مدیر حوزه‌های علمیه خواهران گفت: انسان‌ها، با تمدنی که ۱۴۰۰ سال پیش پیامبر(صلی الله علیه وآله) برای بشریت آورده است فاصله گرفته‌اند و این وظیفه طلاب است که مردم را به مسیر اصلی بازگردانند و ما اگر بخواهیم در پیشگاه پیامبر(صلی الله علیه وآله)سربلند باشیم باید قدم در راه پیامبر(صلی الله علیه وآله) بگذاریم.

 در مراسم افتتاح مدرسه علمیه خواهران حضرت زینب(سلام الله علیها) میناب، ضمن تبریک اعیاد ماه ربیع‌الاول با اشاره به خطبه‌هایی از نهج‌البلاغه گفت: حضرت علی(علیه السلام) ‌در نهج‌البلاغه مکررا از پیامبر(صلی الله علیه وآله) یاد کرده است.
وی افزود:‌ امام علی (علیه السلام) با تشبیه پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) به طبیب و پزشک، رسالت آن حضرت را در معالجه روح و جان انسان‌ها بیان می‌کند و می‌فرماید: «پیامبر(صلی الله علیه وآله) همچون پزشک حاذق و زبر دستی است که همه داروها و مرهم‏ها، و اسباب داغ کردن و سوزاندن زخم ها را براى کسى که مرهم او را سودمند نیست در اختیار دارد»
مدیر حوزه های علمیه خواهران اظهار داشت: پیامبر همیشه متواضع بودند و هرچه کرامت ایشان بیشتر می‌شد تواضع ایشان نیز بیشتر می‌شد. ایشان در خُلق و عمل به گونه‌ای بود که خداوند تبارک و تعالی در قرآن از ایشان به «خُلق عظیم» تعبیر می‌کند و این خُلق عظیم به معنای صفتی است که ملکه نفسانی شده است.
وی با بیان این‌که در زمان عرب جاهلی ارزش زنان را نمی‌دانستند، گفت: پیامبر(صلی الله علیه وآله) کرامت زنان را به آنان بازگرداند و امام خمینی در مورد زنان فرمودند: «از دامان زن، مرد به معراج می رود.»
عضو جامعه مدرسین حوزه‌ علمیه قم با بیان این‌که وهابیت و سلفی‌ها چهره‌ای مخدوش و خشن از اسلام به جهانیان نشان ‌می‌دهند و قوانینی وضع کردند که مخالف تمام معارف اسلامی است، اظهار داشت:‌ انسان‌ها، با تمدنی که ۱۴۰۰ سال پیش پیامبر(صلی الله علیه وآله)برای بشریت آورده است فاصله گرفته‌اند و این وظیفه طلاب است که مردم را به مسیر اصلی بازگردانند و ما اگر بخواهیم در پیشگاه پیامبر(صلی الله علیه وآله) سربلند باشیم باید در مسیر ایشان حرکت کنیم.
حجت‌الاسلام والمسلمین جمشیدی با تاکید بر این‌که باید تهدید‌های فضای مجازی را به فرصت تبدیل کنیم، خاطرنشان کرد:‌ باید از ظرفیت‌های عظیم رسانه، جهت ترویج اسلام ناب استفاده نمائیم. باید از این ظرفیت به منظور تولید محتوای دینی و در نهایت تبلیغ دین اسلام استفاده کرد.
وی با بیان این‌که بیش از ۸ هزار خواهر طلبه در کوثربلاگ و بیش از ۷۰ هزار خواهر طلبه در کوثرنت به تولید محتوای دینی می‌پردازند تصریح نمود:‌ امروز به لطفا همت بلند خواهران طلبه حوزه‌های علمیه خواهران در عرصه فضای مجازی، پیشتاز و پرچم‌دار هستند.

حجت‌الاسلام والمسلمین جمشیدی در بخش دیگری از سخنانش به پیشرفت‌های حوزه‌های علمیه خواهران در عرصه‌های فرهنگی، تبلیغی، پژوهش و … اشاره کرد و گفت: وجود قریب به ۱۰۰ هزار فارغ‌التحصیل و بیش از ۸۰ هزار خواهر طلبه شاغل به تحصیل در قریب به ۵۰۰ مدرسه علمیه خواهران نشان دهنده ظرفیت عظیم حوزه‌های علمیه خواهران است که می‌توان از این ظرفیت جهت ترویج معارف ناب اسلامی استفاده کرد.
عضو جامعه مدرسین حوزه‌ علمیه قم در پایان گفت: اگر تا دیروز تولید علم منحصر به حوزه‌های علمیه بزرگ و شاخص بود اما امروز این انحصار با همت و تلاش خواهران طلبه شکسته شده است.

