ﻫﺮﺛﻤﻪ ﺑﻦ ﺍﻋﻴﻦ (ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻣﺮﺍﺩ) ﻧﻘﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ:

ﺻﺒﻴﺢ ﺩﻳﻠﻤﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﺎﺹ ﻣﺎﻣﻮﻥ ﮔﻔﺖ: ﺷﺒﻰ ﻣﺎﻣﻮﻥ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺳﻰ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻏﻠﺎﻣﺎﻥ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺧﻮﺩ ﻃﻠﺒﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺖ:
ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﺎﺟﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻳﻚ ﻫﻤﻴﺎﻥ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻃﻠﺎ ﻭ ﺩﻩ ﻣﻠﻚ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ ﻭ ﺗﺎ ﺯﻧﺪﻩ‌ﺍﻡ ﺷﻤﺎ ﻣﻘﺮﺏ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﻮﺩ، ﺁﻳﺎ ﺣﺎﺿﺮﻳﺪ ﺣﺎﺟﺖ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭﻳﺪ؟

ﻫﻤﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻣﺎﻣﻮﻥ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ.
ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻳﻚ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺯﻫﺮ ﺁﻟﻮﺩﻯ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﻟﺮﺿﺎ ( ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ) ﻣﻰ ﺭﻭﻳﺪ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﻄﻌﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ، ﻭ ﺧﻮﻥ ﻭ ﻣﻮ ﻭ ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﮕﻮﺋﻴﺪ.

ﻣﺎ ﻃﺒﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﻄﻮﺭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺿﺎ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺭﻓﺘﻴﻢ، ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻳﻢ، ﺩﻭﺭﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ، ﺑﻪ ﺍﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺪﻧﺶ ﺭﺍ ﻗﻄﻌﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺷﻤﺸﻴﺮﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﭘﺎﻙ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺎﻣﻮﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻴﻢ ﻭ ﺧﺒﺮ ﻛﺸﺘﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻭ ﺳﻮﮔﻨﺪﻫﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩ ﺧﻮﺭﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻋﻤﻞ ﺷﺪ.
ﻣﺎﻣﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺗﺸﻜﺮ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﺮﺧﺼﻰ ﺩﺍﺩ.

ﭼﻮﻥ ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ ﻧﺰﺩ ﻣﺎﻣﻮﻥ ﺭﻓﺘﻢ، ﺩﻳﺪﻡ ﻟﺒﺎﺱ ﺳﻴﺎﻩ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺮﻭﭘﺎﻯ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺭﺩ ( ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﻯ ﺭﺣﻠﺖ ﺍﻣﺎﻡ ) ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻳﺪ، ﻣﻦ ﺟﻠﻮ ﺩﺭ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻭ ﺷﺪﻡ، ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺣﺠﺮﻩ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎه ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ، ﺻﺪﺍﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻣﺎ ﺭﺳﻴﺪ، ﻣﺎﻣﻮﻥ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ:
ﺯﻭﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﺣﺠﺮﻩ ﺑﺸﻮ ﻭ ﺧﺒﺮﻯ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺑﻴﺎﻭﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﺣﺠﺮﻩ ﺷﺪﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﻛﻤﺎﻝ ﺳﻠﺎﻣﺘﻰ، ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ، ﺑﻪ ﻣﻦ ﺭﻭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ:

ﺍﻯ ﺻﺒﻴﺢ! ﻳﺮﻳﺪﻭﻥ ﺍﻥ ﻳﻄﻔﻮﺍ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﺎﻓﻮﺍﻫﻬﻢ ﻭ ﻳﺎﺑﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺎ ﺍﻥ ﻳﺘﻢ ﻧﻮﺭﻩ ﻭ ﻟﻮﻛﺮﻩ ﺍﻟﻜﺎﻓﺮﻭﻥ.
ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎﺩﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻛﻨﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﻪ ﻧﻮﺭﺵ ﺭﺍ ﻛﺎﻣﻞ ﻛﻨﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﻧﭙﺴﻨﺪﻧﺪ.
ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﺁﻧﻬﺎ (ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ) ﺑﻪ ﻣﺎ ﺿﺮﺭ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺍﺟﻞ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﺪ.

ﺻﺒﻴﺢ ﮔﻮﻳﺪ: ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﺳﻠﺎﻣﺘﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﻮﻥ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺩﺍﺩﻡ ﻣﺎﻣﻮﻥ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ.

ﻫﺮﺛﻤﻪ ﮔﻮﻳﺪ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﻜﺮ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﮕﻮ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻗﻠﺒﺶ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ.

پی نوشت:
-داستان های صاحبدلان