيش‌آمده را درست تحليل کنيم و گمان نکنيم مشکلات به جهت وجود انقلاب پديد آمده است. آري هنوز يک نوع غرب‌زدگيِ پنهان در روح و روان بسياري - حتي آن‌هايي که به انقلاب وفادارند- هست و همين امر موجب مي‌شود تا آن طور که شايسته است به انقلاب و راه حل‌هاي توحيدي آن رجوع نشود و به مشکل بيفتيم. ولي فراموش نفرماييد که خداوند به مؤمنيني که در مسير صحيح قرار دارند وعده داده است: «اللّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُواْ يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَي النُّوُرِ»؛[1] خداوند ولي و سرپرست مؤمنين است، آن‌ها را از ظلمات خارج و به سوي نور هدايت مي‌کند.

منبع:
[1] - سوره‌ي بقره، آيه‌ي 257.

2-انقلاب اسلامی، برون‌رفت از عالَم غربی،ص55

خطری که گروه های فرهنگی را تهدید می کند.همین اندازه می توان گفت مسائلی پیش آمده که سرنوشت قرن آینده را تعیین می کند و بزرگ ترین خطری که گروه های فرهنگی را تهدید می نماید ، جدی نگرفتن این مسائل است و این که با سطحی نگری دینی، وضع را ساده بپندارند و نسبت به اهداف نسل آینده تعمق لازم را به کرا نبندند.

انقلاب اسلامی در ظهور گردبادی از حضور مردم پیروز شد، در حالی که دارای دو عنصر قوت و ضعف بود قوت حضور مردمی که تاریخ جدید را در زیر سایه ی دین و رهبری دینی پایه گذاری کردند  و ضعف عدم درک همه جانبه ی حضور انقلاب  در تاریخ جدید هر سال واقعه ی پیروز یانقلب را جشن می گیریم و باید بگیریم زیرا حادثه ی بزرگی به وقوع پیوست ولی باید آن را با کامیابی قطعی که باشناخت ابعاد قدسی انقلاب ظهور می کند، یکی نپنداریم. زیرا تاریخ جای احساساتی بودن نیست،بلکه جای انسان های حکیمی است که نسبت به احساسات بی تفاوت نیستند.

گروه های فرهنگی که به فعالیت های خود مشغولند، به ندرت متوجه اند چه نقص هایی نسبت به آینده در مقابل خود دارند و چه بسا گرفتار هرج و مرج های سیاسی شوند و در آن هرج و مرج ها منحل گردند و بدون هیچ نتیجه ای در وضع ابتدایی خود بمانند . همین قدر می دانند وضع در حال تغییر است ولی نمی دانند چگونه، اگر متوجه چگونگی به حاشیه رفتن نظام حاکم جهانی نباشیم در هیچ عالمی از عوالم فکر حاضر نیستیم واین است معنای بی عالمی.