پی نوشت:

http://kowsarnews.ir/news/view/35562
@womenhc

درسهایی از زندگی پیامبر (صلی الله علیه و آله): الگوی جامع

توحید و عدالت مبنای سیره پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)

سیری در رفتار مردمی پیامبر (صلی الله علیه و آله) در قرآن

درسهایی از زندگی پیامبر (صلی الله علیه وآله): عاطفه

درسهایی از زندگی پیامبر (صلی الله علیه وآله): مهربانی با حیوانات

درسهایی از زندگی پیامبر (صلی الله علیه وآله): حمد و شکر

درسهایی از زندگی پیامبر (صلی الله علیه و آله): نماز

درسهایی از زندگی پیامبر (صلی الله علیه و آله): عطوفت با همسر

اسلام در مقابل سنتها و آیین های اقوام و مللی که به اسلام گرویده شده و مسلمان می شوند واکنشهای مختلفی را دارد:
- یا آن سنت و آیین مخالف آموزه های شریعت اسلام بوده ، که اسلام با آن گونه سنت ها مقابله کرده و رد می کند(مانند زنده به گور کردن دختران اعراب و …)
- یا آن سنت و آیین موافق و مطابق با آموزه های دین اسلام است ،که اسلام آنها را قبول کرده و تأیید می کند.(مانند سنت پاکیزه گی و رفع کدورت و صله رحم در عید نوروز ایرانیان)
- یا آن سنت ؛سنخیت و یا عدم سنخیتی با آمورزهای دین اسلام ندارد و انجام آن مخالفتی با احکام الهی نمی کند ودین اسلام هم آنها را رد نمی کند.(مانند خیلی از رسوم وآیین های محلی اقالیم مختلف جهان اسلام نظیر؛ «نوع پوشش ،صحبت کردن،مراسم ازدواج، و…)

نکته:در مواردی اسلام برخی از رسوم را طبق مبنای فوق اصلاح کرده و قسمتهایی را رد و قسمتهایی را تأیید می کند.

حال با توجه به این مقدمه ای که ذکر شد متوجه می شویم که سنت باستانی شب یلدا تا جایی که مستلزم احیای آموزه هایی چون ؛صله رحم ،احترام به بزرگان ،همدلی و صمیمیت در خانواده،و…شود خوب و پسندیده می باشد. و اگر در اجرای این سنت ها دچار افراط کاری شویم نظیر :اسراف در مخارج ، چشم هم چشمی و آوردن فشار مالی نامناسب به خانواده و …قطعاً مخالف احکام دین اسلام بوده و مردود است.

پی نوشتها:
(1). الآثار الباقية عن القرون الخالية، متن،ص: 363.

در بخش های کتاب شریف نهج البلاغه می خوانیم که حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) نسبت به مراقبت از بعضی نعمت ها، اشاره مستقیم دارند و مردم را از ضایع کردن آن ها برحذر داشته اند. یکی از این نعمت ها که در نهج البلاغه مورد تاکید قرار گرفته، نعمت رهبران دینی و هادیان الهی است، یعنی افرادی که راه یافته اند و راهنما و راهبر مردم هستند. هم خودشان به مقصد رسیده اند و هم به ما کمک می کنند تا به مقصد و سعادت برسیم. این افراد هم نعمت های خداوند هستند که باید نسبت به آنها قدرشناس باشیم.
حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) درباره پیغمبر اسلام(صلی الله علیه وآله) در خطبه ۱۶۰ می فرمایند که: «بزرگترین نعمت بودن پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) به این دلیل است که می توانیم از او الگو بگیریم.» توفیق کمی نیست که انسان کسی را داشته باشد که اگر دست در دست او بگذارد به هدف و سعادت برسد. در این خطبه می فرمایند: «فَمَا أَعْظَمَ مِنَّةَ اللّهِ عِنْدَنَا حِینَ أَنْعَمَ عَلَیْنَا بِهِ سَلَفاً نَتَّبِعُهُ، وَ قَائِداً نَطَأُ عَقِبَهُ …» چقدر نعمت وجود پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) در نزد ما بزرگ است به این دلیل که خداوند او را از پیشینیان ما قرار داد تا بتوانیم از او پیروی کنیم و او را رهبری قرار داد که ما می توانیم قدم در جاى قدم هاى او بگذاریم. بنابراین بزرگترین نعمت خداوند برای ما، وجود مبارک پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) است و لذا خداوند نسبت به او بر ما منت گذاشت.

در اینجا این پرسش مطرح می شود که شیوه صحیح استفاده از نعمت اهل بیت علیهم السلام چگونه است؟ در نهج البلاغه پاسخ این پرسش در چند عبارت آمده است. یکی از نمونه های آن، در خطبه ۹۷ آمده است که آن حضرت فرموده اند: «انظروا أهل بیت نبیّکم، فالزموا سمتهم، و اتّبعوا أثرهم، فلن یخرجوکم من هدى، و لن یعیدوکم فی ردى. فإن لبدوا فالبدوا، و إن نهضوا فانهضوا. و لا تسبقوهم فتضلّوا، و لا تتأخّروا عنهم فتهلکوا(۳۱) مردم، به اهل بیت پیامبرتان بنگرید، ‌از آن سو که گام بر می‌دارند بروید، قدم جای قدمشان بگذارید، آنها را هرگز از راه هدایت بیرون نمی‌برند، و به پستی و هلاکت باز نمی‌گردانند. اگر سکوت کردند سکوت کنید و اگر قیام کردند قیام کنید. از آنها پیشی نگیرید که گمراه می‌شوید و از آنها عقب نمانید که نابود می‌گردید.» در واقع شکر نعمت امامت به این است که سبک زندگی ما، سبک زندگی آنان باشد و ضایع کردن این نعمت این است که با داشتن چنین الگوهایی، از دیگران الگوبرداری کنیم.

خداوند متعال در آیه ۴۵ سوره حج تعدادی از اقوامی که مورد عذاب قرار گرفتند را برای ما بازشماری می کند و سپس می فرماید: «فَکَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَکْناها وَ هِيَ ظالِمَةٌ فَهِيَ خاوِيَةٌ عَلي‌ عُرُوشِها وَ بِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ وَ قَصْرٍ مَشيدٍ؛ چه بسیار شهرها و آبادیهایی که آنها را نابود و هلاک کردیم در حالی که (مردمش) ستمگر بودند، بگونه‌ای که بر سقف های خود فروریخت (نخست سقفها ویران گشت و بعد دیوارها بر روی سقفها) و چه بسیار چاه پر آب که بی صاحب ماند و چه بسیار قصرهای محکم و مرتفع.» در روایات نقل شده که منظور از «بِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ» حضرت امیرالمؤمنین امام علی(علیه السلام) و مقصود از «قَصْرٍ مَشيدٍ» پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله) هستند.

می گویند نهم ربیع الاول(ماه جاری) مصادف با مرگ خلیفه دوم است.

در حالی که منابع تاریخی روایی شیعه و سنی تاریخ مرگ خلیفه را ذی الحجه می دانند.

اسناد

تاریخ دقیق مرگ عمر بن خطاب :

طبق منابع تاریخی عمر بن خطاب ( خلیفه دوم ) در بیست وششم ذی الحجه ترور شد و بعد از حدود سه روز درگذشت. بنابراین وی در آخر ذیحجه یا اول محرم درگذشته است. این مطلب را همه ی مورخان اعم از شیعه و سنی در آثار خود آورده اند. لذا مراسم عمرکشان ( عید زهرا ) که عده ای در ماه ربیع الاول برگزار می کنند اساسا با تاخیر حدود هفتاد روز انجام می شود و از نظر تاریخی با اشکال مواجه است. برای اطمینان می توان به منابع تاریخی زیر مراجعه کرد که به اتفاق همین مطلب را بیان کرده اند:

منابع تاریخی شیعه :

1.تاریخ‏ الیعقوبى ج‏2 ص 159 قرن: سوم مولف شیعه است.

2.تاریخ ‏یعقوبى/ترجمه ج‏2 ص 49 قرن: سوم مولف شیعه است

3.التنبیه‏والإشراف ص 250 قرن: چهارم مولف شیعه است

4.مروج‏الذهب ج‏2 ص 304 قرن: چهارم مولف شیعه است.

5.مروج‏الذهب،ج‏2،ص:321 قرن: چهارم مولف شیعه است.

6.الفتوح ج‏2 ص:323 قرن: چهارم مولف شیعه است.

7.مسارّ الشیعه اوایل قرن پنجم مؤلف : شیخ مفید (ره) پیشوای بزرگ شیعیان ( که خوشبختانه نسخه خطی این کتاب ایشان با دستخط خودشان هم اکنون موجود است و در آن مرگ عمر در ذی الحجه ذکر شده است.
می دانیم که شیخ مفید(ره) از نظر عظمت علمی و تقوایی در حد عالی هستند تا جایی که طبق عقیده رایج به دریافت نامه از امام عصر(عج) مشرف شده اند.)

منابع تاریخی دیگر:

8.الإمامةوالسیاسة ج‏1 ص 39 قرن: سوم مذهب مولف : سنی

9.المعارف ص 183 قرن: سوم مذهب مولف : سنی

10.أنساب‏الأشراف،ج‏10،ص:417 قرن: سوم مذهبِ مولف : نامعلوم

11.الطبقات‏الکبرى،ج‏3،ص:258 قرن: سوم مذهب مولف : سنی

12.تاریخ‏الطبری،ج‏4،ص:191 قرن: چهارم مذهب مولف : سنی

سایر منابع جهت اختصار ذکر نمی شود. اما بد نیست بدانیم که علمای متقدّم شیعه بر اینکه عمر در ذیحجه کشته شده اتفاق نظر داشته اند و حتی علامه مجلسی(ره) هم به این امر اعتراف دارد.(ر.ک.بحارالانوار، ج‏31، ص 118 ) گرچه مجلسی(ره) خود سعی کرده اند به هر قیمت شده نهم ربیع الاول را تایید فرمایند!!

(بعید نیست ایشان که در عصر صفوی می زیستند از سوی حکومت تحت فشار بوده اند و لذا با کمال تعجب به روایتی که از نظر سندی کاملاً ضعیف است استناد کرده ، اجماع مورخان شیعه و سنی را به کناری نهاده اند! روایتی که ایشان به آن استناد کرده اند از طریق دو راوی مجهول الهویه به احمد بن اسحاق قمی(ره) منسوب شده که سند و متن آن بسیارِ ضیعف است.)

ابن ادریس حلی (صاحب سرائر) درباره تاریخ نهم ربیع می گوید: مَنْ زَعَمَ أَنَّ عُمَرَ قُتِلَ فِیهِ فَقَدْ أَخْطَأَ بِإِجْمَاعِ أَهْلِ التَّوَارِیخِ وَ السِّیَرِ ( هر کس بپندارد عمر در نهم ربیع کشته شده به اجماع صاحبان کتب تاریخ و سیره در اشتباه است.) سپس وی تاریخ ذیحجه را صحیح دانسته،می فرماید: الإجماعُ حاصلٌ مِن الشیعةِ و أهلِ السنّةِ على ذلک.( شیعه و سنی بر آن اتفاق نظر دارند. )ر.ک. بحارالانوار، ج‏31، ص 119

از جمله رسوم بسیار زیبا و پسندیده ایرانی در این شب که در اسلام نیز بسیار به آن سفارش شده، عیادت از سالمندان و بیماران است.

ملاقات با خویشاوندان و دوستان و رسیدگی به احوال نیازمندان، به ویژه نیازمندان خویشاوند، از جمله آداب پسندیده و نیکویی است که در پرتو دستورات جامع و کامل اسلام، مردمان شریف ایرانی در شب یلدا و دیگر شب های طولانی و بلند زمستان به آن اهتمام می ورزند.

اسراف نکنیم
خداوند برای رفاه و آسایش بندگان خود، نعمت های بسیاری آفریده و به آنها امر فرموده از این نعمت ها استفاده کنند؛ ولی همواره بکوشند از اسراف کردن بپرهیزند.. امام علی علیه السلام اسراف کردن را موجب هلاکت دانسته و امام سجاد علیه السلام در دعا و مناجات های خود با خدا می فرماید: «و مرا از زیاده روی بازدار و روزی ام را از تلف شدن نگاه دار و دارایی ام را با برکت دادن به آن افزون کن و راه مصرف آن را در کارهای خیر به من بنمایان.» رسم زیبای دیدار یکدیگر در شب یلدا وقتی زیباتر می شود که با زیاده روی نکردن در مصرف خوراکی ها و تنقلات، بخشی از آنها را به مصرف یتیمان و افراد بی بضاعتی برسانیم که توانایی تهیه چنین اقلامی را در این شب ندارند.

زمستان، بهار مؤمنان
انسان هایی که عاشق عبادت هستند و از صمیم دل آن را دوست می دارند، تمام وجود خود را وقف عبادت می کنند  روزها و شب های زمستان، بهترین فرصت برای راز و نیاز و مناجات با خداوند است. امام صادق علیه السلام این فرصت نیکو را این گونه معرفی می کند: «زمستان، بهار مؤمن است. شب هایش طولانی است که برای عبادت نیمه شب از آن کمک می گیرد و روزهایش کوتاه است که برای روزه گرفتن از آن مدد می جوید». برخاستن از خواب شیرین در دل شب و اندیشیدن در ملکوت آسمان ها و زمین، خدا و قدرت او و نیز روزه گرفتن در روزهای کوتاه زمستانی، بهترین و خالص ترین عبادت خدای تعالی است. رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید: «روزه زمستان، غنیمتی فرح بخش است»

دیدار با خویشاوندان
خداوند در آیات بی شماری به بندگان خود دستور می دهد خویشاوندان و نزدیکان خود را فراموش نکرده و همواره جویای احوال آنها باشند و آنها را از قطع رحم و رسیدگی نکردن به خویشان برحذر می دارد. امام باقر علیه السلام در اهمیت این موضوع می فرماید: «صله رحم اعمال را پاک می کند، دارایی ها را فزونی می بخشد، بلا را برطرف می گرداند، کار حساب رسی در قیامت را آسان می کند و مرگ را به تأخیر می اندازد» صله رحم و دیدار با اقوام به قدری اهمیت دارد که رسول خدا صلی الله علیه و آله حتی یک سال پیاده روی برای آن را جایز می شمارد. شب های بلند زمستانی، فرصت بسیار خوبی است که می توان از آن بهره برداری صحیح کرده، به دیدار اقوام و نزدیکان شتافت و در اجرای این سنت پسندیده و نیک که ثواب بسیاری هم دارد، پیش قدم شد.

بیان قصه های قرآنی
خداوند در قرآن کریم بندگان خود را به قصه های قرآن توجه داده و هر یک از این سرگذشت ها را دارای حکمتی می داند که برای انسان ها هزاران پند و اندرز در خود نهفته دارد. امام علی علیه السلام نیز می فرماید: «بهترین داستان، رساترین اندرز و سودمندترین پند، کتاب خدای عزوجل است.» داستان ها و افسانه های زمینی، پس از چندبار تکرار، کم کم تازگی و جذابیت خود را از دست می دهد؛ ولی قرآن تنها کلامی است که هر اندازه هم تکرار شود، “کهنه شدنی” نیست. در شب یلدا و شب های زمستانی که دور هم جمع می شویم و پای صحبت بزرگ ترها می نشینیم، نیکو و شایسته است به جای داستان ها و قصه هایی که گاه با خرافات همراه است، به قصه های قرآنی توجه کنیم که هیچ گاه کهنه نمی شود و خرافات در آن راه ندارد.

دقت در آفرینش شب و روز
 شب های طولانی زمستان، فرصت خوبی است تا با دقت در نظام آفرینش وگردش شب و روز، به بزرگی خدای تعالی و کوچکی خود در این نظام هستی اعتراف کنیم. زیبایی های شب و درخشش ستارگان در پرده های سیاه شب های فرو رفته در ظلمت و گسترش نور ماه در آسمان ها، همه نشان از قدرت بی پایان خداوند دارد. در این شب ها می توانیم به ستایش خدا بپردازیم. چنان که امام علی علیه السلام می فرمود: «خدای پاک! چه عظیم و پرشکوه است آن چه از آفرینش تو می بینیم، و چه خرد است هر بزرگی در برابر قدرت تو، و چه حقیر است آن چه ما می بینیم در برابر قدرت ناپیدای تو از دیدگان ما».

حساب رسی اعمال روزانه
محاسبه نفس و بررسی کارهای روزانه، ویژگی کسانی است که ایمان حقیقی در جان و دلشان راه یافته است. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می فرماید: «پیش از آن که مورد حساب رسی قرار بگیرید، خود به حساب نفستان برسید و پیش از آن که سنجیده شوید، خود، نفس تان را در ترازوی سنجش بگذارید و برای آن روز حساب بزرگ آماده شوید.» کسانی که از فرصت های زندگی بهترین بهره ها را برده و نیک ترین ذخیره ها را می اندوزند، در راه اطاعت خدا و خویشتن داری از نافرمانی او شکیبایی می ورزند و روز قیامت بدون محاسبه اعمال به بهشت می روند؛ زیرا این افراد در این دنیای فانی، در لحظه لحظه زندگی دقت کرده اند تا دچار لغزش نشوند. طولانی بودن شب های زمستانی و آرامشی که در آن برای آدمی ایجاد می شود، بهترین فرصت برای مراقبت و رسیدگی به اعمال روزانه است.

شب یلدا و دیوان حافظ
از گذشته های دور در خانواده های ایرانی در کنار قرآن کریم، دیوان حافظ نیز مورد توجه و عنایت خاصی بوده است. ایرانیان همان گونه که با قرآن استخاره کرده، برای شروع کارهای خود از این کتاب آسمانی طلب خیر می کنند، به دیوان حافظ نیز تفأل می زنند و از خواجه شیراز دعای خیر می خواهند. یکی از رسم های جالب و زیبای ایرانی ها در شب یلدا، تفأل زدن به دیوان حافظ و خواندن اشعار عرفانی اوست که برگرفته از آیات قرآن است. شایسته است در این شب طولانی، با تفأل زدن به حافظ و خواندن اشعار عرفانی او، از خرافات و تفأل زدن به شیوه های خرافی دیگر پرهیز کنیم. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می فرماید: «از ما نیست کسی که فال بد زند یا برایش فال بد زده شود». قرائت اشعار پسندیده و نیکو، به ویژه اشعاری که در مدح اهل بیت علیهم السلام سروده شده، از جمله کارهای خوب و نیکویی است که می توان در این شب انجام داد.

انار و گردو بخورید
خداوند مهربان در طبیعت بخشنده خود، در هر فصل نعمت ها و میوه هایی در دسترس ما گذاشته که سلامت ما را تأمین و قدرت دفاعی بدن را در مقابل بیماری ها افزون می سازد. در زمستان که به علت تغییر هوا و عوامل دیگر مانند باد و باران، سرماخوردگی و بیماری هایی نظیر آن زیاد می شود، وجود انار می تواند نه تنها شفا بخش بوده، بلکه در حفظ سلامت و جلوگیری از این گونه بیماری ها مؤثر باشد. شاید حکمت خوردن انار در نخستین شب زمستان همین مسأله باشد. گردو نیز از تنقلاتی است که در این شب مصرف می شود و فایده های بسیاری دارد. امام علی علیه السلام فرموده است: «خوردن گردو در زمستان و فصل سرما، کلیه ها را گرم و سردی را از بدن دفع می کند». رعایت این آداب و رسوم پسندیده و توجه به حکمت خوراکی هایی که در این شب مصرف می شود، می تواند راه گشای خوبی برای جوانان و نوجوانان باشد.

به یکدیگر هدیه بدهید
ایران کشوری گسترده با اقوام مختلف است که هر یک از آنها در پرتو رسم های ویژه منطقه خود، شب یلدا را به گونه ای خاص برگزار می کنند. از جمله رسم های ایرانی که در شب یلدا در میان اقوام مختلف برگزار می شود، رسم پسندیده هدیه دادن و هدیه گرفتن است. این سنت نیکو در اسلام بسیار مورد سفارش قرار گرفته و پیامبر صلی الله علیه و آله فرموده است: «به یکدیگر هدیه بدهید تا دل هایتان به هم مهربان شود. به یکدیگر هدیه دهید؛ زیرا کینه ها را از بین می برد». پیامبر خدا صلی الله علیه و آله همواره به این امر نیکو اهتمام می ورزیدند و هر هدیه ای که به آن حضرت داده می شد، با روی باز می پذیرفتند؛ زیرا آن را نوعی احترام به شخص هدیه دهنده می دانستند. هدیه دادن به کوچک ترها در این شب، سبب می شود تا کودکان ونوجوانان به بزرگ ترها با دیده احترام نگریسته و محبت آنها را در دل خود نگاه دارند.

منبع: مجله گلبرگ؛ آذر ۱۳۸۴؛ شماره ۶۹